Recensie 'De Weg Terug'

Recensies van Paul Young van Screen Rant De weg terug

Ik hou er niet van om elke dag 200 VOET te lopen om de post te krijgen, dus ik heb enorm veel respect voor iedereen die een tocht van 4000 MILE over een heel continent kan maken. Dat is precies wat een groep vastberaden ontsnappingen probeert te doen in De weg terug terwijl ze de gevaarlijke reis van Siberië naar India maken om hun vrijheid te verwerven.

De weg terug is losjes geïnspireerd door het boek De lange wandeling door Slawomir Rawicz, die beweerde een van de drie mannen te zijn die de reis overleefden - hoewel de BBC heeft bewijs van het tegendeel ontdekt kort nadat zijn boek verscheen. Ongeacht wat waar of onwaar is, De weg terug is een meeslepend verhaal met sterke karakters, geloofwaardige scenario's en prachtige verhalen.

Het verhaal begint in 1939 met Janusz (Jim Sturgess), een Poolse officier die wordt ondervraagd door een Russische officier die hem ervan beschuldigt een verrader en een spion te zijn – iets wat Janusz stellig ontkent. Helaas, als de communistische Russische regering je in de gevangenis wil, ZAL je in de gevangenis belanden. Om dit te bewijzen martelen ze de vrouw van Janusz voor een valse bekentenis en sturen ze hem vervolgens naar een goelag diep in de bevroren Siberische toendra.

Eenmaal daar wordt Janusz in een wereld gegooid vol geweld, mishandeling en erbarmelijke levensomstandigheden. De mannen met wie hij samenwoont, zijn onder meer acteurs, buitenlanders en moordenaars, en al snel ontdekt hij wie hij wel en niet kan vertrouwen. Janusz raakt bevriend met een acteur, Khabarov (Mark Strong), wiens misdaad de hoofdrol speelde in een film die de Russische regering als verraderlijk beschouwde. Khabarov beweert een uitweg uit het kamp te weten en samen plannen de twee hun ontsnapping. Onderweg sluit Janusz bondgenoten met verschillende andere gevangenen - de Amerikaan, Mr. Smith (Ed Harris), Zoran (Dragos Bucur), Kazik (Sebastian Urzendowsky), Tamasz (Alexandru Potocean), Voss (Gustaf Skarsgård) en de moorddadige Valka (Colin Farrell).

De ontsnappingsscène is eigenlijk heel kort en het zou interessant zijn geweest om meer te zien van hoe ze het voor elkaar hebben gekregen; uiteindelijk krijgen we alleen te zien dat een generator stopt met werken en dat de jongens in het bos op de vlucht slaan voor honden en soldaten. Ik begrijp echter waarom regisseur Peter Weir dit deel van het verhaal heeft ingekort, want de film gaat over de reis, niet over de ontsnapping.

Met heel weinig voedsel, geen water, een mes, wat vuursteen en alleen de gescheurde kleren op hun rug, doorstaat de groep dapper het zwaarste weer dat de mens kent - maar ze zijn tenminste vrij. Terwijl ze naar het zuiden wandelen in de richting van de Trans-Siberische spoorlijn in een poging Mongolië binnen te komen (waar ze denken... Communisme bestaat niet), moeten de mannen alle dorpen vermijden uit angst om bij de autoriteiten te worden uitgeleverd. Onderweg ontmoeten ze een jong Pools tienermeisje, Irena (Saoirse Ronan), die hen vergezelt op hun reizen. Er zijn een aantal echt ontroerende scènes tussen elk van de acteurs en Irena terwijl ze de lijm wordt die hen bij elkaar houdt, doen wat geen van hen had gedaan voordat ze haar ontmoetten - deelnemen aan gesprek. In de loop van het volgende uur kijken we naar de groep terwijl ze een verscheidenheid aan wilde ontmoetingen met wolven, ijskoude temperaturen, een gebrek aan voedsel en een muggenplaag overleven.

Het is zeker geen korte trip, want de groep loopt weken en daarna maanden. Wanneer ze de grens tussen Mongolië en Rusland bereiken, realiseren ze zich met afgrijzen dat er nog duizenden kilometers voor hen liggen. Dit deel zal het zwaarst zijn omdat ze honderden kilometers woestijn doorkruisen en vervolgens door het Himalaya gebergte trekken.

Weir heeft fantastisch werk geleverd door het publiek in contact te brengen met de personages. Ik ging door dezelfde reeks emoties als de mannen, toen uitputting veranderde in opgetogenheid, toen in verdriet, toen in wanhoop en uiteindelijk opluchting. De laatste dertig minuten van de film zijn het krachtigst en zitten vol emotie terwijl de barre omgeving eindelijk zijn tol begint te eisen. De laatste scène van de film had tranen in mijn ogen toen Weir al die emoties bracht die de personages en het publiek samen hadden ervaren tijdens deze epische reis, de cirkel rond.

Peter Weir heeft geen film meer geregisseerd sinds zijn epische film over zee Meester en bevelhebber: de andere kant van de wereld, maar je zou het niet weten door te kijken De weg terug. Hoewel de speelduur van 133 minuten een beetje lang aanvoelt en de film halverwege een beetje lijkt te slepen, heeft Weir slaagde er nog steeds in een verhaal te schrijven dat fantastisch, tragisch, interessant, ontroerend, inspirerend en hartverwarmend is - allemaal op een keer.

Als je een film vol actie, komedie of romantiek wilt zien, dan is dit niet de film voor jou. Maar als een meeslepend verhaal vol met personages die gewoon buitengewone omstandigheden proberen te overleven interessant klinkt, dan moet je zeker kijken De weg terug.

Bekijk de trailer voor De weg terug:

httpv://www.youtube.com/watch? v=87kezJTpyMI

Onze beoordeling:

4 van de 5 (uitstekend)

Nieuwe details van Alec Baldwin On-Set Shooting geschetst in juridisch rapport

Over de auteur