Sri Asih: The Warrior-recensie
Hoewel het verhaal af en toe te vol is en halverwege een beetje aansleept, levert Sri Asih duidelijke, scherpe actie en een krachtig verhaal.
Samenvatting
- Sri Asih: The Warrior is een sociaal bewuste Indonesische actiefilm die mythologie, MMA en superheldenstijlen combineert om een overwegend boeiend en krachtig verhaal af te leveren.
- De film bevat gelikte vechtscènes en intrigerende wendingen, hoewel sommige aspecten van het verhaal vol aanvoelen en het halverwege een beetje blijft slepen.
- Sri Asih heeft een sterke opbouw en goed uitgevoerde actiescènes, maar het lijdt onder een te lange speelduur, gebrek aan diepgang in de grote slechterik en een te serieuze toon. Niettemin biedt het een unieke mix van MMA en mythologie in het superheldengenre.
Superheldenfilms zijn de norm geworden in Hollywood, maar zelden krijgen we iets anders te zien als het gaat om oorsprongsverhalen. Dat is waar Sri Asih: de krijger komt binnen. De sociaal bewuste Indonesische actiefilm, geregisseerd door Upi op basis van een scenario dat samen met Joko Anwar werd geschreven, combineert mythologie, MMA en superheldenfiguren om ons een overwegend boeiende film te brengen met gelikte vechtsequenties en intrigerende, zij het enigszins holle, wendingen die onze aandacht. Hoewel het verhaal zelf af en toe te vol is voor zijn eigen bestwil, en halverwege een beetje sleept,
De film is gebaseerd op het Sri Asih-stripboek uit 1954 van RA Kosasih, en de titulaire superheld wordt beschouwd als de eerste in Indonesië, waarbij haar vastberadenheid en gevoel voor rechtvaardigheid haar helpen. Sri Asih volgt Alana (Pevita Pearce), een wees die wordt geadopteerd door een rijke vrouw en wordt opgeleid als MMA-vechter. Wanneer de sportschool van haar moeder wordt bedreigd door Mateo (Randy Pangalila), de slonzige, vrouwonvriendelijke zoon van machtige zakenman Prayogo Adinegara (Surya Saputra), Alana stemt ermee in om met hem in de ring te vechten en te verliezen doel. Maar wanneer haar woede de overhand krijgt, leidt Alana die Mateo verslaat in het gevecht tot grotere problemen. Een openbaring – van Eyang Mariana (Christine Hakim) – dat haar capaciteiten worden doorgegeven door de godin Sri Asih leidt Alana in de strijd van haar leven, terwijl ze moet voorkomen dat de vijf commandanten van de Vuurgodin opstaan en vernietigen alles.
Sri Asih heeft een goede opbouw voordat de volle breedte van zijn intensiteit wordt ontketend, en het duurt minstens een uur na de twee uur durende looptijd voordat Alana erachter komt wat de ware kracht in haar aderen is. Hierdoor kan de film de juiste basis leggen voor het verhaal, ons de geschiedenis van Alana geven en alle belangrijke zaken introduceren personages voordat ze de mythologische uiteenzetting geven die de film uiteindelijk richting Alana's laatste confrontatie met haar brengt vijand. De emotionele band bestaat tussen Alana en haar moeder, en het is dat kloppende hart dat de film gaande houdt.
De actiescènes zijn strak, beknopt en gemakkelijk te volgen. Er zijn niet veel stilistische hoogtepunten die verder gaan dan de superheldencapaciteiten van Alana en de piekerige verdwijningen van de antagonist, maar ze klaren de klus. De vechtchoreografie is fantastisch, en cameraman Arfian houdt deze scènes belicht op een manier die de actie benadrukt. We verliezen nooit uit het oog wat er aan de hand is, en de gevechten zijn echt indrukwekkend, vooral wanneer Alana zich echt loslaat. Ze is gemakkelijk te vinden en Pearce is goed in de rol, hoewel er niet genoeg nuance in de karakterisering zit. Reza Rahadian als Jatmiko is ook een hoogtepunt, en zijn frustratie, woede en occasionele vriendelijkheid zijn terug te vinden in zijn ogen en gezichtsuitdrukkingen.
Wat de film uiteindelijk tegenhoudt, is de te lange looptijd, het gebrek aan diepgang als het gaat om de grote slechterik, en van Sri Asih te serieuze toon. Met een lengte van bijna twee uur en vijftien minuten had de montage de lengte van de film kunnen inkorten, waardoor het verhaal kon worden aangescherpt en de urgentie als gevolg daarvan kon worden vergroot. De film neemt zichzelf ook te serieus, en hoewel Alana's jeugdvriend Tangguh (Jefri Nichol) voor uitbarstingen van humor zorgt, is er weinig lichtzinnigheid in de hele film. Dit brengt de sfeer naar beneden, vooral omdat sommige aspecten van het verhaal niet helemaal uitgewerkt zijn. Daartoe wordt de twist over de ware identiteit van van Sri Asih het grote slechte komt een beetje te laat, en zonder veel uitleg over de motivaties. De acteur doet fantastisch werk door het personage te spelen, maar er zit weinig reden achter de wending, behalve dat het een snikwaardig moment is.
Sri Asih is misschien niet de meest memorabele superheldenfilm die er is, maar de mix van vechtscènes en mythologie in MMA-stijl biedt iets unieks aan het genre. Er is veel aan de hand, en sommige dingen worden buiten beschouwing gelaten, maar zelfs als de sociaal bewuste aspecten op de voorgrond staan, vormen ze op zijn minst een centraal onderdeel van het verhaal. Soms intens en altijd interessant, Sri Asih is zeker de moeite waard om te bekijken.
Sri Asih: de krijger vertoond op Fantastic Fest 2023. De film duurt 133 minuten en is momenteel niet beoordeeld. Het zal op 5 december beschikbaar zijn op dvd in de VS.