'Elementair' wordt in te veel richtingen getrokken

[Dit is een recensie van Elementair seizoen 2, aflevering 15. Er zullen SPOILERS zijn.]

-

Deze week z'n Elementair geeft een goed voorbeeld van hoe soms de basisbehoeften van het procedurele formaat kunnen eindigen met zoveel vergelijkbare brede lijnen en generalisaties die in een poging om zowel een mysterie als een sociale verklaring relevant en meeslepend te maken, alles uiteindelijk in de war schoppen vlak. En dat is echt jammer, want als aflevering voelde 'Corpse de Ballet' alsof het oprecht was in zijn doel om aandacht te vragen voor de geestelijke gezondheidscrisis van het land - vooral omdat het gaat om veteranen die lijden aan PTSS - maar de onnodige pogingen om de tot nu toe onbekende geschiedenis van Joan Watson te gebruiken als het punt waarop het zou worden aangebracht zijn emotionele resonantie uiteindelijk een slechte dienst bewezen aan de inspanningen van de schrijvers.

De aflevering begint met het opzetten van de standaardapparaten en het introduceren van een terugkerend stukje humor waarbij Sherlock een briefje op zijn slaapkamer plaatst deur, verklarend dat hij een gast ontvangt, en Joan's bijna onvrijwillige reactie om een ​​To Go-kopje koffie aan te bieden voor de gelukkige onderweg uit. Dit geeft de aflevering niet alleen wat luchtigheid, maar het werkt ook om de uiteindelijke onthulling op gang te brengen dat Sherlock onlangs intiem is geweest met Iris Lanzer (Aleksa Palladino, Boardwalk Empire), ook al is ze een waarschijnlijke verdachte van een gruwelijke moord.

Aanvankelijk voelde dit alsof het een eenvoudige zaak zou zijn, aangezien Sherlock en Watson eerst met de NYPD overleggen de moord op een jonge danser wiens gespleten lichaam niet lang op het podium verscheen tijdens een dansrepetitie voor. Maar in het geval van 'Corpse de Ballet' is het niet alleen het arme slachtoffer dat uiteindelijk in tweeën wordt gedeeld; het is de hele aflevering. Misschien omdat Sherlock zo ingenomen is met de talenten van Iris en zo zeker is van haar onschuld – en uiteindelijk met haar naar bed gaat als onderdeel van zijn "onderzoek" – het is logisch om hem en Joan wat ruimte te geven onderzoek haar eigen mysterie, maar als het samenspel van de personages en de schijnbare ochtendroutine een indicatie is, voegt het in verschillende richtingen trekken niets toe aan het verhaal; het verzwakt gewoon de basis waarop de show zogenaamd was gebouwd.

Joan krijgt een grote overwinning in het geval van een vermiste veteraan die lijdt aan extreme PTSD, maar wanneer Sherlock informeert naar de ernst van haar bezorgdheid, informeert ze hem dat haar biologische vader schizofreen en dakloos is, en dat ze hem af en toe in een opvangcentrum zou zien en dat hij haar soms zou herkennen, soms niet. Joan heeft hem al twee jaar niet gezien, dus het idee dat iemand met geestelijke gezondheidsproblemen was verdwenen, raakte natuurlijk een bijzonder sterke snaar bij haar. Het enige probleem is dat de onthulling over haar vader zo uit het niets komt dat het te berekend aanvoelt om de bedoelde emotionele betekenis te geven. Sherlocks kant van het verhaal vermijdt die emotionele valkuilen, maar gaat daarbij bijna te ver de andere kant op, featuring stockkarakters die passen bij de algemene opvattingen over wat een hebzuchtige advocaat en een bodemvoedende paparazzo zou zijn leuk vinden.

Hoewel de aflevering zeker past in termen van het bieden van een nette procedure, ontbreken er te veel essentiële zaken – zoals de geur die het maakt op Det. Bell keert terug naar het veld - om het op één lijn te stellen met de meer emotioneel resonerende Elementair afleveringen van dit seizoen.

_________________________________________________________

Elementair zal aanstaande donderdag om 22.00 uur een herhaling van 'Ancient History' uitzenden op CBS.