Aankomsttijdlijn uitgelegd: de wending van de film begrijpen

Samenvatting

• De tijdlijn binnen Aankomst is niet-lineair, met als twist dat de schijnbare flashbacks eigenlijk herinneringen zijn aan toekomstige gebeurtenissen.
• Door de niet-lineaire voortgang van het verhaal ervaart het publiek dezelfde verwarring en ontdekking als de hoofdpersoon.
• Terwijl de hoofdpersoon de tijd niet-lineair kan ervaren, volgen andere personages een lineaire tijdlijn, waarbij het verhaal begint met de aankomst van de aliens en eindigt met de dood van Hannah.

Denis Villeneuve AankomstOp het eerste gezicht lijkt het misschien een eenvoudige sciencefictionfilm, maar het heeft eigenlijk een zeer gecompliceerde tijdlijn die gemakkelijk verkeerd te begrijpen is. De film vertelt het verhaal van een professionele taalkundige genaamd Louise Banks die door de overheid wordt ingeschakeld wanneer buitenaardse wezens op de planeet landen. Het is haar taak ervoor te zorgen dat mensen effectief met deze wezens kunnen communiceren, maar ze komt er al snel achter dat hun vorm van communicatie verder gaat dan waar menselijke wezens toe in staat zijn.

Villeneuve behoort gemakkelijk tot de beste sciencefictionregisseurs van dit moment, met Aankomst het was een van de eerste projecten waarmee hij deze titel kon bereiken. Het is een ongelooflijk ingewikkeld verhaal dat hij eenvoudig weet te maken door middel van veel duidelijke visuele aanwijzingen. waardoor het publiek de reis van Banks van begin tot eind kan volgen, zelfs als het niet op die manier wordt gepresenteerd in de film verhaal. De grote wending aan het einde van Aankomst onthult dat alles wat aan dat moment voorafging niet precies was zoals het lijkt, maar bij een herbekijken blijkt dat allemaal wel zo te zijn aanwijzingen worden vanaf het begin gepresenteerd, waardoor het publiek de tijdlijn van Banks aan de rechterkant kan samenvoegen volgorde.

Banks' 'herinneringen' aan Hannah komen feitelijk uit de toekomst

Aan het einde van Aankomst, is onthuld dat Banks het vermogen heeft verworven om tijd op dezelfde manier te bekijken als de buitenaardse wezens: niet-lineair. Dit betekent dat ze alle concepten van verleden, heden en toekomst kwijt is, waarbij elk van deze punten in haar perceptie samenvloeit en allemaal tegelijk gebeurt. Het is deze vervormde tijdlijn die het publiek vanaf het begin te zien krijgt, waarbij de schijnbare ‘flashbacks’ van Banks’ dochter worden onthuld als herinneringen die nog niet eens hebben plaatsgevonden.

Aankomst’s wending knoeit met de geest van het publiek in eerste instantie, maar het is eigenlijk volkomen logisch als je het verhaal als niet-lineair begint te beschouwen. Banks’ dochter is nog niet eens geboren als ze deze herinneringen ervaart, maar Banks weet dat ze voorbestemd is om maar twaalf jaar te leven. Het vervormt haar perceptie van tijd volledig en verhindert haar haar eigen leven te ervaren in de volgorde waarin het zou moeten gebeuren. Dit vermogen blijkt echter zowel een zegen als een vloek te zijn, aangezien ze haar voorkennis van de toekomst gebruikt om het heden om haar wil heen te buigen.

De gebeurtenissen bij aankomst gebeuren allemaal één keer, maar niet-lineair

Wat is belangrijk om op te merken AankomstDe tijdlijn van de film is dat deze niet niet-lineair is op dezelfde manier als films dat doen Pulp Fiction of Aandenken zijn niet-lineair: het springt niet heen en weer tussen verleden, heden en toekomst. Deze momenten vinden allemaal op exact hetzelfde moment plaats, maar Banks (en de aliens) zijn de enigen die niet gedwongen zijn ze in een opeenvolgende volgorde te bekijken. Wanneer het publiek die ‘herinneringen’ aan de dood van Hannah te zien krijgt, is dit niet iets dat Banks in het verleden of in het verleden heeft meegemaakt. in de toekomst zal ervaren, het is iets dat ze nu ervaart – maar er zijn buitenaardse wezens voor nodig om toegang te krijgen tot dit.

De aanwijzingen voor Aankomst twist zijn vanaf het begin beschikbaar, terwijl het verhaal begint met iets dat technisch gezien nog niet is gebeurd vanuit het perspectief van Banks. Door het publiek in verwarring te brengen en ze binnen dit niet-lineaire tijdsbestek te plaatsen, staat Villeneuve toe zijn kijkers doorlopen hetzelfde proces als zijn hoofdpersoon en leren geleidelijk aan tijd te zien anders. Deze momenten in de tijdlijn van Banks worden allemaal in de verkeerde volgorde gepresenteerd, en hoewel het in eerste instantie flashbacks lijken te zijn, het maakt het einde van de wending veel begrijpelijker omdat het publiek al bekend is met dit niet-lineaire progressie.

De lineaire tijdlijn van Arrival begint met de aankomst van de aliens en eindigt met de dood van Hannah

Hoewel Banks het vermogen heeft om tijd niet-lineair te ervaren, geldt dat niet voor elk ander personage in het verhaal. Ze moeten hun leven opeenvolgend leven, wat betekent dat er een lineaire tijdlijn bestaat die alle anderen moeten volgen. Wat de gebeurtenissen betreft die in AankomstDeze tijdlijn begint met de aankomst van de buitenaardse wezens op aarde, gaat verder in de pogingen van Banks om met hen te praten, en resulteert uiteindelijk ongeveer dertien jaar later in de dood van Hannah.

Het is dit vermogen om het verhaal op verschillende manieren te bekijken, wat het maakt Aankomst een van Villeneuve's beste films tot nu toe. Het publiek wordt aanvankelijk in het verwrongen perspectief van Banks gestort, maar dankzij de aanwijzingen die Villeneuve in elke afzonderlijke scène, er is genoeg informatie om de ‘werkelijke’ tijdlijn samen te stellen en dit verhaal op een meer toegankelijke manier te begrijpen perspectief. De dood van Hannah is zowel het begin als het einde van de film, afhankelijk van vanuit welk framepunt je het verhaal opent, waardoor het hele verhaal een eindeloze cyclus wordt.