De belangrijkste scène van de ontbijtclub was volledig ad-libbed
Een van de De ontbijtclub’s meest memorabele scènes werden naar verluidt geadverteerd door de acteurs op de set. De scène waarin de tieners in de bibliotheek gaan zitten en bekennen waarom ze allemaal vastzitten, is een van de meest emotionele momenten van de film. Het is ook het moment dat maakt De ontbijtclub meer dan alleen een tienerkomedie uit de jaren 80, maar een commentaar op het tienerleven dat vandaag de dag nog steeds resoneert.
Andy (Emilio Estevez), Bender (Judd Nelson), Brian (Anthony Michael Hall), Claire (Molly Ringwald) en Allison (Ally Sheedy) vinden onverwachte raakvlakken met elkaar tijdens de eindeloze zaterdagdetentie die ze moeten delen. De biechtscène van de bibliotheek is misschien wel de belangrijkste in het weergeven van die gemeenschappelijke basis. Andy bekent dat hij een zwakkere student in de kleedkamer heeft aangevallen en vernederd om respect van zijn vader te krijgen. Bender trok een brandalarm; Claire spijbelde van school om te gaan winkelen. Brian faalde voor een project in de winkelklas en nam een lichtkogel mee naar school om zelfmoord te plegen, maar werd betrapt toen het lichtkogel afging in deze kast. En Allison bood zich vrijwillig aan voor detentie omdat ze niets beters te doen had. Elk van deze redenen onthult een strijd in het hart van de motivaties van de personages.
Regisseur John Hughes verliet de biechtscène grotendeels zonder script, gericht op authenticiteit die minder snel van nature zou optreden als de acteurs gewoon regels afleverden. Hughes vertelde naar verluidt aan elke acteur de algemene reden waarom hun personage werd vastgehouden (Estevez wist bijvoorbeeld dat zijn) personage een ander personage had gepest), waarbij de details en de stroom van verhalen worden overgelaten aan de chemie tussen de acteurs. Terwijl andere kleine delen van de film (zoals Bender's onvoltooide "blonde vrouw" grap) ook geïmproviseerd waren, is het ongelooflijk dat de acteurs in staat waren om zo'n belangrijke scène met succes te ad-liben. Uiteindelijk is de improvisatie van de acteurs waarschijnlijk wat de scène zo krachtig maakte.
Gedurende De ontbijtclub, Hughes stond de film toe's acteurs om delen van het script op de set te veranderen en verwelkomden hun input over hoe de personages zich gedroegen, spraken en zich kleedden. Het is dus logisch dat hij de biechtscène wilde hebben, misschien wel een van de belangrijkste scènes in de... film, om er natuurlijk uit te zien en te worden opgebouwd rond wat de acteurs vonden als motiverende aspecten van hun karakters. Brians behoefte aan perfectie, Andy’s druk om te slagen, Claire voelt zich gevangen in haar populariteit, Benders woede over het leven en Allisons eenzaamheid zijn allemaal aanwezig in hun bekentenissen, en verbinden ook de interne strijd van de personages door thema's als ouderlijke druk, populariteit en strijd om te slagen op een middelbare school omgeving.
Uiteindelijk komt elk personage in detentie terecht vanwege een onopgeloste strijd in hun leven. Het is de bekentenisscène die deze motivaties naar de voorgrond trekt, waardoor de personages diepte krijgen en hen in staat te stellen met elkaar om te gaan in een omgeving buiten de sociale grenzen van high school. Hughes' film uit 1985 zonder het geïmproviseerde gesprek in deze scène was het misschien niet zo'n succesvolle weergave van de tienerervaring geweest. De chemie tussen de acteurs en hoe ze zich zo volledig hebben toegewijd aan hun rollen, vooral in de belangrijkste ad-libbed volgorde, is wat maakt De ontbijtclub zo tijdloos.
Salma Hayek vocht aanvankelijk tegen Chloé Zhao over Eternals-script
Over de auteur