Interview met Baz Luhrmann: Elvis Home Release

Na zijn weg naar de Top 10 te hebben gevonden in termen van binnenlandse box office, Baz Luhrmann's Elvisging door met het veroveren van streaming en stond dit weekend bovenaan de filmlijst van HBO Max. De epische biopic is nu verkrijgbaar op Blu-ray en dvd, en zal zeker een nieuw publiek vinden via thuisuitgave en bovendien vreugde brengen aan de trouwe fanbase. Luhrmann, die eerder klassiekers als Moulin Rouge! En Romeo + Julia, is goed thuis in het fanatisme dat zijn verhalen kunnen inspireren, maar had misschien niet verwacht dat dit zijn meest opbrengende film tot nu toe zou zijn.

Elvis neemt de gedurfde aanpak door de Mississippi-crooner van geboorte tot dood te volgen, hoewel het grootste deel van zijn gigantische looptijd besteedt aan zijn opkomst tot roem en zijn val uit de gratie. Austin Butler schittert als de legendarische zanger, waarbij Tom Hanks zijn louche maar succesvolle manager kolonel Tom Parker speelt, en Olivia DeJonge zijn lankmoedige maar liefhebbende vrouw Priscilla Presley speelt.

Scherm Rant sprak met Luhrmann over wat hij denkt dat belangrijk is Elvis afgezien van andere pogingen om het leven van de zanger vast te leggen, wat er nodig zou zijn om de langverwachte vier uur durende versie uit te brengen, en hoe diep sommige Hollywood-paaseieren in de film gaan.

Baz Lurhmann vertelt over Elvis

Hoe ben je omgegaan met de reacties op de film?

Baz Luhrmann: Ik heb met de film de wereld rondgereisd. Aan de ene kant heeft het daarbuiten zijn eigen leven. Aan de andere kant ben ik nog steeds dingen aan het doen. Ik heb kinderen, en het is een beetje zoals wanneer je een kind hebt; je wordt zwanger, er is de zwangerschap, dan is er de geboorte, en je probeert ervoor te zorgen dat het niet doodgeknuppeld wordt. En dan groeit het op, en het maakt deel uit van het opgroeien. Het gaat naar de universiteit en heeft een relatie met een publiek. Leeg nest misschien?

Hoe was het om de fandom te zien die hieruit is voortgekomen?

Baz Luhrmann: Net als een ouder gaat het kind naar de universiteit en wordt iemand verliefd op hem of haar. Nou, dat is het, en je hebt te maken met leeg nesten. Je kijkt terug naar je foto's en onthoudt wanneer.

Het was zo'n onzekere weg. Ik kan je niet vertellen hoeveel nee-zeggers er zijn – en dat begrijp ik. Ik zei: "Ja, ze hebben waarschijnlijk gelijk. Wie maakt zich druk om die kerel in die jumpsuit?" Maar van het vinden van de juiste persoon om Elvis te spelen tot het vasthouden ervan tijdens de pandemie samen om echt een manier te vinden om van een gigantisch leven een film te maken – al die dingen dingen.

Maar nu heeft het een fanbase. Die film heeft een relatie met een kiesdistrict, of een groep mensen die er een relatie mee hebben die ik nooit zou kunnen hebben, omdat ik hem net heb gemaakt.

Ik heb echter het gevoel dat je daar geen onbekende in bent. Er zijn veel van je films waar mensen echt een fanbase omheen hebben opgebouwd.

Baz Luhrmann: Het is waar. Ik maak ze bijna nooit, maar als ik ze maak, steek ik mijn hele leven erin. Ik beleef het onderzoek, en ik laat ze ook door tijd en geografie bewegen. Ik wil ze niet maken als het op dit moment populair is, ik maak ze met de toekomst in gedachten. Ik denk echt veel na over de toekomst.

Waarom denk je dat dit echt de eerste grote biografische film van Elvis is? Was het moeilijk om de rechten veilig te stellen of iets dergelijks?

Baz Luhrmann: Ik weet er eigenlijk veel van. Ik woonde in Memphis, en op een gegeven moment had ik een ruimte in Graceland. Ik ontmoette Priscilla en Lisa Marie al vroeg, hoewel ze het contact met mij verloren toen de pandemie uitbrak.

Maar wat mij heel duidelijk werd, was dat er verschillende pogingen waren, maar dat ze altijd een stukje van het leven van Elvis deden. Er was een hele goede waar ze het over hadden, maar die eindigde in Russwood [Park], dus dat was de jonge Elvis. Zelfs die met Jonathan Rhys Meyers eindigt bij de comeback. Geen van hen doet dat zijn hele leven.

Omdat ik niet echt aan biopics doe, tenminste als ik hier op inga. Ik dacht dat het leven van Elvis altijd een geweldig canvas was om Amerika in de jaren vijftig, zestig en zeventig te verkennen. Het was pas toen ik op het idee van kolonel Tom Parker kwam, omdat daar een relatie bestaat die Amerika aanspreekt. De ene is de grote verkoper die zichzelf opnieuw uitvindt, en daar is hij een genie in; zijn naam en merk op dingen zetten. Hij was een genie. Maar het andere personage, Elvis, vertegenwoordigt deze tamelijk pure ziel die wordt blootgesteld aan allerlei soorten beïnvloeders en mensen. En hij creëert wanneer hij iets totaal unieks door zich heen laat stromen.

Ik denk dat iedereen probeerde uit te vinden hoe je de noot kraakt als je het hele verhaal vertelt. Ik denk dat de vraag is: wat is het verhaal? Er zijn nog een miljoen andere verhalen die je kunt vertellen, maar het verhaal dat ik wilde vertellen was het verhaal dat Amerika in die periodes weerspiegelde.

Maar jij liet het buiten beschouwing toen Forrest Gump Elvis leerde dansen.

Baz Luhrmann: Er zitten een paar paaseieren in. Ik ben niet verrast, maar ik was bezorgd. Ik denk dat er een moment is waarop de kolonel leest wat er in de wereld gebeurt, en er een kop is die zegt dat Sharon Tate is vermoord. Hij zegt: ‘Arme Sharon Tate. Is de wereld gek geworden?" Austin is daar, en ik weet niet of iemand denkt aan het feit dat Quentin [Tarantino] daadwerkelijk een film heeft gemaakt waarin Austin de man was die Sharon Tate probeerde te vermoorden. Ik denk niet dat mensen daar over nadenken. Hun gedachten gaan niet plotseling: "Wacht even, die kerel daar die op Elvis lijkt en zich beweegt zoals Elvis was de magere, vreemde kerel met het pistool die Sharon Tate probeerde te vermoorden in [Once Upon A Time in Hollywood]."

Ik hou van die kleine verbanden, maar ik breng ze meestal niet ter sprake in interviews, omdat ik het gevoel heb dat het mensen irriteert.

Baz Luhrmann: Nee, nee. Ik denk dat het kenmerk van een film is dat Austin in de film van Quentin die rol had kunnen spelen, en dan in deze film zou kunnen spelen. Sharon Tate kan naar voren komen, maar als je echt in het verhaal zit, denk je er niet over na. Er is veel dat ik moest weglaten, alleen maar omdat ik bij de kern moet blijven; over het grote idee.

Ik zal zeggen dat de fanbase de langst mogelijke versie wil. U had het over een tijdsduur van vier uur. Is dat iets dat we ooit zouden kunnen krijgen?

Baz Luhrmann: Nou, laat me dat verduidelijken. Het was een bijeenkomst. En ik moest heel erg de stijl op veel manieren vinden. Voor alles wat in de film staat, is een referentie. Er was bijvoorbeeld geen rel in Russwood. Maar enige tijd later was er een rel in Canada. Hij zong "Trouble" niet in Russwood, maar ik wilde "Trouble" erbij opnemen omdat het zo'n belangrijk nummer is. Dus ik heb dat soort aanpassingen gemaakt.

Dat gezegd hebbende: niet nu, en waarschijnlijk niet volgend jaar. Maar ik sluit mijn gedachten niet af voor het idee dat er in de toekomst misschien een manier is om een ​​andere [cut] te verkennen. Ik moet hier heel voorzichtig zijn, want zodra ik het daar neerzet... Ik zal je wat vertellen, al mijn tweets zijn niets anders dan: "We willen de vier uur durende versie! We willen de vier uur durende versie!" Ik denk dat mensen met hooivorken aan mijn poort staan ​​en zeggen: "We willen de vier uur durende versie!"

Maar ik sluit mijn gedachten niet af voor het idee dat er een langere bezuiniging zou komen. Op dit moment is er een grens overschreden, gezien hoe lang het in de bioscoop heeft gestaan ​​en hoe goed het is gedaan. Maar het is dit weekend zo goed gedaan op HBO Max, dus het gaat erom dat het moederbedrijf zegt: "Wauw, het is echt de moeite waard om het geld uit te geven."

Omdat het niet zo is dat ik het heb, en jij hebt het daar gewoon neergezet. Elke minuut in de postproductie moet je visuele effecten, grading, knippen, verfijnen en ADR-geluid uitvoeren. Het is niet zo dat hij daar gewoon klaar staat, en ik kan gewoon op een knop drukken en hij komt eruit. Je zou terug moeten gaan en eraan werken. Als je een langere versie wilt maken, zou je er nog eens vier of zes maanden aan moeten werken. Ik ben er niet voor gesloten, maar nu niet. Ik ben een beetje aan de vermoeide kant.

Is het waar dat Kurt Russell een cameo maakt in de film? Dat heb ik net gelezen.

Baz Luhrmann: Soms raak ik het overzicht kwijt, maar ik denk dat je hem in de Hollywood-montage zult zien. Het was daar op een gegeven moment; Ik zou het moeten controleren. Maar je weet dat Russell Elvis Presley tegen zijn schenen schopt in It Happened at the World's Fair. Kurt Russell is een zevenjarige die ons tegen de schenen schopt, en ik denk dat we dat in de Hollywood-montage hebben, dat moet ik controleren; het zat er op een gegeven moment in.

Waren er Elvis-superfans die dolgraag de set wilden bezoeken?

Baz Luhrmann: We bevonden ons in een unieke positie. Het was zo uniek, Ash. We wonen voornamelijk in New York en ik ben naar Australië gegaan om de opnames te maken. Ik zou daar drie maanden blijven, maar plotseling, in de scène waarin Tom Elvis door de menigte loodst, ​​zegt mijn AD: "Ik denk dat Tom een ​​griepje heeft." En de wereld weet wat er daarna gebeurt.

Ik kon Queensland twee jaar lang niet verlaten en als gevolg daarvan kon niemand ons bezoeken. Ik kon het me niet veroorloven om het land te verlaten en drie weken lang niets te doen. Dus ik heb Queensland nooit verlaten. Ik ben een paar jaar niet eens naar Sydney geweest. Wat ik bedoel is dat we geen bezoek van de studio hebben gekregen. Er waren geen leidinggevenden die langskwamen; niemand kwam bij ons op bezoek. Het was onmogelijk om te doen.

Ik lees leuke weetjes. Wist je dat Steve Bender, die de comebackspecial regisseerde, ook de regisseerde Star Wars-vakantiespecial?

Baz Luhrmann: Dat wist ik niet. Maar Steve was ongelooflijk genereus en ik bracht echte tijd met hem door. Ik moest een manier vinden om de op zichzelf staande film in de comeback-special te comprimeren. En Steve was zo'n inzicht in de kolonel. Steven had een echte carrière en hij deed hele interessante dingen, en hij zei tegen mij: "Dat heb ik nog steeds niet Ik weet waarom zoveel mensen die macht hadden, bang waren voor de kolonel." Ik denk dat de kolonel er een beetje op leek J. Edgar Hoover, omdat hij zo goed was in het opsporen van mensen. Hij was zich altijd aan het voorbereiden op de dag waarop hij een gunst nodig had.

Elvis-synopsis

Het leven en de muziek van Elvis Presley (Austin Butler), gezien door het prisma van zijn gecompliceerde relatie met zijn enigmatische manager, kolonel Tom Parker (Tom Hanks).

Het verhaal duikt in de complexe dynamiek tussen Presley en Parker die meer dan twintig jaar beslaat, vanaf Presleys opkomst tot roem aan zijn ongekende sterrendom, tegen de achtergrond van het evoluerende culturele landschap en het verlies van onschuld in Amerika. Centraal in die reis staat een van de belangrijkste en meest invloedrijke mensen in het leven van Elvis, Priscilla Presley (Olivia DeJonge).

Elvis is momenteel nog steeds in de bioscoop, wordt gestreamd op HBO Max en is nu verkrijgbaar op 4K UHD, Blu-ray en dvd.