Naked Singularity Review: John Boyega speelt de hoofdrol in een rommelig juridisch scifi-drama

Genre-hybride films zijn een delicate evenwichtsoefening, omdat de integratie van verschillende stijlfiguren, als ze niet op een naadloze manier worden uitgevoerd, onevenwichtig kan aanvoelen en een heel verhaal kan doen ontsporen. Opmerkelijke voorbeelden van films die erin slagen om het genre meeslepend te maken, zijn: Een meisje loopt 's nachts alleen naar huis, dat horror, western en romantiek combineert met Baby chauffeur, die zowel een overvalfilm als een musical is. De eerste speelfilmmaker Chase Palmer probeert de stijlfiguren van juridisch drama, sciencefiction en overval te combineren in Naakte singulariteit, een bewerking van Sergio De La Pava's veelgeprezen roman uit 2013 met dezelfde naam. Ondanks zijn excentrieke, zelfverzekerde toon, Naakte singulariteit lijdt aan een acute identiteitscrisis, waardoor kijkers op het einde meer inhoud wensen.

Naakte singulariteit scherpt zijn focus op Casi (John Boyega), een jonge, idealistische openbare verdediger die getuige is van de wereld om hem heen in termen van de effectiviteit van het rechtssysteem. Ondanks zijn serieuze inspanningen komt Casi op gespannen voet te staan ​​met oneerlijke juridische procedures die hij niet kan eigenhandig vechten of veranderen, waardoor hij bij elke passage gedesillusioneerd raakt door de basisprincipes van het systeem dag. Eeuwig in conflict met rechter Cymbeline (Linda Lavin) en constant gefrustreerd vanwege het onrecht geconfronteerd met zijn cliënten, komt Casi tot het besef dat zijn persoonlijke rechtvaardigheidsgevoel misschien een illusie is, zoals een... droom. Een soortgelijk gevoel van wanhoop worstelt ook met Lea (Olivia Cooke), een voormalige klant van Casi die voortdurend op zoek naar een schone lei, omdat ze het stigma van een klein drugsdelict niet kan afschudden het verleden.

Lea zit vast aan een baan waar ze geen echte passie voor heeft en leeft haar dagen door met proberen de matrix te doorbreken, met als hoogtepunt twijfelachtige beslissingen, zoals akkoord gaan om de kleine dief Craig (Ed Skrein) te helpen een lading heroïne te stelen van een machtig Mexicaans kartel na een Tinder aansluiting. Terwijl La Pava's vertolking van Lea die is van een slimme, zelfverzekerde vrouw die bereid is haar grenzen te verleggen om een ​​nieuwe leven, slaagt Palmer er niet in om dit personage de juiste hoeveelheid inhoud of achtergrondverhaal te geven waar kijkers zich mee kunnen verbinden haar.

Terwijl de levens van Casi en Lea opnieuw met elkaar verweven zijn, straalt de verstrengeling een element van onechtheid uit dat moeilijk van zich af te schudden is. Als Naakte singulariteitHet juridische kader vloeit over in het rijk van het surrealistische, de verschuiving, hoewel verfrissend en leuk op bepaalde momenten, rechtvaardigt het verhaal nauwelijks op een tastbare manier. Terwijl Casi's stoner-vriend Angus (Tim Blake Nelson) deze strijdende helften aan elkaar probeert te hechten via theorieën over meerdere werelden, concept van singulariteit, en de gebeurtenishorizon die het "kosmische weefsel" bindt, is het eindresultaat slechts een niet-overtuigende mengelmoes van dissonant elementen.

Er is ook Casi's mede-openbare beklaagde, Dave (Bill Skarsgård), die overal een verbijsterende aanwezigheid is, vol met snelle coke snuift voor een zitting in de rechtszaal en hartstochtelijke verklaringen van rebellie en anarchie om het onrecht dat de wereld. Bovendien markeren een oude katana, dubieuze synchroniciteiten en buitensporige plannen de tweede helft van de film. Boyega levert een charmante prestatie als de idealistische Casi, een soort arbeidersheld die zich op geen enkel moment aanmatigend voelt. De vertederende charme van Boyega is echter niet genoeg om de onsamenhangende vignetten van Naakte singulariteit, die een beetje te vaak zijn huid afwerpt en niet helemaal weet wat voor soort film het wil zijn.

Hoewel het subplot van de overval potentieel het meest opwindend kan lijken in termen van actie en dialoog, vallen de scènes en de ontknoping plat in termen van een oprecht, gegrond emotioneel centrum. Globaal genomen, Naakte singulariteit stelt op veel fronten teleur, omdat het het soort film is dat het potentieel heeft om in onbekende arena's te bloeien, maar er uiteindelijk niet in slaagt om de wandeling op significante manieren te lopen.

Naakte singulariteit ging in première op het San Francisco International Film Festival op 9 april 2021 en is beschikbaar op VOD op 13 augustus 2021, met dank aan Screen Media Films. Het is 93 minuten lang en heeft een R voor de hele taal, wat geweld, seksuele verwijzingen en drugsgebruik.

Onze beoordeling:

2 van de 5 (Oké)

The Flash Movie: alles wat we weten over het verhaal (tot nu toe)

Over de auteur