Saturday Night Live: Beste terugkerende schetsen van de jaren 2000

Op een nieuw decennium, Zaterdagavond Live hadden een turbulente periode doorgemaakt waarin ze hun eigen identiteit vonden in een zich ontwikkelende entertainmentwereld. Maar dankzij een nieuw ras van castleden kan de show een erfenis van innovatieve schetsen voortbrengen die de show hebben geholpen zich aan te passen. Dank SNL digitale korte broek, TV Funhouse en enkele politieke schetsen.

Maar dat houdt niet op bij live sketches en andere gefilmde segmenten om op te vallen. Daarvoor zijn hier 10 van de beste terugkerende schetsen in de jaren 2000. Zoals gebruikelijk tellen digitale shorts, TV Funhouse-spoofs en politieke sketches niet mee.

10 Bang Straight

Het uitgangspunt van deze schets is dat een sadistische officier (Jason Sudeikis) twee gevangengenomen veroordeelden (Kenan Thompson en de gastheer van de aflevering) voor een bang heteroprogramma om te praten over de verschrikkingen van het gevangenisleven met drie tiener gangsters (Bill Hader, Andy Samberg, Bobby Moynihan). Hun bedreigingen zijn echter afgeleid van plots of verwijzingen naar films, die de drie gangsters gemakkelijk kunnen onderscheiden.

De kracht van deze serie schetsen komt van de levering van Thompson en zijn verstandhouding met de gastheer. Dus, wanneer Hader of Samberg of Moynihan karakter brak, dat is wanneer "Scared Straight" zijn komische basis vindt.

9 mascottes

Justin Timberlake is een van die terugkerende gastheren wiens komische en muzikale karbonades altijd van pas zouden komen. Terwijl "The Barry Gibb Talk Show" ervoor zorgde dat hij tegen het type inging als een zachtaardige Robin Gibb, profiteerde de "Mascots" -serie van zijn bereidheid om naar een dwazer niveau te gaan om te lachen.

Timberlake zou zich verkleden in kostuums met verschillende thema's, afhankelijk van waarvoor hij adverteert. En de belangrijkste shtick is dat hij een concurrent overtreft door zijn boombox te spelen en beat uit te gooien (met de eindregel is "Breng het door naar -ville." Timberlake als triple-threat-talenten houden deze schets fris constant.

8 Bronx Beat

Bronx Beat is een talkshowsegment, gehost door Amy Poehler's Betty Caruso en Maya Rudolph's Jodi Deitz. De twee zijn spraakzame maar botte huisvrouwen die gespreksonderwerpen en huishoudelijke roddels zouden bespreken, onderbroken door hun Bronx-accenten. Meestal verdoezelen ze hun romantische triggers en hun aantrekkingskracht op een mannelijke gast.

Deze schets slaagt op vele niveaus: of het nu van de kameraadschap is (en overdreven bewegingen) tussen Poehler en Rudolph op hun duidelijke voorkeuren en antipathieën, of het is de reactie van de gasten. En het is de belachelijke discussie over roddelonderwerpen die dit tot een farce maken.

7 Blizzard Man

Terwijl Andy Samberg meer is afgestemd op de Digital Shorts, zou hij vaak in live sketches verschijnen. Zijn meest memorabele personage is aanzienlijk de Blizzard Man, een rapper die vastzat in de jaren '90 met zijn Jordache-jeans en verouderde slogans. Hij wordt door verschillende rappers (meestal door Ludacris) gestuurd om een ​​rapnummer af te werken. Zijn zinloze rappen maakt de producers echter van streek. Maar pas bij de derde take zouden ze hem accepteren.

"Blizzard Man" heeft zijn heerlijke momenten, zoals Ludacris wordt gewonnen door Blizzard Man's rappen (tweemaal), Robert De Niro de moeder van Blizzard Man en Samberg spelen met auto-tune zoals T-Pain.

6 ESPN Classic met Pete Twinkle en Greg Stink

Jason Sudeikis en Will Forte spelen respectievelijk ESPN Classics-responders Pete Twinkle en Greg Stink in kleur commentatoren voor verschillende sportevenementen voor vrouwen uit de jaren '80 of '90, vaak gesponsord door een vrouwelijke Product. Terwijl Twinkle het gesprek gaande houdt bij het bespreken van de gebeurtenissen, leidt zijn interactie met Stink ertoe dat de laatste verstrooid raakt over de sport of praat over non-sequiturs.

Al die tijd zou Twinkle de sponsor van het evenement op een rijmende jingle-manier (met dubbelzinnigheid) onderschrijven. Sudeikis laat het werken als de heteroman om het commentaar voort te zetten terwijl het een goede sport is voor de clueless Stink.

5 Gilly

Gilly is een ondeugend schoolmeisje met groot krullend haar en een roze jurk, wiens capriolen geleidelijk gewelddadiger werden tegen haar klasgenoten. De opzet is dat meneer Dillon zijn les leidt totdat deze wordt onderbroken door een grap. Hij vraagt ​​eerst aan zijn studenten (Bobby Moynihan, Kenan Thompson, Abby Elliott en de presentator of andere cast leden) totdat hij uiteindelijk de dader, Gilly, confronteert, die de zaak zou ontwijken of een dubbel gezicht zou maken "Sorry".

Kristen Wiig werkt goed met haar personages. Op haar beurt als Gilly kanaliseert ze haar innerlijke duivelse kinderlijke neigingen zonder schaamte voor haar grappen.

4 MacGruber

Op deze parodie op MacGyver, Will Forte speelt de titulaire special operations-agent die zich vaak in een controlekamer bevindt, proberend om een ​​tikkende bom te deactiveren, samen met zijn assistent (Kristen Wiig) en een ander personage (de aflevering's gastheer). MacGruber probeert verschillende objecten om de bom te stoppen, maar wordt aan de kant gezet door persoonlijke problemen. Dit leidt tot de ontploffing van de bom, tot de dood van MacGruber en zijn metgezellen.

In een krap geschat één minuut, “MacGruber” levert over-the-top capriolen met Forte die bizarre verhaallijnen verkoopt, zoals beïnvloed worden door de beursprestaties en een voorstel doen aan zijn grootmoeder (Betty White). Kijk maar zijn film.

3 Wat is daar mee aan de hand?

Enkele terugkerende schetsen van Zaterdagavond Live zijn muzikale showcases voor de cast. Wat is daar mee aan de hand? is een van die voorbeelden die goed gebruik maakt van Kenan Thompson's komische timing en zang-en-danskarbonades. Thompson schittert als Diondre Cole, presentator van een bijna chaotische show.

Het formaat is dat Cole zijn thematische openingsnummer dirigeert en de beroemde gast aan het woord laat. Hij onderbreekt ze echter abrupt om over te gaan naar de volgende twee zang-en-dansoptredens. Een veelgehoorde grap is dat Cole de laatste tijd erkent dat hij gast Lindsay Buckingham heeft overgeslagen (Bill Hader), die hoe dan ook een goede sport blijft.

2 De Lawrence Welk-show

Over zang-en-dansshows gesproken, hier is een parodie op de PBS-variétéshow, Lawrence Welk Show. Welk zelf (Fred Armisen) zou de Maharelle Sisters from the Finger Lakes introduceren, toegezongen door een mannelijke gastzanger. Terwijl de eerste drie aantrekkelijkere zussen de gast vriendelijk verwelkomen, de vierde zus Dooneese (Kristen Wiig) ergert hem, de zussen en zelfs Welk voor het maken van ongepaste avances naar de gast.

De meest opvallende kenmerken van Dooneese zijn haar misvormingen, zoals haar brede voorhoofd, haar kleine handen en haar bucktooth. En ze zou commentaar geven op walgelijke exploits en het nummer onderbreken met haar willekeurige omzwervingen.

1 Debbie Downer

Debbie Downer is ongetwijfeld het meest memorabele personage van Rachel Dratch. Aangezien "Debbie Downer" een gevestigde term is over een persoon die slecht nieuws en negativiteit brengt op sociale bijeenkomsten, wordt dit volledig naar voren gebracht het scherm terwijl Debbie vaak de gelukkige momenten van haar leeftijdsgenoten ondermijnt door negatief nieuws naar voren te brengen, zoals de zorgen van terrorisme en de opkomst van katten AIDS. Dit eindigt met een "wah-wah" geluidseffect.

Misschien is haar meest bekende moment haar debuut wanneer ze meegaat voor een reis naar Disneyland. En de cast zou barsten van het "wah-wah" -geluid en de poging van Dratch om haar lijnen te gooien.

Volgende10 dingen die fans hopen te zien in een spin-offshow van Agatha Harkness, volgens Reddit

Over de auteur