Red Dragon: Alle 3 de keren dat de roman werd aangepast aan films en tv
rode draakis maar liefst drie keer aangepast aan het scherm - zowel in films als op tv. Het verhaal heeft een unieke plek in het pantheon van Hannibal Lecter-verhalen vanwege de vreemde en verwarrende manier waarop zijn nalatenschap in de populaire cultuur terechtkwam. De roman van Thomas Harris die voor het eerst de demente maar briljante Dr. Lecter introduceerde, werd drie keer voor het scherm verfilmd, allemaal met opmerkelijk verschillende interpretaties. Ondanks dat het niet zo populair is als De stilte van de lammeren, de invloed van rode draak op het "Lecter-couplet" is een belangrijke reden om de ijzige thriller te vieren vanwege al zijn fouten en prestaties.
Harris' roman volgt FBI-profiler Will Graham, die begaafd is met onberispelijke onderzoeksvaardigheden waardoor hij de geest van seriemoordenaars kan begrijpen, terwijl hij raadpleegt Dr. Hannibal Lecter om te helpen bij het opsporen van de griezelige moordenaar genaamd "The Tooth Fairy", de alias van Francis Dolarhyd. Zowel het verhaal als het publicatiejaar 1981 gaan vooraf aan het meer herkenbare
Het feit dat de gateway Lecter-film gebaseerd is op het vervolg op de eerste literaire verschijning van het personage, maakt de geschiedenis van rode draak enigszins verwarrend. de ondergewaardeerde klopjachteh, geschreven en geregisseerd door Michael Mann, werd uitgebracht in 1986, vijf jaar voor de filmversie van De stilte van de lammeren, en is een directe bewerking van Harris' misdaadthriller ondanks het verschil in naam. Brett Ratner regisseerde ook een rode draak aanpassing die in 2002 werd uitgebracht en nauwer verbonden is met: Stilte evenals het vervolg Hannibal. Eindelijk, elementen van de niet-verbonden tv-show Hannibalzijn sterk gebaseerd op rode draak, vooral de tweede helft van seizoen 3.
Mensenjager (1986)
mensenjager, een detectivethriller die bij de release lauwe recensies ontving, is recentelijk opnieuw beoordeeld als een gedurfde en artistieke voorloper van toekomstige Thomas Harris-aanpassingen. De naamsverandering van de titel van de roman is te wijten aan de populariteit van vechtsportfilms in die tijd, vooral die van producer Dino De Laurentiis. Jaar van de Draak, maar dit behoedde de film er niet voor een kaskraker te worden. De rol van Will Graham ging naar William Peterson, die terugkeerde naar de wereld van misdaaddrama en forensisch onderzoek in CSI als Gil Grissom, terwijl Tom Noonan Dollarhyde speelde (in dit geval gespeld met twee "l's") en Brian Cox speelde Hannibal Lecktor (ook een andere spelling).
De film wordt alom geprezen om de manier waarop Michael Mann Graham en Dollarhyde visueel vergelijkt om de vage lijn tussen het monster en de monsterjager duidelijk te maken. Ondanks alle terreur die de Tandenfee in stand houdt, is Grahams conflict evenzeer een interne, psychologische strijd als een fysieke strijd tegen een moordenaar. En William Peterson's prestaties zijn uitstekend, ook al is het Cox's Lecter die tegenwoordig het leeuwendeel van de lof krijgt. Echter, mensenjager veroorlooft Dollarhyde zich niet dezelfde complexiteit en negeert zijn literaire achtergrondverhaal in plaats van Grahams verklaring over zijn tragische jeugd. De film verandert ook het originele, uiterst sombere einde van de roman, waarin Dolarhyde zijn eigen dood in scène zet en Grahams gezicht op brute wijze verminkt, een incident waarnaar kort wordt verwezen in De stilte van de lammeren maar afwezig mensenjager.
Rode Draak (2002)
Dino De Laurentiis deed nog een poging om zich aan te passen rode draak in 2002, deze keer in de hoop dat Anthony Hopkins publiek dat inmiddels bekend was met Hannibal Lecter naar een prequelfilm zou lokken. Als gevolg hiervan richt het verhaal zich aanzienlijk meer op Lecter dan op de roman of mensenjager, waarin de seriemoordenaar meer een secundaire figuur is om Graham te spiegelen, nu gespeeld door Edward Norton, terwijl de detective flirt met waanzin. Desondanks is de afbeelding van Dolarhyde, hier gespeeld door Ralph Fiennes, trouwer aan het boek, waarschijnlijk een fout. De motivaties van de moordenaar zijn uitgebreider en zijn psychologie is gebaseerd op een gespleten persoonlijkheid.
Dolarhyde is geobsedeerd door het schilderij van William Blake De grote rode draak en de vrouw gekleed in de zon, in de overtuiging dat het ritueel vermoorden van mensen hem uiteindelijk zal veranderen in de 'Rode Draak'. Hij worstelt echter met zijn kwaadaardige kant en, in een bijzonder bizarre reeks, onhandig vertaald uit de roman, eet het kunstwerk in het Brooklyn Museum op in een poging zijn alternatieve persona. De extra focus op Dolarhyde en Lecter, van wie de laatste de film afsluit met een knipoog naar Stilte, betekent dat Graham op de achterbank van de psychopaten gaat zitten. in tegenstelling tot in Hannibal, waar De mentale toestand van Will Graham krijgt meer ruimte om te ademen en, in tegenstelling tot in mensenjager of de roman, zijn beladen geest is grotendeels onontgonnen.
Hannibal (2013 - 2015)
Hannibal showrunner Bryan Fuller nam nota van de negatieve ontvangst van Nortons oppervlakkige weergave van Will Graham en, in tegenstelling, creëerde wat misschien wel de donkerste, meest moreel complexe interpretatie van de criminele profiler is nog. Bovendien is Graham de hoofdpersoon van de hele serie, die materiaal omvat dat ver buiten het bereik ligt van alleen de... rode draak roman. Het verhaal concentreert zich op de relatie tussen Graham en Lecter, gespeeld door Hugh Dancy en respectievelijk Mads Mikkelson, die samenwerken voor de FBI voordat de ware moorddadige bedoelingen van Hannibal aan het licht komen. Grahams vermogen om zich in te leven in seriemoordenaars leidt tot een worsteling met gewelddadige impulsen die Dr. Lecter de forensisch expert vaak manipuleert om ze te omarmen.
Dolarhyde wordt in feite pas geïntroduceerd in de achtste aflevering van seizoen 3, getiteld "The Great Red Dragon", en wordt gespeeld door Richard Armitage. Deze boog is de dichtste aanpassing van rode draak gevonden in de show, met de vreemde, quasi-mystieke persona van de Tandenfee, schilderend etend en zo. Deze keer echter Fuller's kenmerkende surrealistische visuele stijl, geprezen voor het vernietigen van de scheiding tussen mooi en verontrustend, zorgt voor een meer naadloze en bevredigende overgang van pagina naar scherm dan de no-nonsense van Bryan Singer richting. Op deze manier, Hannibal weet het beste van beide te combineren mensenjager en rode draak, het verkennen van de fascinerende psyche van Will Graham terwijl hij de bizar gruwelijke mythos van Dolarhyde omarmt.
Waarom Y: The Last Man werd geannuleerd (wat ging er mis?)
Over de auteur