8 Universal Monsters-films die we moeten maken na Renfield
Renfield's hervertelling van Dracula flopt aan de kassa betekent niet dat The Wolfman, The Mummy en de rest van de Universal Monsters geen films nodig hebben.
Terwijl Renfield's box office mislukking zal waarschijnlijk de pijn doen Universele Monstersuniversum, moeten kijkers nog steeds enkele van deze klassieke monsters opnieuw op het grote scherm zien verschijnen. De Universal-monsterfilms introduceerden in de jaren '30 enkele iconische schurken en antihelden bij bioscoopkijkers. Pogingen om de belangstelling voor dit intellectuele eigendom nieuw leven in te blazen, zijn echter rampzalig geweest. Beroemd, 2017's De mummie gaf ster Tom Cruise de grootste financiële en kritische flop van zijn verzorger, waardoor het Dark Universe effectief werd gedood voordat het kon beginnen. Echter, 2020's De onzichtbare man leek deze misstap goed te maken.
Een enorm succes, De onzichtbare man was een zeldzame horrorfilm die indruk maakte op critici en publiek gelijk. Even leek het erop dat het Dark Universe weer een goed idee zou zijn, zij het in een nieuwe, meer eigentijdse vorm. Echter, de release van 2023's
8 Een nieuwe kijk op Dr. Jekyl en Mr. Hyde
Hoewel het niet de nieuwe verbeelding van Russell Crowe zal zijn (zoals geplaagd in De mummie 2017), het klassieke verhaal “Dr. Jekyl and Mr. Hyde” verdient een bijgewerkte verfilming. Toegegeven, Crowe's vreselijke meneer Hyde zou iedereen ervan weerhouden dit complot na te jagen. Echter, Dr. Jekyl en meneer Hyde heeft het potentieel om een slimme metafoor te zijn voor verslaving, giftige mannelijkheid of een aantal andere ondeugden. De gespleten persoonlijkheid van het personage is inherent tragisch en zou in de juiste handen een meeslepend verhaal kunnen zijn. Zolang deze ver van het CV van Russell Crowe wordt gehouden, Dr. Jekyl en meneer Hyde zou een slimme, originele hervertelling kunnen zijn.
7 Een op horror gerichte Dracula-reboot
Na De onzichtbare man's succes en Renfield's mislukking, een volmondige en niet-ironische horrorbewerking van Dracula is te laat. Terwijl De laatste reis van de Demeter en die van 2022 De uitnodiging bieden slimme bewerkingen van het verhaal, het is lang geleden dat Hollywood een echt enge, op horror gerichte kijk Dracula. Zelfs 1992's uitbundig Dracula van Bram Stoker leunde in de gotische romantische elementen van de plot, wat betekent dat er al lang een opening is geweest voor een enge, bloederige en ongegeneerd gruwelijke versie van het beroemde verhaal van de graaf.
6 De gender-omgedraaide remake van Wolfman
De Wolfman is ontelbare keren gebruikt als metafoor voor de aangeboren wreedheid van de mens, de gevaren van knoeien met de natuur en generatietrauma. Een door het geslacht omgedraaide herstart zou echter enige urgentie en originaliteit in dit uitgangspunt kunnen brengen door te lenen van onder meer Rauw (2016) en Een meisje loopt 's nachts alleen naar huis (2014). Net als Botten & alles maakte van kannibalisme de basis voor een tragische romance, De Wolfman's remake zou het verhaal van de transformatie van een mens in een beest kunnen veranderen in een doordachte meditatie over mannelijkheid, vrouwelijkheid en de vage lijn tussen deze binaire categorieën.
5 Het wezen uit de Black Lagoon
Terwijl het buitenmaatse succes van De vorm van water sluit vrijwel een periode-stuk uit Het wezen uit de Black Lagoon, zou een eco-horror-reboot kunnen werken. Het wezen uit de Black Lagoon is een van de minder herinnerde monsters van Universal en dit zou elke regisseur die aan deze nieuwe verbeelding werkt veel creatieve vrijheid kunnen bieden. Als het wezen een levende belichaming werd van klimaatangst en angst voor vervuiling, dan Het wezen uit de Black Lagoon zou een grotendeels vergeten franchise kunnen veranderen in een nieuw urgente, polemische horrorfilm met iets te zeggen.
4 Een donkere kijk op de mummie
Over het algemeen was het publiek dol op de versie van Brendan Fraser van De mummie en had begrijpelijkerwijs een hekel aan de herstart van Cruise in 2017. Echter, een gegronde kijk op De mummie dat leunt op de gevolgen van musea die gestolen artefacten oppotten, zou een slimme, sociaal bewuste horrorfilm kunnen zijn. Het werk van Jordan Peele heeft bewezen dat satirisch geladen horrorfilms winstgevend kunnen zijn bij het reguliere publiek, en er is geen reden om aan te nemen dat een kijk op dit verhaal dat De mummie Het kaskrakerplezier uit 1999 ten gunste van ernstige horror zou niet werken. Het zou ver verwijderd zijn van de succesvolle iteratie uit 1999, maar zou kunnen profiteren van de erfenis van de huiveringwekkende klassieker uit 1932.
3 De comeback van Frankenstein
De dubbele mislukkingen van 2014 ik, Frankenstein, en die van 2015 Victor Frankenstein hebben de creatie van Mary Shelley bijna tien jaar uit de multiplex gehouden, wat betekent dat deze klassieker te laat is voor een eenvoudige hervertelling. Net als zijn voorganger Dracula van Bram Stoker, jaren 1994 Frankenstein van Mary Shelley schuwde de horrorelementen van Shelley's roman ten gunste van tragische romantiek. Dit betekent dat het podium perfect is ingesteld voor een bloederigere, donkerdere versie Frankenstein dat herinnert kijkers eraan hoe angstaanjagend Shelley's verhaal ooit werd overwogen. Op voorwaarde dat deze versie aansluit bij de overmoed van Dr. Frankenstein en de menselijkheid van het monster, is er geen reden dat een nieuwe kijk op Frankenstein zou niet lukken.
2 De onzichtbare vrouw van Elizabeth Banks
Regisseur/ster Elizabeth Banks' kijk op De onzichtbare vrouw moet nog gebeuren, ook al is er weinig beweging geweest in het project sinds de film in november 2019 werd aangekondigd. Terwijl De onzichtbare manhet succes in 2020 was grotendeels geworteld in hoe serieus de spannende film het onderwerp nam, De onzichtbare vrouw zou net zo succesvol kunnen zijn als de spin-off de tegenovergestelde benadering kiest. Afgaande op Cocaïne Beer's geïnspireerde waanzin, Banks is de perfecte regisseur voor een campy, komische kijk op De onzichtbare vrouw. Het succesvol toepassen van deze komedie-horrorbenadering zou bewijzen dat de franchise beide uiteenlopende tonen kan behouden en dat beide films kunnen eindigen met verdere sequels.
1 Een nieuwe voorstelling van Dracula's dochter
De curiosa uit 1936 Dracula's dochter ziet de nakomelingen van de graaf proberen de vloek van haar vader van zich af te schudden, en een remake zou van alles kunnen lenen Erfgenaam naar Relikwie naar Opvolging terwijl de film dit bekende verhaal vanuit een meer eigentijds perspectief vertelt. Door Dracula's vampirisme af te schilderen als een erfelijke fout (maar zijn enorme rijkdom en aristocratie als handige compensatie voor zijn weesdochter), een remake van Dracula's dochter zou een netelige, doordachte horrorsatire kunnen maken van het onderbenutte uitgangspunt van de originele film. Met de juiste hoofdrolspeelster, deze minder bekende Universeel monster film zou het project kunnen zijn dat de franchise nieuw leven inblaast Renfieldhet falen.