Cast en regisseur van Nanny breken de thema's van de psychologische thriller af

Oppas markeert het regiedebuut van schrijver-regisseur Nikyatu Jusu, maar niemand zou het weten door het prachtig vormgegeven verhaal dat ze weeft. Meteen een karakterstudie van het hoofdpersonage Aisha (gespeeld door Titanen ster Anna Diop) en een takedown van de zogenaamde American dream, vertrekt de psychologische thriller zelfs ruimte voor volkshorror in de introductie van West-Afrikaanse spiritualiteit die Aisha tegen haar volgt zullen. De film heeft al onderscheidingen ontvangen op Sundance en TIFF, met een beperkte bioscooprelease op 23 november voordat hij vanaf 16 december op Prime Video wordt gestreamd.

Diop krijgt gezelschap van Sinqua Walls (Blanke mannen kunnen niet springen) en Michelle Monaghan (Echte detective), die elk een cruciale rol spelen bij het vormgeven van Aisha's ervaring als Senegalese immigrant in Amerika. Terwijl Malik van Walls een geruststellende hand uitsteekt en de duisternis op afstand houdt, kan Amy van Monaghan haar minachting voor de vrouw die haar dochter Rose praktisch opvoedt, nauwelijks bedwingen. Ondertussen verlangt Aisha naar haar zoon Lamine terwijl ze vecht tegen bovennatuurlijke krachten die haar realiteit binnendringen.

Scherm Rant sprak met sterren Anna Diop, Sinqua Walls en Michelle Monaghan over hoe ze in hun rollen stapten en de thema's van Oppas. Filmmaker Nikyatu Jusu deelde ook haar castingproces, de weg ernaar toe Blumhouse-distributie, en hoe bepaalde momenten samenkwamen in de montagekamer.

Cast & Regisseur Talk Nanny

Screen Rant: Nikyatu, ik vond het geweldig wat je zei Oppas gaat over Aisha's perspectief in plaats van verantwoordelijk te zijn voor meer. Dat betekent dat de casting voor haar ongelooflijk belangrijk was, en Anna vermoordt het. Waarom was zij de juiste keuze en hoe was dat castingproces voor jou?

Nikyatu Jusu: Dit is een gemakkelijke vraag. Ik volgde Anna al een tijdje, sinds ze met Titans begon. Ik wist niets van haar bereik, het enige dat ik wist was dat ze op Aisha leek, en ze bezat de gratie en het evenwicht waarnaar ik op zoek was; deze kracht. Toen ze auditie deed, en het lukte, was de deal bezegeld. Ik was echt opgewonden dat ze het uit het park sloeg.

We hadden een geweldige casting director die haar bij ons bracht, en Anna is nederig genoeg om het proces te doorlopen. Daar was ik echt dankbaar voor.

Anna, ik weet dat je met opzet niet veel onderzoek hebt gedaan naar de West-Afrikaanse religie en spiritualiteit om op één lijn te komen met Aisha zelf. Maar je hebt heel hard gewerkt aan het accent en aan haar achtergrond, wat zeker doorkomt. Voelde je je door het werken aan Nanny dichter bij je Senegalese roots?

Anna Diop: Ik had het gevoel dat het me dichter bij de vrouwen bracht, waaronder mijn eigen moeder, die huishoudelijk personeel waren. En het bracht me dichter bij het begrijpen van hoe het voor hen is om in deze ruimtes te zijn en door deze ruimtes te navigeren, dus het groeide mijn empathie voor deze vrouwen verder. Ja, ik zou zeggen dat het me daar dichter bij heeft gebracht.

Michelle, Amy is een soort tegenstander in Aisha's leven, maar ze doet haar best in haar eigen gedachten. Kun je iets vertellen over hoe zij de plaats van Aisha in haar leven en huishouden ziet, en het conflict daartussen?

Michelle Monaghan: Ja, een van de aspecten waar Nikyatu en ik uitgebreid over spraken, was de kruising van vrouw-zijn en moederschap in een patriarchale samenleving. Dat was iets waar ik nooit eerlijk over had nagedacht of aan had gedacht. Dit is een van de vele redenen waarom ik van Nikyatu hou, en waarom ik denk dat haar schrijven en haar stem op dit moment zo kritisch zijn. Ze pakt deze genuanceerde maatschappelijke normen aan en dwingt ons om de dingen vanuit een ander perspectief te bekijken.

Ik vond dat echt fascinerend, en het maakte de relatie tussen Aisha en Amy veel dynamischer, want het is duidelijk dat je twee vrouwen hebt die van elkaar afhankelijk zijn en elkaar nodig hebben. Het is duidelijk dat de opofferingen van de een veel groter zijn dan die van de ander, maar het biedt een unieke kijk voor ons als publiek. En ik vond dat heel belangrijk en heel slim van Nikyatu om erop te wijzen.

Terwijl we kijken naar Aisha's strijd en de maatschappelijke problemen die haar verhaal blootlegt, Malik biedt echt enkele van de meer luchtige momenten in de film, en hij is echt het licht in haar leven. Wat denk je dat hij in haar ziet, en hoe benader je die relatie, Sinqua?

Sinqua Walls: Ik denk dat Malik een verwant begrip ziet. Veel van de dialoog die tegenwoordig in het leven bestaat, vindt plaats in de subtekst; in het non-verbale. Dat is waarom, wanneer we deze twee personages ontmoeten op hun reis samen, we zien dat er eerst non-verbale communicatie is. Dat zegt zoveel. Er is bijna dit effect waarbij, zoals ik altijd zeg: "Het licht in mij ziet het licht in jou." Ik denk dat ze dat meteen hebben, en dat is de connectie die hen door het verhaal drijft.

Hoe helpt het hebben van Blumhouse als distributeur om de reikwijdte van de film uit te breiden?

Nikyatu Jusu: We waren een van de films die Sundance binnengingen zonder distributie, dus hoewel binnenkomen als een overwinning voelde, hadden we niet verwacht dat we echt zouden winnen. Terwijl we nog aan het navigeren waren zonder distributie, waren er films die niet eens in competitie waren en die al distributie hadden, dus we hadden die extra stress. De inzet was iets hoger voor onze film.

Maar Jason Blum die deze film opschept? Ik denk dat het moedig van hem was, omdat hij een oeuvre heeft dat heel anders is dan Nanny, en Nanny zelf is anders dan zijn canon. Het spreekt gewoon tot het team dat hij om zich heen heeft. Er zijn veel machtige vrouwen rond Jason Blum, waaronder zijn vrouw, die net enthousiast was over de film toen ik haar ontmoette. Ik was erg enthousiast om zaken met hem te doen, omdat hij een innovator is in termen van het zien van nieuw talent en het inluiden van nieuwe stemmen in horror.

Veel van Aisha's pijn komt voort uit het feit dat ze het kind van iemand anders moet opvoeden terwijl haar eigen kind zo ver weg is. Anna, kun je vertellen hoe Rose en Lamine elkaar in haar hoofd uitspelen en hoe dat voor jou was?

Anna Diop: Dit was een van de thema's waar ik aan dacht toen ik me voorbereidde op de rol. Enkele gedachten die in me opkwamen waren: "Is er af en toe wrok bij Aisha?" Omdat ze hier voor dit kind zorgt terwijl haar eigen kind zo ver weg is.

Ik speelde daar tijdens het filmen constant mee, en ik probeerde Nikyatu verschillende variaties aan te bieden van wat ik aan het doen was en hoe ik met Rose omging. Ze heeft het allemaal zo mooi bewerkt, en wat ik denk dat op het scherm verschijnt, is iets genuanceerd en heel eerlijk. Het is wat een moeder die haar kind wanhopig mist en met veel schuldgevoelens kampt, voelt terwijl ze in wezen gedwongen wordt om voor andermans kinderen te zorgen. Ja, daar heb ik tijdens het filmen gewoon veel mee geprobeerd te spelen.

Michelle, je noemde het patriarchaat een van de thema's in het verhaal, en de relatie tussen Amy en haar man is op dat vlak erg interessant. Hoe spelen de onevenwichtigheid van het inkomen in hun huishouden en Amy's worstelingen op de werkvloer in op hun dynamiek?

Michelle Monaghan: Dat is een interessante vraag. Wat jij meemaakt is het enige wat je weet, en zij heeft een unieke relatie met haar man. Ze zijn niet noodzakelijkerwijs gelukkig getrouwd, en er is zeker een machtsdynamiek. Wat doe je met die krachtdynamiek? Soms betaal je het vooruit, of geef je het door. Wat doe je als je geen kracht hebt? Hoe kunt u profiteren van uw positie en mogelijk uw voorrecht op iemand anders uitoefenen?

Ik denk dat dat is wat we zien binnen deze dynamiek. Ze mist op bepaalde manieren kracht, en ze reageert het in wezen op Aisha af. Het is iets dat we denk ik maar al te vaak zien in de hiërarchie, zoals ik het nu ben gaan begrijpen.

Sinqua, ik hield echt van de scènes met je grootmoeder, en haar als een voertuig waardoor een deel van de spiritualiteit wordt doorgegeven of uitgelegd. Hoeveel denk je dat Malik echt weet over die kant van haar, en wat heb je geleerd van die scènes?

Sinqua Walls: Uit alle gesprekken die ik tijdens het proces met Nikyatu heb gehad, denk ik dat hij heel goed thuis is in die wereld. Wanneer mensen kunnen doen alsof ze de film zien, horen ze een regel waarin hij zegt: "Ik kies er gewoon voor om niet te zien dat." Ik denk dat het een zeer actieve keuze is, maar het is ook de reden waarom er een zwaartekrachtbegrip is van Azië.

Hij kan die essentie van haar voelen die hier doorheen gaat, en ik denk dat dat ook deel uitmaakt van de rijping van hun relatie, en waarom het zo noodzakelijk is dat hij haar meeneemt naar zijn grootmoeder. Hij kan zeggen: "Ik zie wat je doormaakt en ik heb begrip voor deze beproeving." Hij groeide op in het, dus hij begrijpt het zeker, maar hij kiest actief voor naïviteit in bepaalde ruimtes om het gemakkelijker te hebben leven. En ik denk dat het opzet is.

Zonder het einde te bederven, zal ik alleen zeggen dat er een zekere mate van dubbelzinnigheid in zat die het niet minder bevredigend maakte voor een reis. Nikyatu, hoe benaderde je die meer surrealistische elementen bij het vertellen van een verhaal dat niet helemaal rechtlijnig is?

Nikyatu Jusu: Het is altijd een constante dans als je een A-verhaal en een B-verhaal hebt. De horrorelementen zijn de externe manifestatie van wat er intern in je hoofdpersoon gebeurt, en het is een dans die begint in de conceptuele fase, overgaat in de schrijffase en vervolgens in de montage fase.

In de bewerking vonden we momenten die echt spraken met wat er in de scène ervoor gebeurde; dat spreekt tegen Mami Wata die komt opdagen, of wat er gebeurt in dezelfde voorafgaande en nadat Anansi komt opdagen. Ze vertegenwoordigen verschillende soorten verzet, dus als Anansi opduikt, moet Aisha zich anders gaan gedragen. Het was een constante dans in termen van navigeren door het fantastische met realisme.

Anna, ik moet zeggen dat ik van je hou Titanen te. Is er iets waar je voor kunt plagen Kory's verhaal dit seizoen?

Anna Diop: Ze hebben onlangs vrijgegeven dat Titus Weaver Lex Luthor speelt, en dat was heel spannend voor ons allemaal. Hij is er fantastisch in. Mijn eerste scènes voor het filmen van het nieuwe seizoen waren met hem, wat geen betere manier had kunnen zijn om het seizoen te beginnen en te beginnen met filmen.

Is er nog iets dat ik kan plagen? Nou, er is een langverwachte romance waar mensen wanhopig naar op zoek waren. Dus ik hoop dat ik hier eindelijk geen DM's meer over krijg. [Lacht]

Sinqua, je zit in een ander zeer opwindend en langverwacht project. Heb je dat gevonden blanke mannen kunnen inderdaad springen?

Sinqua Walls: Ik kan oprecht zeggen dat ik niet alle blanke mannen ken, maar ik weet dat Jack Harlow kan springen. Nu dit proces is begonnen en voortgezet, vertel ik mensen dat het belangrijkste is dat hij veel van zijn eigen stunts deed. Er zijn enkele sprongen in de film die Jack Harlow inderdaad deed. Ik kan dus niet voor iedereen spreken, maar ik kan wel voor hem spreken. Hij kan echt springen.

Michelle, ik hield van echo's, en ik zou graag wat meer in mijn leven willen. Is er iets dat je zou willen zien als het verhaal doorgaat?

Michelle Monaghan: Het is een soort beperkte serie, dus ik weet niet of er plannen zijn om door te gaan. Ze hebben het zeker op een cliffhanger gelaten en ik zou benieuwd zijn wat voor soort verhaal ze voor de zussen zouden kunnen bedenken. Maar ik zou het leuk vinden. Ik zou het zeker leuk vinden.

Over Nanny

In deze psychologische horrorfabel over ontheemding gaat Aisha (Anna Diop), een vrouw die onlangs uit Senegal is geëmigreerd, wordt ingehuurd om te zorgen voor de dochter van een welvarend stel (Michelle Monaghan en Morgan Spector) die in New York wonen Stad. Achtervolgd door de afwezigheid van de jonge zoon die ze achterliet, hoopt Aisha dat haar nieuwe baan haar dat zal opleveren kans om hem naar de VS te halen, maar raakt steeds meer van streek door het onstabiele gezinsleven van het gezin. Terwijl zijn aankomst nadert, begint een gewelddadige aanwezigheid zowel haar dromen als haar realiteit binnen te dringen, wat een bedreiging vormt voor de Amerikaanse droom die ze nauwgezet aan het samenstellen is.

Oppas zal op 23 november een beperkte bioscooprelease zien voordat hij vanaf 16 december exclusief op Prime Video wordt gestreamd.