I Am Not Starfire: Mandy's 10 belangrijke lessen voor de meisjes

Opgroeien is moeilijk. Lichamen veranderen, de wereld verandert, elke emotie is groter, moeilijker om mee om te gaan - het is geen wonder dat allerlei soorten media proberen om zo'n tumultueuze tijd van het leven weer te geven. Wanneer de meeste mensen aan stripboeken denken, stellen ze zich levensgrote helden voor met levensgrote problemen. Het mooie van strips is echter dat ze het onmogelijke gebruiken, zoals superkrachten en superschurken, om verhalen te vertellen die recht in het leven van het publiek spreken.

Volwassen worden is geen zeldzaam thema in strips. De hele verhaallijn van mevrouw Marvel en Superman: Geboorterecht gaan beide over het komen tot wie je bent. Toch geeft Mariko Tamaki een frisse kijk op volwassen worden in strips. In Ik ben geen Starfire Mandy, de dochter van Starfire weet niet hoe ze superkrachten en het leven in evenwicht moet brengen, ze probeert gewoon volwassen te worden. Dat is al moeilijk genoeg om te doen zonder een verwoestend prachtige superheld voor een moeder. Tamaki gebruikt Mandy om enkele basiswaarheden over het leven, van jezelf houden en ouder-kindrelaties te presenteren.

10 Je bent niet je ouders en dat is oké

Vanaf het begin van het verhaal maakt Mandy het heel duidelijk dat ze gelooft dat ze in niets op haar moeder lijkt. Starfire is beroemd, superkrachtig en sierlijk. Mandy ziet zichzelf als een soort Anti-Starfire, een normaal meisje zonder krachten. Terwijl haar moeder meestal minder dan een meter stof draagt, heeft Mandy niet eens een zwempak. Vaak gedragen mensen zich alsof de dochter van een superheld net als haar moeder zou moeten zijn, zonder rekening te houden met het feit dat ze haar eigen persoon is.

Uiteindelijk realiseert Mandy zich dat hoewel haar moeder altijd een invloed in haar leven zal hebben, het oké is dat ze geen kopie van haar moeder is. De mensen die haar zien zoals ze is, en niet wie ze besluiten dat ze zou moeten zijn, zijn degenen die het waard zijn om na te streven. Door het verhaal heen slaagt Mandy er goed in om Starfire-groupies weg te poetsen, maar tegen het einde leert ze om hen of haar moeder niet kwalijk te nemen.

9 Je zult niet altijd oog in oog zien

De ervaringen van Starfire opgroeien waren heel anders dan die van een typische aarde-tiener en Mandy kent geen grote stukken van haar moeders verleden. Die hiaten in kennis zijn een voedingsbodem voor misverstanden. Mandy is bang om te falen en haar moeder in de steek te laten, en Starfire is bang om Mandy teleur te stellen door haar niet te pushen om zo goed mogelijk te presteren met wat ze heeft.

Zelfs zonder van een andere planeet te komen, vergeten moeders soms de angst en angst waarmee tienerjaren doorzeefd zijn. Vaak heeft een ouder zijn fouten uit het verleden in gedachten en zijn ze wanhopig om te voorkomen dat hun kinderen in dezelfde vallen vallen. Mandy worstelt met haar eigen problemen en omdat ze geen idee heeft waar haar moeder bang voor is, worstelt ze om de beweegredenen van Starfire te begrijpen. Moeder-dochterrelaties zijn moeilijk en er zullen misverstanden zijn. Wat belangrijk is, is dat beide partijen blijven proberen de dingen vanuit het perspectief van de ander te zien.

8 Jezelf zijn is niet altijd makkelijk

Mandy heeft duidelijk een poging gedaan om een ​​onderscheid te maken tussen haar en haar moeder. Ze heeft een sterke gothic-vibe en wil doen alsof het haar niets kan schelen wat anderen denken. De waarheid is dat wat haar moeder denkt haar echt raakt. Er zijn bepaalde onderwerpen, zoals haar haar en kleding, ze sturen rond om ruzie te vermijden. Mandy is zich er nog steeds erg van bewust hoe Starfire erover denkt, en dat draagt ​​bij aan de stapel dingen waarvan ze denkt dat ze er niet in slaagt. Haar beste vriend, Lincoln, wijst er wijselijk op dat dit deel uitmaakt van "de culturele kloof die ontstaat tussen familie". generaties geboren in verschillende landen, of universums."

De vrienden die rond Mandy's verliefdheid hangen, zijn luidruchtiger met hun kritiek dan haar moeder. Ze noemen haar regelmatig weirdo en stellen nadrukkelijk onbeschofte vragen. Mandy doet het goed om haar mannetje te staan ​​en te zijn wie ze wil zijn. Voor jezelf keuzes maken waar niet iedereen het mee eens is, zal niet altijd gemakkelijk zijn, maar het is altijd de moeite waard.

7 Ouders houden nog steeds van je, zelfs als je vecht

Ouders en hun tieners gaan vechten. Tieners komen niet met een handleiding en ouders zijn nog steeds aan het uitzoeken hoe ze met elke nieuwe situatie moeten omgaan. Voeg daarbij de vloedgolf van hormonen en emoties waar tieners mee te maken hebben, en het is een voedingsbodem voor conflicten. Het maakt niet uit hoeveel een familie vecht, ze houden nog steeds van elkaar.

Dit wordt prachtig geïllustreerd wanneer Blackfire aanvalt, in de verwachting dat Mandy haar zal bevechten voor de troon van Tamaran. Zelfs nadat ze het niet met elkaar eens zijn geweest over levenskeuzes en gevochten heeft over de universiteit, neemt Starfire Mandy's plaats in en beschermt ze de dochter van wie ze houdt, wat er ook gebeurt.

6 Jij bent hun hoop voor de toekomst

Midden in de climax van het boek is er een aangrijpend moment waarop Starfire zegt: "Mandy, mijn lieve meid. Je lijkt zo veel op mij. Maak niet dezelfde fouten. Ren niet weg voor je angsten." Ouders zien een kans om kinderen te helpen weg te komen van hun fouten uit het verleden en een kans voor hen om beter te worden dan ze ooit waren.

Zoals Lincoln aan het einde van het verhaal zegt, is het belangrijk om te onthouden dat "we de hoop van onze ouders op een nieuwe toekomst houden, maar die toekomst is niet noodzakelijkerwijs zal zijn wat onze ouders dachten dat het zou zijn." Elk kind moet de toekomst onder ogen zien die hem wordt gegeven, dus maken ze de best mogelijke keuzes voor zich. Het beste wat beide generaties kunnen doen, is proberen begripvol te zijn en naar elkaar te luisteren terwijl ze samenwerken aan de toekomst.

5 Maak het beste van de toekomst die je hebt

Lincoln's ouders zijn geboren in Vietnam en Mandy's moeder is geboren op de planeet Tamaran. Beiden hebben veel meegemaakt om te komen waar ze nu zijn en om hun kinderen de beste hoop op een goede toekomst te geven. Niet alle ouders trekken oceanen over of vluchten van verre planeten, maar de meesten van hen werken hard om een ​​betere toekomst voor hun kinderen te bieden.

Zelfs als het een toekomst is die een kind zelf heeft uitgestippeld, moet iedereen het beste maken van de toekomst die hem wordt aangeboden. Elke generatie heeft zoveel meegemaakt om ervoor te zorgen dat de volgende generatie het een beetje beter heeft dan zij. Het meest dankbare wat mensen kunnen doen, is er het beste van maken.

4 Je hoeft niet te zijn wie mensen van je verwachten

De samenleving legt graag een grote last van verwachtingen op de schouders van tieners. De schoonheid van het leven is dat je je realiseert dat niemand aan die verwachtingen hoeft te voldoen. Elke persoon zou de beste moeten zijn in wie ze zijn en niet in wie de wereld verwacht dat ze zijn.

Mandy moest leren dat het beste van haar toekomst maken niet betekent dat ze moet zijn wie iedereen verwacht. Ze kan zichzelf zijn en toch haar dromen najagen. Ze kan een goede relatie hebben met haar moeder en toch haar speciale unieke persoon zijn.

3 Verandering is natuurlijk, rol mee

Tegen het einde van het boek ging Mandy van een normaal tienermeisje in Metropolis naar een superkrachtige tiener die haar krachten leerde beheersen in Teen Titans Tower. Ze vond een stukje van zichzelf dat ontbrak, iets dat hielp om een ​​​​beetje beter contact met haar moeder te krijgen en een beter idee te krijgen van wat ze wilde van haar toekomst.

Hoewel de meeste kinderen geen latente superkrachten zullen ontdekken, is een deel van het opgroeien ontdekken dat er stukjes ontbreken en dan uitzoeken wat ze zijn en hoe ze te repareren. Uit de onschuld van de kindertijd stappen en het volwassen leven ingaan, is een moeilijk proces vol veranderingen. Verandering is een natuurlijk onderdeel van het leven en opgroeien, maak er het beste van door elk nieuw ding te omarmen zoals het komt.

2 Soms moet je een risico nemen

Mandy was zo bang om te falen dat ze besloot dat ze het gewoon niet zou proberen. Ze liep uit haar S.A.T. test, besloot dat studeren het proberen niet waard was, en wilde niet proberen haar moeder te vertellen hoe ze zich voelde. Weigeren om risico's te nemen, maakte Mandy eigenlijk ellendiger en maakte het moeilijker voor haar moeder om haar te helpen.

Risico's nemen betekent mogelijk falen, maar niet uitstappen en een kans wagen betekent ook niet slagen. Falen is gewoon weer een leerervaring, niet het einde van de wereld. Mandy nam het ultieme risico om haar moeder te verdedigen van haar zus Blackfire, en het leerde haar ook andere risico's na te jagen. Ze besloot de S.A.T. en achtervolg haar verliefdheid, allemaal met de wetenschap dat het risico het uiteindelijk waard is.

1 Waar je vandaan komt, bepaalt niet waar je heen gaat

Door meer over Starfire's verleden te weten te komen, kwam Mandy meer te weten over waar ze vandaan kwam, maar het bepaalde niet waar ze heen ging. Het verleden begrijpen helpt om dezelfde fouten te vermijden, maar het voorspelt niet de toekomst. Aan het einde van het verhaal weet Mandy niet precies wat de toekomst voor haar zal brengen, maar ze is niet bang voor wat komen gaat omdat ze haar eigen weg kiest.

Het verleden, het heden en de toekomst bestaan ​​uit keuzes. Waar we vandaan komen, hoeft niet te beslissen waar we heen gaan. Ieder maakt zijn eigen keuzes, die keuzes bepalen waar iemand heen gaat in het leven. Bedenk waar u heen wilt, neem risico's en geniet van de reis.

VolgendeMarvel Comics: 10 engste locaties, gerangschikt

Over de auteur