10 beste uitvoeringen in Martin Scorsese-films uit de jaren 90, gerangschikt

Samenvatting

• De films van Martin Scorsese uit de jaren negentig zijn zeer gerespecteerd en indrukwekkend, met enkele van zijn beste acteerprestaties.
• Nicolas Cage levert een opvallende prestatie in "Bringing Out the Dead", waarin hij de stress en uitdagingen weergeeft waarmee eerstehulpverleners worden geconfronteerd.
• Scorsese's "Cape Fear" bevat geweldige acteerprestaties van Juliette Lewis, Nick Nolte en Robert De Niro, waardoor het een van zijn meest unieke en memorabele films is.

Martin ScorseseDe catalogus met films uit de jaren negentig bevat niet alleen enkele van zijn bekendste werken, maar ook enkele van de beste acteerprestaties onder leiding van de filmmaker. Omdat hij sinds de jaren zeventig minstens drie films per decennium heeft gemaakt die als klassiekers kunnen worden beschouwd, zijn Scorsese's visie en beheersing van zijn vak ongeëvenaard. Naast zijn invloed als kunstenaar is Scorsese ook zeer productief: hij heeft zesentwintig films op zijn naam staan ​​en een hele reeks Academy Award-nominaties en overwinningen ter ondersteuning van zijn catalogus.

Bij het bespreken van ervaren filmmakers kan het gemakkelijk zijn om met een roze bril naar hun carrière te kijken. In het geval van De beste films van Martin Scorsese, ze zijn vandaag de dag net zo gerespecteerd en impactvol als tijdens hun oorspronkelijke release - in bepaalde gevallen zelfs nu nog meer. Scorsese's films uit de jaren negentig, vooral zijn misdaaddrama's, behoren tot zijn meest geliefde en die eer is niet gering dankzij het talent waarmee hij werkte. Hoe geweldig de werken van Scorsese ook zijn, hij heeft een groot deel van de eer te danken aan de acteurs die in zijn foto's hebben gespeeld of zelfs mee hebben gespeeld.

10 Nicolas Cage in Het naar buiten brengen van de doden

Het naar buiten brengen van de doden is misschien niet de eerste Scorsese-film die in de hoofden van de meeste mensen opkomt als ze nadenken over de carrière van de auteur, maar dat maakt hem niet minder goed dan zijn meer populaire werken. Hoewel Scorsese's gebruikelijke geweld en buitensporig godslastering ontbreken Het naar buiten brengen van de dodenZijn neigingen om de moraliteit van de mens te onderzoeken en religieuze thema's op te nemen zijn net zo aanwezig als altijd. Hoewel er verschillende sterke vertolkingen in de film voorkomen, is die van Nicolas Cage een van de meest opmerkelijke uit de carrière van de Academy Award-winnaar.

Cage speelt Frank Pierce, een paramedicus uit New York City die worstelt met het feit dat hij de laatste tijd geen levens heeft gered. Naast zijn morele dilemma heeft hij ook te maken met depressies die voortkomen uit zijn acute slapeloosheid. Zoals je van Nic Cage mag verwachten, levert hij een wild en vermakelijk optreden dat bestaat uit manische lachjes, onsamenhangende praatjes en een blik die door iedereen heen een gat kan branden. Cage's optreden is leuk, maar geeft ook oprecht de zeer reële stressfactoren en uitdagingen weer waarmee hulpverleners gedurende hun hele carrière te maken krijgen.

9 Michelle Pfeiffer in Het tijdperk van de onschuld

Scorseses romantische drama uit 1993 Het tijdperk van de onschuld is een van de unieke films van de regisseur omdat het ogenschijnlijk een liefdesverhaal is dat bijna volledig verstoken is van de stijlfiguren die doorgaans met zijn werken worden geassocieerd. Gebaseerd op de gelijknamige roman, die de Pulitzerprijs won, Het tijdperk van de onschuld onderscheidt zich van het originele werk door adembenemende decorstukken, een prachtige partituur en gedenkwaardige acteerprestaties over de hele linie. Terwijl Daniel Day-Lewis, Winona Ryder en zelfs De ouders van Martin Scorsese bieden geweldige optredens, het werk van Michelle Pfeiffer terwijl Ellen Olenska de show steelt.

De schoonheid en charme van Pfeiffer zijn genoeg om de aandacht van het publiek te trekken, maar haar afbeelding van een vrouw die verlangt naar verboden liefde is wat haar karakter doet opvallen. Bovendien is het werk van Pfeiffer in Het tijdperk van de onschuld is wat hielp het idee te laten varen dat ze gewoon een mooi gezicht was in Hollywood, wat ertoe bijdroeg dat ze meer dramatische rollen in haar carrière veiligstelde. Kwetsbaar en mooi, Pfeiffer's Olenska profileert zich stevig als een van de beste uitvoeringen in alle werken van Scorsese uit de jaren negentig.

8 Juliette Lewis in Cape Fear

Een remake van de roman uit 1957 De beulen en de gelijknamige verfilming uit 1962, 1991 Kaapse angst komt het dichtst in de buurt van een horrorfilm die Scorsese op het moment van schrijven heeft geregisseerd. Nadat Max Cady uit de gevangenis wordt vrijgelaten na het uitzitten van een gevangenisstraf van veertien jaar, begint hij aan een wraaktocht op Sam Bowden, de advocaat die verantwoordelijk is voor zijn lange straf, en zijn familie. Vaak over het hoofd gezien vanwege het kritische succes van Scorsese's vorige film, Goede jongens, Kaapse angst toont enkele van de meest unieke regie en geweldige acteerprestaties van de filmmaker.

Juliette Lewis behoort tot de sterkste werken uit de thriller uit het begin van de jaren 90 en speelt Danielle Bowden, de beïnvloedbare tienerdochter van Sam, in een rol die hielp haar carrière op gang te brengen. Hoewel Lewis's werk in andere films zoals Van zonsondergang tot zonsopgang En Natuurlijke moordenaars is misschien wel haar bekendste, ze doet geweldig werk door een eendimensionaal karakter aan te nemen en haar een uniek gevoel te geven. Lewis bevestigt zichzelf als een geweldige actrice met haar optreden in Kaapse angst.

7 Nick Nolte in Cape Fear

Nick Nolte levert een sterke prestatie in Kaapse angst als de patriarch van de familie Bowden. Van buitenaf is Sam een ​​zeer gerespecteerde man onder zijn collega's en collega's, en een liefhebbende familieman als hij geen criminelen vervolgt. Onder zijn brandschoon façade schuilt echter een laffe man die routinematig zijn vrouw bedriegt en zich bezighoudt met illegale praktijken op zijn advocatenkantoor om zijn carrière vooruit te helpen. Ondanks deze eigenschappen slaagt Nolte erin om Sam tijdens de film enigszins sympathiek te maken.

Ook al heeft hij een liefdeloos huwelijk en heeft hij informatie achtergehouden die Cady's gevangenisstraf had kunnen verminderen, hij verlost zichzelf door het derde bedrijf van de film door dapper tegen Cady te vechten. Nolte's gebruikelijke typecasting als stoïcijnse advocaten werkt in zijn voordeel Kaapse angst terwijl hij dat op overtuigende wijze portretteert tegen Cady's meedogenloze intimidatie. Met de hulp van zijn vrouw Leigh en dochter Danielle kunnen ze de gestoorde Cady te slim af zijn en hopelijk werken aan het herstel van hun huwelijk.

6 Patricia Arquette in Het naar buiten brengen van de doden

De psychologische thriller Het naar buiten brengen van de doden bewijst verder dat Scorsese meer dan in staat is om boeiende verhalen te vertellen buiten zijn stuurhuis voor criminele drama's. De film stemt tot nadenken en laat een kant van Scorsese zien waar het publiek pas de laatste tijd meer aan gewend is geraakt. Met mensen als Nic Cage en John Goodman in een film is het moeilijk voor te stellen dat iemand hen kan overtreffen, maar kijk eens, daar komt Patricia Arquette.

Arquette speelt Mary Burke, een herstellende verslaafde die tevens de verzorger van haar voortdurend zieke vader is. Terwijl Cage een bombastische en energieke uitvoering biedt, is Arquette gedurende de hele film veel zachter en gereserveerder, wat de chemie op het scherm perfect in evenwicht brengt. Bovendien speelt Arquette in wezen twee verschillende personages, in die zin dat haar personage zich gedurende de hele film ontwikkelt van een volslagen verslaafde tot clean en nuchter.

5 Robert De Niro in Cape Fear

In de verfilming van 1962 van Kaapse angstRobert Mitchum speelde de gestoorde ex-gevangene Max Cady, die lovende kritieken kreeg vanwege zijn charismatische en bijna relaxte houding. De Niro's kijk op het personage was echter veel psychotischer, omdat hij door zijn gebeitelde lichaamsbouw en geslepen tanden leek op iets dat geschikter was voor een horrorfilm. Niettemin was De Niro's Cady op een vreemde manier betoverend met zijn eerwaarde-achtige uitvoering van elke regel en zuidelijk accent.

Zoals typisch het geval is met De Niro, deed hij een extra stap ter voorbereiding op zijn rol in de thriller uit 1991 door een trainingsregime en een dieet aan te nemen dat zijn lichaamsvet tot op de afzonderlijke cijfers, deed suggesties voor de meerdere tatoeages van zijn personage en sprak met de inwoner van North Carolina om er zeker van te zijn dat zijn zuidelijke dialect goed was. perfect. Hoewel De Niro een extreem niveau van toewijding en toewijding heeft getoond in eerdere rollen, is deze valt op omdat zijn eerste scène met Juliette Lewis haar zo bang maakte dat ze haar herhaaldelijk vergat lijnen. Altijd betrouwbaar in een Scorsese-film, is De Niro's interpretatie van Max Cady gemakkelijk een van de beste in de carrière van de filmmaker.

4 Sharon Stone in Casino

Een van de onderschatte aspecten van de carrière van Scorsese is het enorme aantal genuanceerde optredens dat hij van een actrice kan ontlokken. Terwijl de meeste actrices vaak materiaal aangereikt krijgen dat neerkomt op niets anders dan eye candy, zorgt Scorsese ervoor dat zijn actrices een breed scala aan vrouwen portretteren. Of het nu een crimineel element is of anderszins onschuldig, het publiek kan erop rekenen dat de regisseur elke actrice die hij cast een rol van betekenis geeft.

Ook al voelen sommige mensen dat wel Casino was een Goede jongens afzetten, het heeft genoeg interessante karakters om het op zichzelf te laten staan. In CasinoSharon Stone speelt Ginger McKenna, een mooie chip hustler in de casinoscene van Las Vegas, en de uiteindelijke echtgenote van De Niro's Sam Rothstein. Hoewel subtiele hints en aanwijzingen impliceren dat ze niet te vertrouwen is, valt Rothstein onmiddellijk voor haar en gebruikt Ginger zijn lust voor haar in haar voordeel. Ondanks de tekortkomingen van Ginger, geeft Stone ook een zekere mate van sympathie aan het personage, waardoor ze net zo goed een slachtoffer als een roofdier is.

3 Robert De Niro in Goodfellas

Goede jongens was Scorsese's eerste film uit de jaren negentig en voor de legendarische regisseur de perfecte manier om dat decennium te beginnen. Nadat hij in de jaren '80 een grote hoeveelheid tijd buiten het misdaaddrama-genre had doorgebracht, Goede jongens was een sterke terugkeer naar vorm omdat het het echte verhaal vertelde van gangster die informant werd, Henry Hill. Terwijl Goede jongens tot de rand gevuld is met memorabele hoofd- en bijpersonages, is Jimmy Conway van De Niro ongetwijfeld een van de meest memorabele.

De deels Ierse, deels Italiaanse gangster trekt onmiddellijk de aandacht van het publiek, aangezien hij al vroeg in de film jonge Italiaans-Amerikaanse mannen in de maffia heeft zien klaarkomen. Bovendien is hij, in tegenstelling tot de meeste van zijn leeftijdsgenoten en vrienden, stil en sluw, en er is altijd een hint dat hij iets groters achter zijn ogen heeft gepland. De Niro's affiniteit om ervoor te zorgen dat er zoveel mogelijk authenticiteit op de set was, betekende dat de acteur ging uit zijn manier om mensen te ontmoeten die de echte Conway kenden om zijn stem en maniertjes beter na te bootsen. Conway is een van De Niro's meest intimiderende rollen en een van de beste uit Scorsese's carrière.

2 Ray Liotta in Goodfellas

Wijlen Ray Liotta speelde Henry Hill, Goede jongens', een man die wanhopig niets liever wil dan gangster worden en de hoofdrolspeler van de film. Zelfs in zijn jeugd liet Hill zien dat het enige waarin hij geïnteresseerd was, was een wijze man te worden en te genieten van de luxe die de levensstijl biedt. Hill is echter niet zo beproefd als de meeste andere gangsters - en tegen het einde van de film wordt hij een informant voor de wetshandhaving en verklikt hij iedereen die nog in leven is in het derde bedrijf.

Hoewel deze film de doorbraakrol van Liotta was, heeft hij helaas nooit genoten van de A-lister-carrière die hij ongetwijfeld had moeten hebben. Ondanks dat ze de hoofdrol speelde of meespeelde in een hele reeks topfilms in vele genres, had Liotta's carrière altijd het gevoel dat ze groter had kunnen en moeten zijn. Niettemin is zijn optreden in Goede jongens behoort tot een van de beste, niet alleen uit zijn carrière of die van Scorsese, maar aller tijden. Hoe intimiderend Hill ook was als volwassene, hij leek altijd dezelfde kinderlijke fascinatie voor de maffia te bezitten. die hij als kind had, en dat is een van de grootste redenen waarom hij een van de meest memorabele personages is die zich inzet voor film.

1 Joe Pesci in Goodfellas

Het is waarschijnlijk onmogelijk om te bedenken Goede jongens zonder na te denken over Joe Pesci's iconische vertolking van Tommy DeVito. Hoewel Pesci en Thomas DeSimone (de man waarop Pesci's personage is gebaseerd) niet verder uit elkaar konden liggen wat betreft fysieke verschijning, heeft Pesci hierin op wonderbaarlijke wijze de essentie van een voortdurend losgeslagen en gewelddadige gangster vastgelegd film. Elke keer dat Pesci in beeld is, is er van begin tot eind een onwankelbare spanning en angst die hij niet alleen uitstraalt naar zijn vrienden en collega's, maar ook naar het publiek.

Of een kijker zich Pesci herinnert vanwege zijn beroemde ongeschreven "grappig hoe?" scène of zijn schokkende dood op het hoogtepunt van de film, Pesci's werk in Goede jongens is legendarisch en bezorgde hem terecht een Academy Award-overwinning voor beste mannelijke bijrol. Zonder twijfel de beste prestatie in Martin Scorsese's films uit de jaren negentig.