PAW Patrol: The Movie Review — Groter is niet beter in deze middelmatige kinderfilm

Door de actie van te verschuiven PAW Patrol: The Movievan het bescheiden, huiselijke stadje Adventure Bay tot de drukke metropool Adventure City, het verhaal verliest een geweldige deel van zijn magie - een passende allegorie voor de grootste uitdaging met het aanpassen van populaire tekenfilms voor kinderen voor een speelfilm film. De Canadese film is meer dan een uitgebreide aflevering van de geliefde tv-serie: enkele van de bekende aspecten zijn aanwezig, maar het pand krijgt een frisse nieuwe look, een nieuwe setting en nieuwe personages. Een aantal van deze nieuwe elementen werken echter gewoon niet. Poot patrouille heeft genoeg actie om jonge fans bezig te houden, maar ouders zullen zich waarschijnlijk vervelen door het slepende tempo en de ingewikkelde plot.

PAW Patrol: The Movie volgt de titulaire PAW Patrol terwijl ze naar Adventure City gaan, waar burgemeester Humdinger zich een weg naar de macht heeft gebaand. De film werd geproduceerd door Spin Master, hetzelfde speelgoedbedrijf dat verantwoordelijk is voor de tv-serie (en merchandise). Het werd geregisseerd door Cal Brunker en het scenario is geschreven door Billy Frolick, Brunker en Bob Barlen. Deze namen worden allemaal bereikt in de wereld van feature-animatie; ze zijn echter nieuw in de wereld van 

Poot patrouille - en het laat zien.

PAW Patrol: The Movie voelt een beetje vreemd aan, bijna als een imitatie van het populaire kinderprogramma in plaats van een verhaal van 90 minuten gebaseerd op die wereld. Er zijn bekende elementen uit de franchise - Marshall heeft een komische tuimeling of Rubble praat over snacks - maar de momenten voelen aan als een schoenlepel en contrasteren met de meer dramatische toon die door de omgeving wordt gezet verhaal. Een deel van het probleem is ongetwijfeld de verandering van instelling; door Adventure Bay te verlaten, PAW Patrol: The Movie verlaat ook de meerderheid van de personages waar lange tijd fans verliefd op zijn geworden. Burgemeester Goodway, Chickaletta en Cap'n Turbot hebben allemaal zeer kleine cameo's, terwijl andere geliefde personages helemaal niet verschijnen.

De animatiestijl die wordt gebruikt voor PAW Patrol: The Movie helpt ook niet bij de overgang van klein naar groot scherm. In veel opzichten zijn de beelden beter dan ooit, en veel kleine kinderen zullen positief worden betoverd door de felle kleuren en levendige esthetiek. Toch komt de algehele nieuwe stijl niet helemaal overeen met de show op een manier die sommige kijkers misschien afleidend of zelfs irritant vinden. De meest opvallende veranderingen zijn die van de hoofdpersonen van de film, Ryder en Chase. Vooral Ryder is bijna onherkenbaar. Op de een of andere manier slaagt de film erin hem nog onmogelijker jong te laten lijken (vooral tijdens het rijden). Subtieler zijn de veranderingen in toon: Humdinger is een stuk minder maf, Ryder heeft een moment van gemene vrolijkheid en Liberty (de nieuwe pup) bedreigt een vreemdeling met fysiek geweld.

Over het algemeen is de wereld in PAW Patrol: The Movie is iets volwassener dan de voorschoolse tv-serie; de film voegt elementen van realisme toe die ongemakkelijk botsen met de meest elementaire elementen van het universum, wat de weliswaar zwakke logische structuur van Poot patrouille. Skye die vraagt ​​hoe ze zich een nieuwe toren kunnen veroorloven, maakt bijvoorbeeld een flauwe grap - maar in het proces stelt het een vraag die het uitgangspunt van de film ondermijnt. Ryder beantwoordt lucratieve merchandising (een metafictie-grap die een beetje te dicht bij de realiteit staat om te zijn .) grappig), maar dit is in tegenspraak met de latere suggesties dat de groep relatief onbekend is in Adventure Stad. De film zit vol met plotgaten die het moeilijk maken om ongeloof op te schorten. Het is niet alleen dat PAW Patrol: The Movie ongeloofwaardig is, maar dat de wereldopbouw zelf inconsistent is.

Er zijn een aantal andere onverklaarbare Poot patrouille weglatingen ook: de iconische hondenhokken zijn verdwenen, en als gevolg daarvan is er geen voertuigtransformatie volgorde (het enige element van de show dat ouders, of ze het nu willen toegeven of niet, waarschijnlijk doen) genieten van). Zuma komt nauwelijks voor in de film, en Rocky en Rubble hebben nooit echt een rol buiten Rubble die beperkte komische verlichting biedt. Het themalied wordt gespeeld en kinderen zullen de vertrouwdheid waarderen, maar het is jammer dat de rest van de filmmuziek niet probeert het vrolijke tempo van het thema te evenaren. De andere nummers zijn allemaal langzamer (zelfs de rockmuziek die over de kostuumscène wordt gespeeld sleept), en de onschuldige volwassen-hedendaagse stukken doen afbreuk aan de actie op het scherm. De benadering in de speelfilm is om elementen uit andere recente animatiefilms te plaatsen in plaats van te vertalen wat werkt in de tv-show. Indien PAW Patrol: The Movie heeft één fatale fout, het is een te grote afhankelijkheid van generieke trends.

PAW Patrol: The Movie zal zijn primaire doel bereiken om jonge kinderen anderhalf uur te vermaken, maar het is geen ervaring waar iemand anders van zal genieten. Het verhaal is ingewikkeld, de paar grappen zijn moe en ongrappig, en de pogingen tot pathos falen. Ouders die urenlang afleveringen en specials hebben doorstaan, zoals de 45 minuten durende tv-films "Mighty Pups" en "Jet to the Rescue," zal waarschijnlijk veel van dezelfde verhaallijnen en ideeën herkennen die in de film worden hergebruikt. Chase verliest bijvoorbeeld zijn zelfvertrouwen of burgemeester Humdinger veroorzaakt een catastrofe door technologie te misbruiken; deze basisconcepten zijn eerder gedaan, en beter gedaan, door de serie. Het volgen van een formulebenadering is prima, en vaak gunstig voor programmering gericht op jonge kinderen; met een grote speelfilm had Spin Master echter de kans om iets echt episch te doen met zijn pups — het is jammer dat de franchise in een andere, en veel minder interessante, richting.

PAW Patrol: The Movie begint te spelen in theaters en op Paramount Plus op 20 augustus 2021. Het is 88 minuten lang en heeft de classificatie G.

Onze beoordeling:

2 van de 5 (Oké)

Star Wars onthult eindelijk hoe Darth Plagueis eruit ziet

Over de auteur