Tot ziens, Eri Review: een goed soort sociale media-experiment

Premier-mangaka Tatsuki Fujimoto maakt inderdaad een vreemde keuze Tot ziens, Eri, zijn nieuwste graphic novel; waarom zou de maker van Kettingzaag man besluiten om zijn duistere fantasy-gorefest-spektakel op een laag pitje te zetten ten gunste van een grillig coming-of-age-garen? Het antwoord ligt in het verhaal zelf, een naturalistisch wonder van emotie dat uiteindelijk een van de beste voorbeelden van meta-verhaal in de hedendaagse manga laat zien. Ontvangt nu een juiste overzeese release van Viz Media,Tot ziens, Eri is een van de meest suggestieve verhalen op de markt, en het wordt ronduit geponeerd als een volwassen boek voor jongere lezers.

Het verhaal van de sociale outcast middelbare scholier Yuta en de mysterieuze filmliefhebber Eri, Tot ziens, Eri volgt de filmactiviteiten van Yuta nadat zijn stervende moeder hem een ​​smartphone heeft gegeven. Hoewel deze onderbouwing een atmosfeer van tragedie uitnodigt, biedt dit verhaal in plaats daarvan een perfecte balans tussen ingewikkelde verhalen tegen een ervaringsgerichte stroom van bewustzijnsstijl van psychologisch dilemma die een zekere onuitsprekelijke vonk van eerlijkheid. Het is deze fundamentele absurditeit, geworteld in de vaak verwoestende realiteit van het leven, die dit verhaal tot een gevoel van ontroering brengt dat groter is dan de som der delen. Degenen die het gebruikelijke actieniveau van Fujimoto verwachten, zullen teleurgesteld zijn, maar degenen die houden van zijn genuanceerde filosofische perspectief zal dezelfde oneerbiedige ondertoon vinden die Fujimoto doorgaans gebruikt, zij het op een meer gerichte en wellicht tot nadenken stemmende manier. mode.

Tot ziens, Eri Is een verhaal over erbij horen

Tot ziens, Eri begint met een eenvoudig concept: middelbare scholier Yuta wordt op haar verzoek gevraagd de laatste dagen van zijn moeder te filmen, maar verandert de film onverwachts in een verkeerd getimede absurdistische verklaring door zichzelf toe te voegen terwijl hij ontsnapt uit het ziekenhuis waar ze wordt behandeld op de dag van haar overlijden te midden van een stortvloed van nep explosies. Yuta ontdekt dat hij een paria is onder zijn klasgenoten nadat hij de film tijdens een talentenjacht heeft vertoond en ontmoet zijn klasgenoot Eri, die besluit te proberen hem te leren hoe hij een echte film kan maken. Haar leerplan? Hetzelfde als elke andere kunstleraar zou kunnen gebruiken: oefenen, oefenen, oefenen.

Wat maakt Tot ziens, Eri Zo'n waardevol stuk is de manier waarop het bespreekt hoe door smartphones geproduceerde kunst uiteindelijk een kracht kan blijken te zijn die de barrières tussen mensen doorbreekt, in plaats van een voertuig voor vervreemding te zijn. Hoewel het gemakkelijk zou zijn om de jonge Yuta te zien als te ongevoelig, onattent of als hij een gebrek aan artistieke discipline heeft, wat er uiteindelijk naar de op de voorgrond staat een zekere rauwheid van het bestaan ​​waar Yuta mee te maken krijgt terwijl hij opgroeit en zijn moeder op jonge leeftijd vrij plotseling ziet sterven. leeftijd. Wanneer dit enigszins pijnlijke groeiproces vervolgens wordt overgebracht naar zijn studie van film en vriendschap met Eri, terwijl ze samen aan zijn nieuwste film samenwerken, wordt Fujimoto's liefde voor het kleinere duidelijk momenten. Hoe, wanneer deze kleine maar krachtige momenten worden samengevoegd, deze schijnbaar banale, zo niet aangename ervaringen dat kunnen worden ook groter dan de som der delen en dienen als een sterke basis voor echte persoonlijke ontwikkeling voortgang.

Hoewel het op het eerste gezicht misschien niet een complex, alomvattend werk lijkt, Tot ziens, Eri is een briljante viering van wat storytelling zo uniek maakt. Geschikt voor jongere lezers, Tot ziens, Eri is nu te koop bij VIZ Media, overal waar boeken worden verkocht.