The Hunger Games: wat betekent het gefluit van Rue en Katniss, uitgelegd

In De Hongerspelen, Het fluitje van Rue en Katniss Everdeen legt de sterke band tussen deze twee personages vast en een lied van verlossing dat wordt weergalmd door de rebellie. Bij The Hunger Games draait alles om controle, in het leven geroepen om het Capitool van sadistisch amusement te voorzien en om elk district eraan te herinneren dat de mensen die over hen regeren niet bestreden mogen worden. De gewelddadige spelen zijn een manier voor de eerbetonen van elk district om hun woede op elkaar te koelen in plaats van op de onderdrukkende macht die boven hen hangt. Rue en Katniss ontmoetten elkaar tijdens hun deelname aan de 74e games.

Te midden van de chaos en het bloedvergieten bloeit de mooie vriendschap tussen Katniss en Rue op. Rue was een verlegen, maar ervaren deelnemer uit District 11. De twee wisten meteen dat ze elkaar konden vertrouwen: van Rue's kant, zag ze

de figuur van de Spotgaai in Katniss, en wat Katniss betreft, Rue waarschuwde haar voor het nest van tracker jackers, waarschijnlijk het redden van haar leven. Het feit dat Rue pas 12 jaar oud was, versterkt de onschuld van haar relatie met Katniss en deed haar denken aan haar zus Primrose. Terwijl ze bondgenoten worden, bedenkt Rue een fluitlied dat het traject van Katniss verandert en lijkt op haar reis om zelf een Spotgaai te worden.

De betekenis van Rue's fluitje van vier noten

Het nummer van vier noten dat Rue gewend was te zingen in District 11 komt goed van pas in de arena wanneer de Hunger Games van start gaan, en bezegelt de krachtige band die Katniss en Rue ontwikkelen. Wanneer de twee een gevaarlijk plan bedenken om de voorraden van de Careers te saboteren, stelt Rue voor om het lied te gebruiken om elkaar te laten weten dat ze in orde zijn. In de film is het lied een prachtig gezang dat wordt herhaald door de spotvogels, maar slaagt er niet in Rue te redden van haar vijanden. Als eerbetoon aan Rue's dood door toedoen van Marvelgebruikt Katniss een traditie voor haar eigen district om te rouwen om Rue, met drie vingers in de lucht.

Hoewel de film alleen de oppervlakte van het onderwerp raakt, gaat het boek uitgebreid in op datgene waar Rue het meest van houdt: muziek. In District 11 was muziek niet alleen een essentieel onderdeel van haar vrije tijd, maar ook van haar werk in de boomgaard, waar de Spotgaaien ook een grote rol spelen. Omdat Rue altijd het hoogst in de bomen was, was zij de eerste die de vlag opmerkte die de stoptijd aangeeft. Om haar collega's te waarschuwen, zong ze een lieflijk lied van vier noten dat de Spotgaaien over de hele oogst verspreidden. Rue brengt graag uren door met heen en weer zingen met de vogels.

Wat The Whistle vertegenwoordigde in The Hunger Games

In het universum van De Hongerspelen, Spotgaaien werden het symbool van de opstand. Ze verschenen per ongeluk nadat Jabberjays, kunstmatige vogels gemaakt door het Capitool, en Mockingbirds begonnen te paren, waardoor een nieuwe vogelsoort die het verzet tegen het Capitool symboliseerde, aangezien de Spotgaaien iets vertegenwoordigen dat het Capitool niet kan controle. Rue's fluitje speelt een grote rol bij het vestigen van dit rebelse symbool, omdat haar gezang kan worden weergalmd over de menigten rebellen, net zoals het deed met de boomgaardarbeiders uit District 11, dit keer een teken van de strijd tegen het systeem dat hen onderdrukt, afgezien van de persoonlijke waarde die het lied van vier noten heeft voor Katniss.