'Europa-rapport' recensie

Europa Report slaagt er wel in om een ​​redelijk goede indie-filmervaring te presenteren - een die behoorlijk effectief een aantal grootse ontwerpen tot stand brengt, met behulp van praktische (lees: gebudgetteerde) technieken.

Europa Verslagbekijkt het fenomeen van verkenning van de verre ruimte, terwijl een team van astronauten aan boord gaat van een meerjarige missie om een ​​maan van Jupiter genaamd Europa te onderzoeken, waarvan wordt vermoed dat hij daartoe in staat is het leven in stand houden. Dr. Dan Luxembourg (Christian Camargo), Dr. Katya Petrovna (Karolina Wydra), ingenieurs Andrei Blok (Michael Nyqvist) en James Corrigan (Sharlto Copley), samen met piloot Rosa Dasque (Anamaria Marinca) en teamleider William Xu (Daniel Wu), worden aanvankelijk allemaal gemotiveerd door een nieuwsgierigheid naar vragen die de loop van de ontwikkeling van de mensheid kunnen veranderen - dat wil zeggen, totdat de missie vreselijk begint te verlopen fout.

Ver weg van huis met slinkende vooruitzichten op een gelukkige terugkeer, moet de bemanning een aantal gedurfde en gevaarlijke beslissingen nemen over wat te doen. Richten ze hun inspanningen op het proberen terug te keren naar de aarde? Of gaan ze door zonder bang te zijn voor de gevolgen, om ervoor te zorgen dat de mensheid profiteert van de ontdekkingen en onthullingen die daar in het universum wachten (hoe verschrikkelijk ook)?

Je zou denken dat het subgenre van found-footage zich inmiddels volledig zou hebben opgebrand; Echter, Europa Verslag slaagt erin om laat in de game een argument te maken voor hoe het formaat slim en effectief kan worden gebruikt om een ​​unieke en plezierige (voldoende) filmische ervaring te creëren. Regisseur Sebastián Cordero en schrijver Philip Gelatt verdienen veel lof voor het corrigeren (geen woordspeling) van veel van de fouten die in andere found footage-films zijn gemaakt: in plaats van, laten we zeggen, Paranormale activiteit's langzame crescendo progressie, Europa Verslag slaagt erin de aandacht van de kijker vast te houden door afwisselende verhaallijnen, terwijl hij tegelijkertijd trouw blijft aan de regels van het found-footage-formaat.

Aangezien het verhaal van Gelatt is opgevat als een soort "black box record" dat is ontdekt en geanalyseerd, kan het kernverhaal van de bemanningsleden effectief worden worden gesplitst met documentaire beelden van de aarde, waarin wordt beschreven hoe bepaalde machten en geesten betrokken waren bij het Europa-evenement - personages gespeeld door Dan Fogler (Hannibal), Isiah Whitlock Jr. (De draad) en Embeth Davidtz (gekke man) - worden beïnvloed door het uiteindelijke resultaat en de implicaties van de missie. Het is een mooie beknopte manier om het verhaal op te splitsen in netjes geordende delen (scènes van het schip afgesplitst en omkaderd door getuigenissen van de Earth-crew), en stelt Gelatt zelfs in staat om met de verhalende structuur te spelen om een ​​aantal leuke wendingen en dramatische ontwikkelingen te bieden die niet anders zijn mogelijk.

Hoewel Cordero niet veel met budget of sets werkt, is zijn stijl bij het creëren van de ruimte-ervaring een mooie terugkeer naar films als 2001: een ruimte-odyssee, met behulp van praktische technieken (en wat CGI) om de stille, stille en donkere leegte van de ruimte over te brengen. Het interieur van het schip (waar de meeste "actie" plaatsvindt) is benauwd en strak en geeft een redelijk realistisch beeld van wat echte ruimtevaart inhoudt. Voor ruimteliefhebbers zal de film een ​​verfrissende afwijking zijn van zoveel high-fantasy; op dezelfde manier zullen de uitgeklede, 'realistische' esthetiek van Cordero's film en zijn single-setting echter niet genoeg zijn om een ​​groot aantal kijkers te boeien. Er is een reden dat real-life astronautenmissies niet 24/7 door miljoenen kijkers worden bekeken: het is een overdreven technische, met jargon gevulde en slechts marginaal aantrekkelijke wereld. Daarom is dat tot op zekere hoogte ook een film die probeert de intieme en authentieke astronautenervaring nauwkeurig na te bootsen.

Het ensemble dat in het ruimteschip is gegoten - Camargo, Marinca, Nyqvist, Wu, Wydra en Copley - verkoopt zeker hun respectieve rollen, hoe groot of klein ook; samen maken ze al het nep-ruimtespel geloofwaardig en herkenbaar. Copley (Wijk 9) en Nyqvist (Meisje met de drakentattoo) zijn bijzonder uitblinkers en spelen dynamische personages - wat niet verwonderlijk is, gezien hun niveau van bekendheid en toejuiching. Met uitzondering van misschien Camargo (die vergeetbaar is), vallen de castleden elk op en voelen ze zich als authentieke, goed afgeronde personages... in een film die nooit veel van de diepte die ze hebben ontwikkeld zal ontdekken.

Door zijn derde akte, Europa Verslag is overgegaan van het wetenschapsdrama van Apollo 13 tot de psychologische sensaties van Zonneschijn neerwaarts in de volledige horror / sci-fi absurditeit (en ultieme teleurstelling) van Apollo 18. Het is geen erg informatief wetenschappelijk drama, het is slechts een redelijk goede psychologische thriller (voor het middelste gedeelte), en het is niet erg eng als het je horror probeert te bezorgen. En toch, ondanks dat alles, Europa Verslag slaagt er wel in om een ​​redelijk goede indie-filmervaring te presenteren - een die een aantal grootse ontwerpen behoorlijk effectief uitvoert, met behulp van praktische (lees: gebudgetteerde) technieken met redelijk goede resultaten. Het is zeker een vreemde eend in de bijt, maar voor de prijs van een huurwoning ziet het er niet slecht uit.

[poll-id="NN"]

_______

Europa Verslagis nu in beperkte theatrale release. De film is momenteel ook beschikbaar op Video On Demand (controleer uw lokale tv-aanbieder), digitale download en verder iTunes. Het duurt 90 minuten en heeft de classificatie PG-13 voor scifi-actie en gevaar.