Ontbrekende recensie: misdaaddrama is intens, bochtig langzaam brandend

Missend (Sagasu in het Japans) — het speelfilmdebuut van Shinzô Katayama, die ook samen met Kazuhisa Kotera en Ryô Takada het script schrijft — is een solide en vaak opwindend drama. Het verhaal is gelaagd met mysterie, morele ambiguïteit en personages die niet altijd zijn wie ze in eerste instantie lijken te zijn. De film biedt geen gemakkelijke antwoorden als het gaat om de personages en de situaties waarin ze zich bevinden, maar Missend zorgt zeker voor een boeiend horloge. Met zijn wendingen, fascinerende thema's en diepgang, Missend is een sterk debuut van Shinzô Katayama.

Missend begint met Kaede Harada (Aoi Itô), een tiener die wordt geroepen om haar vader, Santoshi (Jirô Satô), op te halen nadat hij betrapt is op winkeldiefstal. Santoshi zit al een tijdje in een neerwaartse spiraal. Na de dood van zijn vrouw rouwt hij, zijn bedrijf heeft een duik genomen en hij heeft veel schulden. Kaede is in veel opzichten de verzorger geworden, hoewel ze haar vader vermaant voor zijn gedrag. Santoshi stelt echter voor om te zoeken

de seriemoordenaar bekend als No-Name (Hiroya Shimizu) om het beloningsgeld te winnen en hun leven weer op de rails te krijgen. Kaede neemt Santoshi's plan niet serieus, maar als ze de volgende dag wakker wordt en haar vader vermist is, gaat ze naar hem op zoek. De antwoorden die ze vindt, zijn echter niet de antwoorden die ze had verwacht.

Missend is een verrassende film. Het begint in één richting en wekt de verwachtingen van het publiek voordat het een scherpe bocht neemt, het kleed onder de kijkers vandaan trekt en hen laat vragen waar ze precies naar kijken. De verschuiving in richting en karakterfocus - die halverwege optreedt - is goed gedaan. De film worstelt met het idee van moraliteit en hoe iemand in bepaalde omstandigheden in staat is om vreselijke daden tegen anderen te plegen. Vanuit zijn perspectief doet Santoshi niet noodzakelijkerwijs iets verkeerd; de slachtoffers die het doelwit zijn, beweren dat ze dood willen. Bewijst Santoshi hen een plezier of helpt hij een moordenaar? Hij is een moreel dubbelzinnig personage wiens wanhoop zijn acties voedt, en de film biedt geen concrete antwoorden op zijn acties, waardoor het publiek nadenkt over het grijze gebied waar hij vastberaden is geweest geplaatst in.

Aan de andere kant staat Kaede aan de andere kant, waarin ze weet dat bepaalde acties onaanvaardbaar zijn. Het is een fascinerende tweedeling en werkt in het voordeel van de film, vooral nu het einde nadert, waardoor het publiek nog een tijdje nadenkt over de gevolgen. De film van Kotera is slim omdat hij de verwachtingen van het publiek ondermijnt en de dynamiek tussen vader en dochter verschuift. Misdaadthrillers hebben de neiging om de vader wanhopig op zoek te zien naar zijn ontvoerde dochter, maar Missend doet het tegenovergestelde, door Kaede in de positie te brengen haar vader te vinden en daar alles aan te doen. Dit geeft haar veel keuzevrijheid, en zowel zij als Santoshi zijn direct betrokken bij het complot en hoe alles uiteindelijk afloopt. Het is een boeiende slow-burn die werkt vanwege de wendingen in het verhaal en de ethische vragen die de film biedt.

Waar de film verder had kunnen bloeien, is de karakterdynamiek. Kaede's relatie met haar vader is al vroeg gevestigd, maar ze hadden nog een paar scènes kunnen delen voordat hij verdwijnt. Hoewel het einde zelf meeslepend en bevredigend is, Missend mist vaak de juiste hoeveelheid spanning om grote momenten effectiever te maken. Scènes zijn opgebouwd en uitgevoerd op een manier die bedoeld is om elke nieuwe onthulling te verheffen, maar er is een gebrek van urgentie in veel gevallen, urgentie die meer spanning en spanning zou hebben gecreëerd als het was geweest cadeau. Niettemin, Missend is een plezierige, boeiende rit die kijkers in shock zal laten.

Missend ging in september in première op Fantastic Fest 2022. De film duurt 124 minuten en is niet geclassificeerd.