Supergirl is de ultieme rode lantaarn van DC
Supergirl bewijst dat ze DC's beste Red Lantern is door haar woede te gebruiken als een manier om anderen te redden van de pijn die ze had nadat ze haar huis, Krypton, had verloren.
Als een van DC-strips' krachtpatsers, Super meid pronkt vaak met haar ware kracht zonder upgrades, maar wordt een Rode Lantaarn liet een geheel nieuwe kant van haar zien die de afgelopen runs niet zo vaak aan bod is gekomen. De verschillende kleuren van het Lantern Corps vertegenwoordigen het emotionele spectrum, waarbij rood woede en woede vertegenwoordigt. Daarom worden de Rode Lantaarns vaak als een zeer gewelddadige groep beschouwd. Het is een schok dat Supergirl deel zou uitmaken van deze gewelddadige groep, maar het blijkt dat ze er beter bij past dan fans hadden verwacht.
De beroemdste Rode Lantaarn wordt vaak beschouwd als Guy Gardner, wiens draai aan zijn woede hem ertoe bracht een held te worden en hem liet zien hoe hij de negatieve emoties die hij heeft op een goede manier kan gebruiken. Terwijl hij niet de enige was
De woedende vrouw van morgen
In een run van 2014 Rode Lantaarns door Charles Soule, Jim Calafiore, Alessandro Vitti en Miguel Sepulveda wordt Supergirl gedwongen haar woede te accepteren, net als Guy Gardner. Als een nieuw gevormde Lantern en een tiener Kryptonian, maakt Kara veel veranderingen door die ze niet weet te confronteren. Maar de Rode Ring kiest haar met een reden, en al haar opgekropte woede is voorbij het verlies van de mensen van Supergirl wordt gekanaliseerd in haar Lantaarnkrachten. De Ring kiest haar omdat ze haar eigen kracht niet kent en al heel lang aan het koken is van woede. Als jongere neef van Superman heeft ze het gevoel dat ze alleen maar bagage is die wordt rondgedragen, tweede na Kal-El, en zichzelf niet kan uiten. Superman zegt zelfs dat ze ervoor kiest om in haar woede te blijven zitten in plaats van te accepteren wat er met haar familie is gebeurd en wat er om haar heen gebeurt.
Terwijl Rode Lantaarns maakt haar een kracht van woede, Supergirl: Vrouw van Morgen door Tom King en Bilquis Evely, laat lezers zien hoe woede en uitputting over het verlies van haar volk haar drijfveer is. In de epische finale staat Kara voor de keuze om haar gevangene te doden of te laten gaan, en het enige dat haar tegenhoudt is de enige persoon in het universum die echt begrijpt wat ze doormaakt. Het verlies van Krypton heeft haar boos gemaakt, belastte haar met het beschermen van degenen die gered moeten worden en het geven van een schouder om op te leunen voor mensen zoals zij. Kara Zor-El offert zoveel van haar tijd en gezond verstand op om een jong meisje te helpen leren dat haar woede kan worden gebruikt om anderen te helpen en niet om een wrede lijn van haat voort te zetten.
Als volwassene en tiener leert Supergirl dat woede slechts een hulpmiddel is, en hoe iemand het gebruikt, bepaalt of het goed of slecht is. De jonge Kara Zor-El ontdekt dat de Rode Lantaarns bestaan om te voorkomen dat anderen de pijn ervaren die er oorspronkelijk toe leidde dat ze Rode Lantaarns werden. Dit is precies wat ze aan het doen is Vrouw van morgen, mensen redden van hetzelfde lot dat zij heeft ondergaan. Supergirl gaat op een lange missie om één kind van zichzelf te redden, het doel te bereiken dat veel van de Rode Lantaarns hebben, en ze blijft dat doel bereiken met elk gevecht, elke missie en elke persoon die ze redt.
Kara Zor-El's reactie op het verlies van Krypton is anders dan die van Superman; haar herinneringen aan haar verloren huis maken haar boos, maar ze heeft allang geleerd hoe ze haar pijn en woede kan gebruiken om anderen te helpen. Zonder een familie als de Kents om haar te helpen opvoeden bij haar onmiddellijke aankomst op aarde, leert ze hoe ze een held kan zijn door naar anderen te kijken. Eventueel, Super meiden doelen beginnen overeen te komen met de doelen van a Rode Lantaarn, waardoor ze de perfecte kandidaat is voor hun korps.