10 harde realiteiten van het herlezen van wachters

De DCU ondergaat momenteel een revisie en Wachterszou haalbaar in die mix kunnen passen, gezien de impact die de HBO-miniserie eerder had. Terwijl het lot van deze vitale personages, gecreëerd door Alan Moore, nog steeds in de lucht hangt op het scherm, kunnen fans blijven terugkijken op het baanbrekende werk waarin ze debuteerden.

Er zijn echter zeker een paar aspecten van de strip die misschien niet standhouden of als een harde realiteitscheck fungeren. Moore's originele stripverhaal liep over 1986 en 1987, en sindsdien is er veel veranderd in de industrie. Van enkele verhalende beats tot de manier waarop Wachters sindsdien is gebruikt, is er veel om over na te denken.

Het vervolg houdt geen stand

Herlezen Wachters, het zal iedereen opvallen hoe ongebruikelijk de strip is. Het wordt nog steeds opgevoerd als een iconisch stukje DC-publicatie, een stuk waar het bedrijf zelf altijd van wilde profiteren en binnen de hoofdlijn van de continuïteit van het DC Universum wilde brengen.

Het vervolg, Doomsday-klok, zou de oplossing zijn, het oversteken van de Wachters universum over met de reguliere realiteit, terwijl ook de initiële verhaalbeats worden gevolgd. Maar dat eerst Wachters is gewoon zo goed dat het herinnert aan hoe er nooit echt iets aan is toegevoegd. Doomsday-klok wordt nog teleurstellender bij een herbezoek van de eerste.

De HBO-show werkt met sommige thema's beter

Als we echter naar aanpassingen kijken, is de Wachters HBO-miniseries mogen niet over het hoofd worden gezien. Je zou zelfs kunnen stellen dat sommige van de thema's die de serie onderzocht, van politiecontrole tot racisme en de gevolgen van superhelden, daadwerkelijk verder in detail worden onderzocht.

De Wachters De strip doet sommige dingen beter dan de show, maar bij herlezing is de harde realiteit dat de serie op andere aspecten het bronmateriaal overtreft. Dat leek een onmogelijke opgave, maar de originele karakters hebben zeker geholpen om de zaak te maken.

Het geweld is misselijkmakend

Stripboekactie is vaak cool, levendig en heroïsch van stijl. Veel mensen zijn dat vergeten Wachters in vergelijking helpt het het genre te ondermijnen en een realisme in de procedure te brengen. Het geweld hier is dus misselijkmakend, waarbij veel grafische scènes zich niet afspelen zoals ze traditioneel in strips zouden gebeuren.

Het is een opzettelijk stuk commentaar, een commentaar dat de meeste lezers zouden zijn vergeten en dat opnieuw zal worden geconfronteerd met een hard besef, nadat ze het hebben opgepikt Wachters na zoveel jaren. Zeer weinig andere strips hebben iets soortgelijks geprobeerd. Impopulair probeerde zelfs de verfilming het om sommige van deze sequenties cool te maken.

LGBTQ+-vertegenwoordiging lijdt hieronder

Er zijn overal een handvol LGBTQ+-personages te zien Wachters. Ze ondergaan echter allemaal een vreselijk lot, of het nu gaat om extreem geweld, de dood of een algemene verkeerde omgang met het materiaal. Voor de tijdsperiode is vertegenwoordiging op welk niveau dan ook moeilijk te vinden.

Bij herlezing komt echter de harde realiteit naar voren dat er een aantal twijfelachtige creatieve keuzes zijn gemaakt bij het onderzoeken van de bogen, of soms het ontbreken daarvan, van deze specifieke figuren. Helaas is dat in geen enkel opeenvolgend materiaal echt iets dat aan bod komt.

Andere strips hebben de thema's gekopieerd

Op het moment van de release ervan, Wachters was een uniek exemplaar van de uitgeverij. Niemand had geprobeerd het genre zo te ondermijnen als Alan Moore en daarom is de stripserie zo tijdloos en populair. Terugkerend naar de tekst zal fans eraan herinneren dat dit echter niet lang heeft geduurd.

Het was misschien uniek, maar de impact was dat wel Wachters had op de industrie betekende dat zoveel anderen hebben geprobeerd deze formule te kopiëren, of dezelfde thema's op alternatieve manieren te verkennen. Een deel van het verhaal voelt dus vertrouwd aan, hoewel slechts weinigen erin zijn geslaagd het beter te doen.

Het is vandaag de dag deprimerend nog steeds relevant

Ongeacht hoeveel mensen de formule hebben gekopieerd en hoeveel Wachters misschien nu bekend terrein betreedt, is het helaas nog steeds relevant. De stripboekenindustrie als geheel veranderde niet zoveel als het ging om het aanpakken van de problemen met het genre.

Het verhoogde realisme van het DC-universum bijvoorbeeld en hoe moderne superhelden binnen de structuur ervan worden geportretteerd, kan nog steeds worden geanalyseerd via dat eerste werk. Er is iets treurigs aan het feit dat de aanhalingstekens in de eerste Wachterszijn nu net zo relevant, misschien zelfs voor werken als Doomsday-klok ironisch.

Rorschach is niet zo cool

Rorschach is omgevormd tot een soort symbool voor Wachters en heeft een aanhang van fans opgebouwd, waardoor hij wordt beschouwd als een van de coolste personages uit het verhaal. Zijn no-nonsense houding en scherpe randje hebben zeker velen aangesproken die een alternatief willen voor de traditionele superheld.

Het hebben van Rorschach als een belangrijk perspectiefpersonage is ook een essentieel onderdeel van het verhaal, maar Rorschach is diep verontrust en moreel grijs. Bij herlezen blijkt dat hij niet zo cool is als velen zich misschien herinneren, en de harde realiteit dat hij gewoon geen goede kerel is, komt al snel naar boven. Hij is complex en gebrekkig en het is niet de bedoeling dat hij de held is.

De kleuring is uitgeschakeld

De kunststijl is absoluut prachtig. Het valt niet te ontkennen dat Dave Gibbons met deze strip een kunstwerk heeft gemaakt. De kleuren zijn ook gedenkwaardig en werken ongelooflijk goed binnen deze stijl. Maar ze zijn niet wat het publiek traditioneel verwacht van graphic novels.

Voor sommigen zijn de beelden in dit opzicht misschien slecht verouderd, waarbij de kleurkeuzes soms vervaagd zijn vergeleken met hoe levendig ze hadden kunnen zijn. Het gebruikte palet is heel bewust en fantasierijk in de aanpak, maar zorgt wel voor een verouderde look.

Geen enkele strip zal Doctor Manhattan overtreffen

Veel strips hebben geprobeerd een goddelijke figuur te maken die een superheld had moeten zijn, maar daarboven is overstegen. Vaak wordt hiervoor Superman als archetype gebruikt, met alles erop en eraan Onoverwinnelijk En De jongens naar de Eeuwigen dit onderwerp vanuit verschillende invalshoeken verkennen.

Doctor Manhattan is echter het absolute hoogtepunt van dit karakterarchetype. De nuance en toch de schaal van de creatie overtreft al het andere dat gecreëerd kan worden. Enkele van de beste teksten van Alan Moore komt door de citaten van Dr. Manhattan, terwijl hij zijn unieke goddelijke vermogens onderzoekt.

De film maakte het nog erger

Tegenwoordig begrijpen veel mensen het Wachters komt uit de Zack Snyder-film. Als je de strip opnieuw bekijkt, wordt echter de harde waarheid onthuld dat de aanpassing ver verwijderd is van wat Moore op de pagina zette. Om te beginnen zijn er tal van aspecten die zijn veranderd toen de film in de bioscoop werd uitgebracht.

De nuance van het originele werk gaat verloren en enorme keuzes zoals de inktvisaanval zijn naar ander terrein verplaatst. De karaktermotivaties variëren en de relaties tussen elke held krijgen een nieuwe betekenis op het scherm. Op dit moment is er gewoon geen pure bewerking van het originele stuk.