Er is iets in de schuur Recensie: Bloedige horrorkomedie is echt leuk

Samenvatting

• "Er is iets in de schuur" is een werkelijk grappige horror-kerstkomedie die een balans vindt tussen belachelijkheid en bloedvergieten, waardoor het een vermakelijk horloge is.
• De boeiende cast van de film, die allemaal meedoet aan de grap, en de mix van Noordse mythologie en moderne vakantietradities dragen bij aan het komische succes.
• Terwijl de horroraspecten van de film overdreven en overbelast aanvoelen, zorgen de absurdistische humor en cultuurbotsingen tussen Noorwegen en de VS voor de meest hilarische en bevredigende momenten. Over het geheel genomen voldoet de film aan zijn uitgangspunt en belooft een leuke en cultklassieke ervaring.

Er is iets in de schuuris oprecht grappig. Het is een horror-kerstkomedie die de belachelijke aspecten en leuke toon balanceert met veel bloed en hilariteit. Geregisseerd door Magnus Martens op basis van een scenario van Aleksander Kirkwood Brown, neemt de film zichzelf niet al te serieus. Met een boeiende cast, die allemaal meedoet aan de grap,

Er is iets in de schuur is zelden overdreven en altijd vermakelijk. Onder invloed van de jaren 80 is de horrorfilm niet bang om bloederig te worden, leunend op zijn gevoel voor humor en maakt hij met plezier grapjes over Noorwegen en de VS in gelijke mate.

De film volgt Bill (Martin Starr), die het huis van zijn oom in Noorwegen erft. Bill vindt het een goed idee om zijn gezin daarheen te verhuizen, inclusief zijn vrouw (Amrita Acharia), een levenscoach, en twee kinderen, Nora (Zoe Winther-Hansen) en Lucas (Townes Bunner). Hun doel is om van de schuur van het landgoed een Airbnb te maken, maar het duurt niet lang voordat Lucas ontmoet wat de lokale bevolking 'nisse' noemt, een boerenelf die niet van verandering, licht of harde geluiden houdt. Lucas probeert deze regels te volgen in een poging de vrede tussen de schuurelf en zijn familie te bewaren, of zijn geweld en wraak te riskeren voor het verstoren van zijn huis.

Er is iets in de schuur combineert op mooie wijze de Scandinavische mythologie met moderne vakantietradities. De opbouw van de film – gevuld met onder meer komische uitwisselingen met de plaatselijke politiechef (Henriette Seenstrup) – is fantastisch. Als de film was doorgegaan met de cultuurconflicten van het gezin, de interacties met de lokale bevolking van de stad en hun pogingen om in een nieuw land te passen, zou het verhaal niet iets van zijn momentum hebben verloren. Er heerst overal veel spanning, en hoewel een deel ervan wordt overschaduwd door de haast van Martens om bij de grote horrorstrijd op het einde, de film biedt een paar mooie emotionele en komische uitbetalingen die echt waar zijn werk.

Wat de film ervan weerhoudt zijn volledige potentieel te bereiken, zijn de horroraspecten. Het grote gevecht tussen de familie en de elf duurt te lang. En hoewel Martens het bloed niet inhoudt, neemt de laatste confrontatie te veel tijd in beslag en laat het verhaal een beetje inactief. Er is iets in de schuur is op zijn best als het de Noorse en Amerikaanse cultuur belachelijk maakt, en het zijn deze cultuurbotsingen die zorgen voor enkele van de meest werkelijk hilarische en gekste momenten tussen de personages. Het is gemakkelijk te zeggen dat de cast een geweldige tijd heeft gehad met het materiaal, en hun komische timing is uitstekend. Daartoe raakt de komedie van de film de juiste tonen voordat deze wordt overschaduwd door de enigszins teleurstellende, op horror gerichte finale.

De kern van de film is het thema van het zich aanpassen aan een nieuwe plek en de uitdagingen die dat met zich mee kan brengen. Er is in dat opzicht niet al te veel diepgang, maar het is in het verhaal ingebakken zonder ons ermee over het hoofd te slaan. De schuurelf wisselt tussen schattig en bang voordat hij de volle omvang van zijn woede loslaat. De escalatie van de woede van de nisse verloopt vlot en afgemeten, en het ontrafelen van zijn eens zo vredige relatie met Lucas is logisch binnen het kader van het verhaal.

Maar het zijn de absurdistische uitvoering en humor die uiteindelijk boven de climaxgebeurtenissen van de film uitstijgen. met een gevoel van voldoening en vermaak met zich meebrengend, brengt het einde niet helemaal zijn effect met zich mee eigen. Ondanks het verlies aan momentum op het einde, Er is iets in de schuur is een horrorkomedie die voorbestemd lijkt om een ​​cultklassieker te worden. Het levert uiteindelijk zijn uitgangspunt op en heeft daarbij heel veel plezier.

Er is iets in de schuur vertoond op Fantastic Fest 2023. De film duurt 96 minuten en is niet beoordeeld.