V for Vendetta's filmaanpassing heeft het meest profetische detail weggenomen

Alan Moore en de klassieker van David LloydV voor Vendettaverloor een van zijn meest vooruitziende elementen, de overheidssupercomputer Fate, toen hij in 2005 door Lana en Lilly Wachowski aan het scherm werd aangepast. Een instrumenteel onderdeel van de stripreeks, de Fate-supercomputer, en de steeds surrealistischer wordende relatie ervan met de leider van de fascistische Britse regering, Adam Susan, is sinds de strip alleen maar relevanter geworden uitgave.

Voor het eerst gepubliceerd in 1982 op de pagina's van de anthologiestrip StrijderMoore’s allegorie over de valkuilen van de Orwelliaanse informatiecontrole is de afgelopen jaren griezelig voorspellend geworden. Toen de zusjes Wachowski kwamen V voor Vendetta Bijna vijfentwintig jaar later op het scherm verscheen, beroofde het weglaten van Fate de film van een deel van de voorspellende kracht van Moore's origineel.

Een politieke wereld veranderde in een spiegelzaal

In V voor Vendetta, de fascistische regering Norsefire, bouwt Fate op als een middel om van Groot-Brittannië een ongeëvenaarde toezichtstaat te maken. Na verloop van tijd ontwikkelt Adam Susan, het hoofd van de regering, quasi-religieuze, erotische gevoelens voor de machine. Door Fate uit te sluiten van de verfilming, erkenden de Wachowski's niet welke rol technologie zou spelen in de toekomst van de politiek. Terwijl politieke dissidenten vervolgens de filmversie van V’s iconische masker hebben overgenomen, is het Norsefire’s Fate, een substituut voor goddelijke alwetendheid en onfeilbaarheid, verwijderd van gerechtigheid, die het meest lijkt op Q, de samenzweerderige internetposter die de QAnon heeft gegenereerd beweging.

Alan Moore heeft een hekel aan 'superheldenlogica'

In een interview met Scherm Rant, riep Moore het schrikbeeld van zijn eigen allegorie op toen hij besprak wat hij beschouwt als de schadelijke effecten van ‘superheldenlogica’ over de cultuur:

Ik denk dat als je dat daadwerkelijk doorspeelt in het politieke denken van mensen, je zoiets als QAnon krijgt. Je krijgt een volledig verzonnen, denkbeeldige dreiging waar we alleen van gered kunnen worden door een volledig verzonnen, denkbeeldige held. Het is wanneer je het idee hebt dat derderangs superheldenstrips doordringen en daadwerkelijk de consensus mogen regeren realiteit, de realiteit waarin we allemaal moeten leven, dan krijg je dingen als de invasie van het Capitool op 6 januari, weet je?

V voor Vendetta's Het gelijknamige personage, de terroristische revolutionair V, werd door Moore opgevat als een satire op de concept van de klassieke superheld. Een anarchist wiens bizarre, gewelddadige campagne tegen Norsefire resulteert in de ineenstorting van het regime, en van wat er nog over is van de Britse samenleving, V's eigen ideologie is ook verdacht. Moore ziet duidelijk een verband tussen het vervormde concept van heldendom inV voor Vendetta en de huidige QAnon-stijl van het politieke discours, waarin een onzichtbare, ‘gemaskerde en heroïsche’ figuur wordt gevierd als een kracht van rechtvaardigheid. In zekere zin wordt V een spiegel van zijn fascistische tegenstanders in Norsefire, een van de vele tragedies uit de serie.

Toegegeven, het Fate-subplot komt binnen V voor Vendetta Het kan moeilijk zijn geweest om dit op te nemen in de context van een verfilming, zoals een toekomstige tv-aanpassing zou kunnen bereiken. Een van de andere doeleinden van de supercomputer in de serie is dat V het systeem van Fate hackt om de verliefde Adam Susan gek te maken met verzonnen wederkerigheden van zijn "liefde". Toch is het relevant voor hoe V voor Vendetta's Omdat het politieke verhaal verband houdt met de hedendaagse politiek, is het ontbreken van een tegenhanger op het scherm een ​​nadeel voor de verfilming. Nu het internet de verspreiding van desinformatie en de opkomst van demagogie vergemakkelijkt, Alan Moore's verwrongen klassieke strip V voor Vendetta is veertig jaar later nog steeds pijnlijk relevant.