The Mandalorian geeft Boba Fett-fans de verontschuldiging die ze verdienen
Waarschuwing: bevat SPOILERS voor De Mandaloriaan seizoen 2, aflevering 6, "Hoofdstuk 14: The Tragedy."
De Mandaloriaan heeft Boba Fett terug uit de dood gehaald, Slaaf 1 bestuurd in zijn versleten Mandaloriaanse harnas - en in dit zorgde voor een herinstallatie van de gevreesde premiejager als een van de coolste van Star Wars karakters. Met Bo-Katan en Ahsoka Tano die de afgelopen weken ook samenwerkten met Din Djarin, De Mandaloriaan seizoen 2 is een viering van fan-favoriete helden in een nieuw licht. Maar het verschil tussen De kloonoorlogen terugkeerders en Boba is dat het niet alleen een uitbreiding is van het gevierde werk van de animatieshows van Dave Filoni. Het is eigenlijk een correctie van een fout.
Als iemand in het Disney-tijdperk Star Wars-media zou gaan consumeren, zou het hem vergeven zijn te denken dat Boba Fett een beetje een niemand was. Hij heeft een semi-prominente rol in de films dankzij zijn vader, Jango, die model stond voor het kloonleger van de Republiek, maar zijn actieve aanwezigheid in verhalen buiten de George Lucas-films is minimaal.
De vriendelijke reden hiervoor kan zijn dat de wederopstanding van Boba Fett in een post-OT-tijdperk op het juiste moment moest plaatsvinden; hem laten ontsnappen aan 1000 jaar pijn en lijden is een belangrijke herhaling van de basisfilms. Maar alleen vooruit kijken negeert het potentieel van het personage en waarom hij zoveel voor zovelen betekent. Daartoe, De Mandaloriaan bevat niet alleen Boba Fett, het lost een decennium van mishandeling op.
Was Boba Fett ooit cool? Hoe hij een genegeerd Star Wars-personage werd
Geen personage met minder dan 7 minuten schermtijd heeft ooit zoveel bewondering of discussie gekregen als Boba Fett. Zijn rol in de originele trilogie is niet bepaald uitgestrekt: in Het rijk slaat terug, volgt hij de Millennium Falcon naar Cloud City voor Darth Vader en neemt een bevroren Han Solo mee naar Jabba the Hutt, en vervolgens in Terugkeer van de Jedi sculpt rond het paleis, heeft een snelle handgemeen met Luke en wordt dan door een bijna blinde man in de Sarlacc-put tuimelen. De dood is hilarisch smadelijk en zijn algemene rol kan bondig worden samengevat als iemand die ooit heeft gedesintegreerd. Natuurlijk werkte het Expanded Universe magisch, waarbij Boba's vele krassen werden beschreven (inclusief meerdere vijandige run-ins met Darth Vader) en hem een lang leven schenken na zijn dood op het grote scherm om Mandalore te worden en een hoofdrolspeler in galactische gebeurtenissen decennia na de films. En toen hervatte de prequel-trilogie van Lucas veel van het achtergrondverhaal om te maken Boba een kloon van Jango Fett.
Dit alles heeft ertoe geleid dat Boba Fett een van de meer verdeeldheid zaaiende personages in Star Wars is geworden. Is hij een inherent sterke schurk of was hij gewoon een net ontwerp dat opmerkelijker was als koopwaar dat was? vastgehouden door fans ondanks een domme dood en met terugwerkende kracht een doel gegeven via verheerlijking uitgebreid materiaal? Voor velen is het antwoord het laatste geworden. Ondanks de inherente dreiging van "geen desintegraties" die een hele mythologie voortbrengen, is Boba's onvoorzichtige dood zijn bepalende karaktertrek geworden. Hij is een grap, een clou in menig parodie.
Er is een zekere mate van essentiële context nodig voor Boba Fett. Hij is misschien inherent cool in ontwerp, maar had meer focus in eerdere plannen. Hij was Star Wars 2's (als Het rijk slaat terug werd oorspronkelijk bedacht) nieuwe schurk, hyped real-life promo optredens en kreeg een pre-film introductie tijdens 1978's Star Wars-vakantiespecial geanimeerd fragment. Volgens de originele trilogieproducent Gary Kurtz was het oorspronkelijke plan van George Lucas om van Boba de schurk van te maken Terugkeer van de Jedi. Deze roadmap veranderde toen de beslissing werd genomen om de serie te beëindigen met Aflevering VI (in plaats van de bedoeling) Aflevering XII) en de keizer moest op de voorgrond treden. Boba's Sarlacc dood, is dan de efficiëntie van het verhaal om de focus aan te passen. Daarna is er een schat aan Legends-verhalen die hem verdiepen (net zoals canon heeft gedaan voor Anakin, Doctor Aphra of Ahsoka Tano) en een hele nieuwe generatie die in de familie werd geïntroduceerd via de meer prominente (en in sommige opzichten bedreigende) Jango Fett in Aanval van de klonen.
Dat is de sleutel tot het begrijpen van Boba Fett, omdat het de verschillende perspectieven van meningen benadrukt, en daarmee de minachting verklaart die velen hem koesteren. Boba Fett was vanaf het begin intrinsiek en aantoonbaar cool en liet het daarna teruglopen en resetten, in plaats van te groeien in schattingen van fans om na verloop van tijd meer organisch geliefd te worden, zoals meme-voer Admiral Ackbar of een litanie van echte achtergrondpersonages uitgewerkt door andere materiaal. Afgezien daarvan werd Boba - als een die-hard brandpunt - ook een voorbeeld van originele fan-gatekeeping, de "je had erbij moeten zijn" type aanbidding dat fandom vaak een slechte naam geeft.
Niets van dat alles zou moeten reflecteren op een personage. Maar zijn afwezigheid in de nieuwe canon komt zeker van dit vreemde uitkijkpunt (er was een algemene minachting voor hem onder Lucasfilm top koper) en een verlangen om te spotten, maar het lijkt erop dat - nu met de vervolgtrilogie in de achteruitkijkspiegel en Star Wars' toekomst leunend meer op Legends dan ooit tevoren - de rechten worden onrecht aangedaan.
The Mandalorian levert de Boba Fett die zijn fans altijd wilden hebben
Dus ja, De Mandaloriaan heeft Boba Fett teruggebracht. Hoe precies is nog niet bekend gemaakt, maar dat alleen al is een grote stap voorwaarts. Het is echter niet alleen zijn aanwezigheid dat "Chapter 14: The Tragedy" zo indrukwekkend maakt.
Geïntroduceerd via een hype-waardige Slave 1-ingang, is Boba in eerste instantie methodisch en verstrikt Mando in een impasse met Fennec Shand. Zodra Stormtroopers arriveren, gaat hij echter voluit, met behulp van een Tusken Raider gaffi stick om de imps te verslaan, hun pantser met gemak te verbrijzelen en ze te doden met ongebreidelde brutaliteit. Dan, met zijn bepantsering en jetpack eindelijk hersteld, redt hij zijn nieuwe vrienden en haalt hij met gemak twee keizerlijke landers neer. Afgezien van Din's eigen inspanningen tegen de Krayt Dragon in de première van seizoen 2, is dit het meest indrukwekkende staaltje actie in de show tot nu toe.
Dit is de Boba Fett die altijd inherent was aan de populariteit van het personage, volledig op het scherm gepresenteerd zonder troost of uitzondering. Het is de officiële verklaring dat, nee, Boba Fett echt zo slecht is als hij altijd beweerd heeft; dat de oorspronkelijke visie blijft. Als je een personage voor het grootste deel van een decennium gaat bagatelliseren, is dit een klinkende beloning voor degenen die acht jaar geduldig hebben zitten wachten tot het personage ontdekt wordt in Disney canon.
Meer dan alleen visceraal leveren, is er zorg voor de vaak genegeerde geschiedenis van het personage. daar is de jetpack paasei afvuren, Slave 1 (met uitgebreide cockpit in concept art) uit de originele trilogie, maar ook een intens begrip van Boba in bredere Legends en canon: Jaster Mereel (Oorspronkelijke naam Boba en later herverbonden als Jango's mentor) wordt verwezen via zijn hologramnotitie, en Jango's gedetailleerde nalatenschap vormt de achtergrond van zijn persoonlijkheid. De ooit bespotte prequel-verbindingen zijn getransformeerd tot de ruggengraat van Boba's persoonlijkheid en geven gewicht aan het pantser dat aanvoelt alsof het er altijd is geweest. Jeremy Bulloch en Jason Wingreen (het originele lichaam en de stemacteurs in Het rijk slaat terug) puristen ontbreken nog steeds, maar dit is niettemin een zorgvuldige en liefdevolle levering van alles wat Fett geweldig maakt.
Boba Fett is een Mandalorian
Wat deze discussie in beide richtingen heeft genegeerd, is iets fundamentelers voor De Mandaloriaan laten zien. Zonder Boba Fett zouden er geen Mandalorians zijn. alles te maken met de Mando ras, geloof, planeet, karakters et al is afgeleid van de coole factor van Boba Fett en de geleidelijke uitbreiding van zijn achtergrondverhaal in Legends. Het groeide uiteindelijk veel verder dan hem en Jango — dankzij KOTOR, letterlijk millennia in het verleden — maar het valt niet te ontkomen aan hoe belangrijk de Fetts contextueel zijn voor de show.
De beslissing om dan te nemen Boba niet een Mandalorian in De kloonoorlogen (iets dat zogenaamd door Lucas was besloten) was een nog grotere (en eerdere) zijlijn van het personage dan zijn lagere aanwezigheid in canonverhalen. Er werd in directe bewoordingen gesteld door de premier Almec van Mandalore dat Jango (en bij uitbreiding zijn zoon) was "een gewone premiejager."Niet alleen had hij Boba geen nieuwe avonturen, hij was zelfs niet zo belangrijk als degenen die hij had helpen bevallen. Dit voelde aanvankelijk als een vervolg op The Mandalorian, met de strikte regel voor het verwijderen van helmen en de intense focus op geloofsbelijdenis, hoewel, zoals Bo-Katan's heroprichting van verschillende sekten in "Hoofdstuk 11: De Erfgename" aantoonde, niets van dit alles een dealbreaker.
Aan het einde van "The Tragedy" onthult Boba Fett dat zijn vader een vondeling was en de wapenrusting had gekregen van Mandalorians, net als Din zelf. Hoewel niet expliciet gezegd, is dit een herstel van de Fetts als Mandalorians in het huidige begrip van de term, net zo de titel waardig als Clone Wars-overlevende Din Djarin. Hoe dit past bij het decreet van Lucas is onduidelijk, maar de resolute berichtgeving is wederom onvermijdelijk. Boba Fett is terug. Hij is een Mandaloriaan. En hij is zo cool als je altijd al wilde.
Waarom Titans seizoen 4 anders moet zijn (en hoe het kan)
Over de auteur