Interview met Bonnie Hunt en Don Lake: Zootopia+

Waarschuwing: SPOILERS voor Zootopia+ aflevering één "Hopp on Board"De nieuwe Zootopia+ miniserie van Disney+ heeft fans eindelijk teruggevoerd naar deze zeer fantasierijke en prachtige wereld, maar met de perfecte twist. Geliefde bijpersonages die in de originele film nooit de schermtijd kregen die ze verdienden, kunnen de kijkers nu bij de hand nemen en hen door zes hilarische en creatieve korte afleveringen leiden. En twee van deze 'gidsen' zijn Bonnie Hopps (Bonnie Hunt) en Stu Hopps (Don Lake) tijdens de eerste aflevering, 'Hopp on Board'.

Net als elke andere aflevering uit deze binnenkort succesvolle miniserie speelt ‘Hopp on Board’ zich af tijdens feitelijke gebeurtenissen uit de Zootopia film, waardoor op diepgaande manieren een fris perspectief en een meer diepgaande kijk op zowel momenten als personages wordt toegevoegd. De aflevering gaat niet alleen op een geloofwaardige manier dieper in op de reeds gevestigde persoonlijkheden van Bonnie en Stu, maar onderzoekt ook een hartverwarmend deel. van hun relatie door hen een totaal onverwacht en ander soort scenario te laten ervaren dan alles wat ze tijdens de relatie hebben meegemaakt film.

Gelukkig, Scherm Rant kreeg de kans om te spreken met stemacteurs van respectievelijk Bonnie Hopps en Stu Hoops, Bonnie Hunt en Don Lake, om de hele ervaring van terugkeren naar de wereld van Zootopia en bepaalde sleutelscènes.

Bonnie Hunt en Don Lake op Zootopia+

Screen Rant: Deze is voor jullie allebei. Als je alleen al naar de originele film en deze aflevering kijkt, zijn je personages heel verschillend. Toen je voor het eerst het optreden kreeg en het script niet zag Zootopia+, hoe dacht je dat de aflevering eruit zou zien?

Bonnie Hunt: Jeetje! We wisten dat we op creatief vlak in vertrouwde handen waren, dat ze deel zouden uitmaken van iets dat karaktergedreven, oprecht en grappig is. Dus het was een beetje: "Wat gaat het worden?" Maar het was zo'n verrassing toen het boordevol actie zat. Het was zo leuk voor ons.

Don-meer: Absoluut, absoluut. Het was leuk om te zien hoe dat in de film paste. Het werd plotseling uitgebreid. Je weet wat ik bedoel? Een beetje opgeblazen, om het maar zo te zeggen. En het was als: 'Oh, dit is heel interessant. Wat een geweldige deur! Wat een geweldig venster dat toegang geeft tot een parallel universum Zootopia, waar we een klein moment kunnen ontdekken waarvan we nooit hadden gedacht dat we dat zouden doen, dat deel uitmaakt van het hele mozaïek.'

Screen Rant: Jullie hebben allebei veel hoofdrollen buiten gespeeld Zootopia. Het moet anders zijn geweest om een ​​oproep te krijgen voor personages waarvan je waarschijnlijk nooit had verwacht dat ze de belangrijkste focus zouden zijn van een aflevering als deze. Hoe is het om een ​​rol als deze opnieuw te spelen?

Bonnie Hunt: Nou, het is zo vleiend en zo'n geschenk, weet je? Wij werken graag met getalenteerde mensen. Don en ik werken al jaren samen in allerlei verschillende vormen van entertainment, in theater, televisie, film, radio, en nu ook op stemgebied. Het is leuk dat ze zich concentreren op de ouders, deze nevenpersonages in de film. Het was een compliment, want we vonden het leuk om met hen samen te werken. We hebben zoveel plezier tijdens het opnemen, omdat we elkaar aan het lachen willen maken of indruk op elkaar willen maken, daar gaat het allemaal om. Dus dat is het beste. Het was een geschenk.

Don-meer: En om zo te kunnen improviseren en dingen te bedenken in het moment. En dan [regisseurs] Trent [Correy] en Josie [Trinidad] horen lachen, en de mensen die je kent in de cabines zien lachen. Daar leef je voor, daar leef je voor.

Bonnie Hunt: En dan zien hoe het in animatie tot leven wordt gebracht, als je het te zien krijgt. Het is zoiets als 'Jongen, dat hebben ze gebruikt!' Kijken hoe ze het tot leven brachten. Het is zo visueel aantrekkelijk en artistiek geweldig.

Screen Rant: Ik had het gevoel dat de humor in deze aflevering bijna herkenbaarder was. Het is lastig om Siri iets te laten doen wat je vraagt, of om de oordopjes uit de oren van je kinderen te halen omdat ze niet luisteren. Het moet zo bevredigend zijn om dat soort humor te mogen doen. Hoeveel van die humor raakte je echt?

Bonnie Hunt: Fijn dat je dat opmerkt, Steven, en het ter sprake brengt. Omdat het voor ons allemaal herkenbaar was. Dat maakt het zo geweldig. We weten dat de generaties, alle verschillende generaties, dit samen kunnen bekijken, en dat ze allemaal iets zullen hebben dat iets voor hen betekent, dat hen leven geeft, en dat herkenbaar is.

Don-meer: Ik weet niet of dit het juiste woord is of niet, maar het is alsof je zulke dingen ziet, naar het creatieve team kijkt en zegt: 'Wauw! Ze zijn echt met elkaar verbonden.' Je weet wat ik bedoel? Ze bevinden zich echt in de zone, om het zo maar te zeggen. Ze denken aan al deze kleine dingen die zo belangrijk zijn, zulke grote momenten, maar die zich in een klein beetje ruimte bevinden. Het is gewoon: 'Wauw! Het is eigenlijk zo'n verbonden groep.'

Screen Rant: Ik vraag me af hoe het moet zijn geweest om die kusscène aan het einde te doen. Het was erg uitgesponnen. Als ik een acteur was en dat zou doen, zou ik mezelf door meerdere opnames heen zien gaan. Het is hartverwarmend, maar vooral ook grappig.

Bonnie Hunt: [Lacht] Het was hartverwarmend. Maar om eerlijk te zijn, als acteurs waren we voor Don en mij net twee zesdeklassers die elkaar op die manier niet serieus kunnen nemen. We kregen dus letterlijk een rood hoofd.

Don-meer: Ja.

Bonne jacht: Ik bedoel, Don, hoe zijn we daar doorheen gekomen? We lachten als kleine nerveuze kinderen...

Don-meer: Ja, zoals schoolkinderen in de speeltuin. Ja, we konden elkaar niet eens aankijken, zelfs niet op de monitor.

Bonnie Hunt: [Lacht]. We konden elkaar niet eens aankijken, Steven. Ik ben dus blij dat het werkte, dat het de diepgang had die het nodig had, maar tussen ons was het net als twee basisschoolkinderen. Iemand die zegt: 'Kus haar!' En hij zegt: 'Nee!'

Don-meer: Ja, het laat maar zien wat voor geweldige animators ze zijn. [Lacht].

Scherm Rant: Dat is geweldig. En ik ben ook benieuwd. Ik weet niet of je de kans hebt gehad om het te zien of dat je de andere afleveringen van Zootopia+ hebt gezien, maar of je favoriete afleveringen had van de afleveringen die je hebt gezien.

Bonnie Hunt: Had jij een favoriet, Don? Ik zou het vreselijk vinden om te zeggen dat er één favoriet was.

Don-meer: Ik was blij na elke foto die ik zag. En tegen de tijd dat ik aan het einde kwam... Wauw! Het was allemaal fantastisch. En soms, als je die mensen tegenkomt [die betrokken zijn bij één aflevering], vertel je ze hoe geweldig die aflevering was. En dan zie je een andere persoon uit een andere aflevering en zeg je: 'Oh mijn god. Die aflevering was fantastisch.'

Omdat iedereen een ingrediënt heeft dat de anderen niet kunnen ontdekken. Maar dat maakt de zes als geheel geweldig om naar te kijken. En ik had echt ontzag voor iedereen. En ja, ja, ik zou er zoveel kunnen noemen...

Bonnie Hunt: Ik kijk graag naar mijn nichtjes en neefjes. Dat is het leuke eraan. De reactie van het publiek en het zien hoe het publiek zich met hen allen verbindt. Ze hebben het heel goed gedaan. Het heeft de diepte en kwaliteit. Het is geweldig over de hele linie, in alle afleveringen.

Don-meer: Jaaa Jaaa. En je bent echt onder de indruk en vermaakt door hoe ze een klein moment uit de film hebben gehaald, deze zes verschillende momenten... En toen hebben ze alles eruit gehaald. Dat waardeer je naarmate je verder komt. Het was heel cool.

Screen Rant: Bonnie, je hebt een soortgelijke aflevering gedaan toen je terugkwam Toy Story als Dolly in de aflevering "Wat is een leider?" in de Forky stelt een vraag serie. Hoe is dit gebeurd Zootopia+ project verschilt daarvan?

Bonnie Hunt: Ik vind ze eerlijk gezegd niet zo verschillend. Ik denk dat ik er persoonlijk van houd om zo selectief mogelijk te zijn [bij het kiezen van een project] en toch de kost te verdienen, wat een soort evenwichtsoefening is. Maar ik hou van dingen als Dolly en Bonnie Hops. Het is gewoon iets uit je hart. Het is warm, maar het heeft ook een realiteit. En er is een gevolg voor de dingen die goed worden gedaan door de personages. Er zijn lessen. Er zijn berichten. En het is allemaal verpakt in iets zo vermakelijks. Dus voor beide personages was dat de ultieme combo-schotel.

Screen Rant: Don, een van de scènes die me echt aan het lachen maakte, was toen je dat hele citaat deed: "Ik zag net dat ene deel over de schapen waar er is geen wol." Hoe is het om zoiets te doen, waarbij kinderen zullen zeggen: 'Dat is grappig', maar voor volwassenen is het zoiets als: 'Ja, dat is Echt grappig?"

Don-meer: Ik weet. Wauw. Dit is een goede. Dat is een schoonheid. Dat is een juweeltje. Dat is een juweeltje. Ik lichtte op.

Bonnie Hunt: Maar dat is de slimme manier om iets te zeggen, in tegenstelling tot wanneer het openlijk wordt gezegd, zoals het normaal gesproken wordt gedaan in het hedendaagse entertainment. Gewoon voor een schok. Zeg het gewoon. Het is niet zo slim.

Voor mij gaat het allemaal om de slimheid van dit soort grappen, die aan alle generaties kunnen worden getoond en gewaardeerd door degenen die de grap snappen, maar die veilig zijn voor degenen die het niet snappen, maar wel slim zijn. Dat is niet grof, maar slim, weet je? Ik ben absoluut niet preuts, maar jongen, ik wil die slimheid.

Don-meer: [Lacht]. Het is zeker een betere lach. Ja.

Bekijk onze andere Zootopia+ interview met het creatieve team ook.