Hunger Games: Ballad Of Songbirds & Snake's laatste Lucy Gray- en sneeuwscène uitgelegd door producent

click fraud protection

The Hunger Games: The Ballad of Songbirds and Snakes-producer Nina Jacobson breekt de slotscène van Lucy Gray Baird en Coriolanus Snow af.

Waarschuwing: SPOILERS voor The Hunger Games: The Ballad of Songbirds and Snakes.

Samenvatting

  • De slotscène tussen Lucy Gray Baird en Coriolanus Snow in The Hunger Games: The Ballad of Songbirds en Snakes is een cruciaal moment in de transformatie van Snow van een moreel dubbelzinnig personage naar een slechte man.
  • Bairds ontdekking van de misdaden van Snow en haar erkenning van zijn ware aard versterken zijn transformatie naar het kwaad in de film.
  • Het vertrek van Baird vormt het laatste stukje in de puzzel waarin Snow president Snow wordt, en hun ruzie was noodzakelijk voor zijn volledige transformatie.

De Hongerspelen: De ballade van zangvogels en slangen producer Nina Jacobson breekt de slotscène af tussen Lucy Gray Baird (Rachel Zegler) en Coriolanus Snow (Tom Blyth). De film ging in première op 17 november en dient als prequel op De Hongerspelen

serie. Het volgt een jonge Snow die wordt geroepen om als mentor te dienen bij de 10e jaarlijkse Hunger Games en bevriend raakt met het eerbetoon aan District 12, Baird. In eerste instantie lijkt het erop dat Baird Snow via hun relatie menselijker kan maken, maar hun einde neemt een nogal onverwachte wending.

In een interview met Mensen, legde Jacobson uit wat Snow en Baird doen eindigend in De ballade van zangvogels en slangen middelen. Ondanks dat er een romance tussen het paar is ontstaan, neemt hun relatie aan het einde van de film een ​​scherpe wending, waarbij Baird probeert weg te rennen en Snow op haar schiet. Het is onduidelijk wat er met Baird gebeurt, maar Jacobson legde uit dat de duistere scheiding van het paar het ‘laatste ingrediënt’ was in de transformatie van Snow naar de slechte man die hij is in de originele trilogie. Bekijk de verklaring van Jacobson hieronder:

Dit zijn twee personages die overlevenden zijn, en ze is van mening dat haar overleving nog steeds een morele code vereist. Hij is van mening dat overleven tegen elke prijs uiteindelijk gerechtvaardigd is. Als hij plotseling beseft dat zij hem anders ziet, is dat het laatste ingrediënt van die transformatie.

De betekenis van Snow’s slotscène met Lucy Gray

Het dubbelzinnige einde van De ballade van zangvogels en slangenheeft geresulteerd in veel vragen en zelfs enige kritiek van kijkers. Het einde van de film volgt echter heel nauw het einde van het boek. Het einde van het boek is in ieder geval iets dubbelzinniger, aangezien de plotselinge beslissing van Baird om te vertrekken niet werd voorafschaduwd zoals in de film. Toch vatte de film het belangrijkste punt van het boek samen: Bairds ontdekking van de misdaden van Snow en zijn daaropvolgende paranoia waren nodig om zijn transformatie naar het kwaad te voltooien.

Wanneer Sneeuw verraadde Sejanus Plinth (Josh Rivera) in De ballade van de zangvogels en slangenmarkeerde het het begin van zijn transformatie, omdat het een kwaadaardige daad was waar hij eenvoudigweg niet van terug kon komen. Maar pas als Baird de echte hem ziet, en hij reageert door de vrouw van wie hij ooit hield te willen vermoorden, wordt zijn transformatie versterkt. Baird herkent wie hij is en zorgt ervoor dat de beklijvende tonen van het nummer dat ze schreef, 'The hanging tree', via kletspraat bij hem terugkomen om hem eraan te herinneren dat hij lijkt op de moordenaar waar het lied over gaat.

"The hanging tree" zou later gezongen worden door Katniss Everdeen en een rebellenlied worden betekenisvoller dat Baird degene was die het oorspronkelijk schreef en het gebruikte om Snow-jaren te achtervolgen eerder.

Na deze scène verandert Snow volledig. Hij verliest zijn laatste stukje menselijkheid met de verdwijning van Baird en verspilt geen tijd aan het op gedurfde wijze verhogen van zijn status. Baird was slechts het laatste stukje in de puzzel om de beruchte president Snow te worden. Op het eerste gezicht lijkt het misschien een beetje plotseling, maar het verhaal bouwt zorgvuldig zijn schurkenverhaal op, waarbij twee belangrijke punten worden gevonden die zijn transformatie versterken. Baird maakte misschien geen deel uit van Snow's aanvankelijke wending naar het kwaad De ballade van zangvogels en slangen, maar hun ruzie was noodzakelijk om de transformatie te voltooien.

Bron: Mensen