Elke Christopher Nolan-film gerangschikt van slechtst tot beste (inclusief Tenet)
Christopher Nolan is de afgelopen twee decennia uitgegroeid tot een van de meest onderscheidende stemmen in het moderne filmmaken, maar wat is de beste film in onze ranglijst van al zijn films? De carrière van Nolan is een soort van langzame verbranding geweest, gestaag van low-budget indies naar studio-opdrachten en uiteindelijk een naam geworden die het algemene publiek is gaan vertrouwen. een nieuwe Christopher Nolan film is nu een evenement op zich, waarbij de regisseur de controle behoudt vanaf het eerste concept tot aan de uiteindelijke montage.
Hoewel sommige kijkers de stijl van Nolan te beheerst of te koud kunnen vinden, is veel van zijn beste werk geworteld in emotie, met terugkerende thema's met personages die (soms letterlijk) worden achtervolgd door de dood van een geliefde of vechten om met hen herenigd te worden. Geheugen, niet-lineaire plotstructuur en tijd zijn ook herhalende elementen, evenals ensemblecasts, waaronder de altijd aanwezige Michael Caine. Op vrijwel dezelfde manier
Er zijn maar weinig filmmakers die op hetzelfde niveau opereren als Christopher Nolan, dus laten we zijn werk tot nu toe eens bekijken en zijn filmografie rangschikken van slechtst naar beste.
Laatst bijgewerkt: 27 augustus 2020
11. Volgende (1998)
Volgend op was Nolans speelfilmdebuut, een micro-budget, zwart-wit thriller over een werkloze schrijver die vreemden in Londen volgt. Volgend op werd gefilmd in het weekend, waarbij Nolan de productie zelf financierde. Voor een film die voor praktisch niets is gemaakt, is het een indrukwekkend, broeiend noir-verhaal, maar het is ook ruw aan de randen. Er zijn kiemen van de filmmaker die Nolan uiteindelijk zou worden, vooral in de niet-lineaire plotstructuur, maar het blijft de minst essentiële van zijn films.
10. Slapeloosheid (2002)
Slapeloosheid was Nolans overstap naar het maken van studiofilms en hij levert een elegante, visueel boeiende thriller die af en toe te kil aanvoelt voor zijn eigen bestwil. Slapeloosheid is eigenlijk een remake van een Noorse thriller, met Al Pacino in de hoofdrol als detective die een moord onderzoekt in een klein stadje in Alaska. Pacino's personage wordt geplaagd door slapeloosheid, veroorzaakt door het schuldgevoel van het per ongeluk neerschieten van een collega-agent en het verdoezelen van de misdaad.
Slapeloosheid is een strakke psychologische karakterstudie, en hoewel Pacino typisch geweldig is, is het Robin Williams ijzige wending als de schurk die de film maakt. In alle opzichten is de film een prima thriller, maar vergeleken met Nolans latere filmografie kan het niet anders dan als een klein werkje aanvoelen.
9. De donkere ridder stijgt (2012)
The Dark Knight Rises sluit het Nolan-tijdperk sterk af, maar niet zonder enkele misstappen. Van buitenaf was er altijd een gevoel The Dark Knight Rises was een film die een verplichting was, in plaats van een project waarin Nolan echt geïnvesteerd had. Er is nog steeds veel dat de film goed doet; de hernieuwde focus op Bruce Wayne boven Batman, de heruitvinding van de Lazarus Pit, Anne Hathaway's Catwoman enzovoort.
Toch zijn er problemen die slepen The Dark Knight Riseis naar beneden. Het subplot van Talia al Ghul had kunnen worden geëlimineerd met een herschrijving en de film zou het niet hebben gemist, de het tempo kan vreemd traag zijn en de laatste scène van Bruce Wayne voelt als een studionoot die aan een ander toebehoort film. Het is de zwakste van het Nolan / Bale-tijdperk, maar het levert nog steeds een bevredigend einde op.
8. Duinkerken (2017)
Na een reeks stripfilms en sci-fi blockbusters, Duinkerken was een aangename afwisseling voor Nolan, waardoor zijn geschiedenisfanaat ook naar buiten kon komen. De film beschrijft het waargebeurde verhaal van de evacuatie van geallieerde soldaten uit Duinkerken in 1940, waarbij de film zich ontvouwt vanuit drie verschillende perspectieven: land, zee en lucht. Het eerste waar u op moet letten: Duinkerken is hoe mager het is, met een strakke looptijd en schaarse dialoog. De film bevat zelfs geen Duitse soldaten, en de film speelt ze af als schimmige bedreigingen.
Oude rotten als Kenneth Branagh en Mark Rylance brengen een vleugje warmte in Duinkerken, maar hoewel het gebrek aan karakterontwikkeling van de film realistisch is, maakt het, gezien het gecomprimeerde tijdsbestek, het moeilijk om echt te investeren in het lot van de hoofdpersonages, omdat ze aanvoelen als cijfers
7. Interstellaire (2014)
Nolan mocht zijn eigen sci-fi-epos maken met interstellaire, waarin Matthew McConaughey's Cooper een team astronauten naar een wormgat leidt in de hoop de mensheid een nieuw thuis te vinden. Terwijl interstellaire gaat over een high-concept hook, de film is op zijn best gericht op de relatie tussen Cooper en de dochter die hij op aarde moest achterlaten, die opgroeit tot Jessica Chastain vanwege de effecten van de tijd dilatatie. Deze relatie vormt de emotionele kern van interstellaire, die af en toe verzandt in droog, academisch wetenschappelijk gepraat.
Wat niet wil zeggen interstellaire mist actie, met Cooper's docking met een op hol geslagen ruimtevaartuig misschien wel het beste decor van Nolan's carrière. Hans Zimmer-score zorgt voor voortstuwende energie op de juiste plaatsen, maar terwijl Nolan op zijn eigen doel mikt 2001: Een ruimte-odyssee, hij bereikt die hoogten niet.
6. Batman begint
Batman & Robin In wezen heeft de franchise in 1997 gedood, en Warner Bros heeft vele jaren besteed aan het vinden van de juiste filmmaker om de serie opnieuw op te starten. Toen Nolan werd aangenomen voor? Batman begint hij nam het personage mee terug naar zijn roots en onderzocht hoe het trauma van Bruce Wayne (Christian Bale) hem ertoe aanzet Batman te worden. Deze gefundeerde, psychologische kijk was enigszins baanbrekend voor het genre, en Nolan bevolkte de film met geweldige acteurs - Gary Oldman, Morgan Freeman, Cillian Murphy - om de realiteit te verkopen.
in waarheid, Batman begint voelt als een droge run voor Nolan's volgende Batman-avontuur, en zijn slordige omgang met actiescènes is hier misschien wel op zijn slechtst. Dat gezegd hebbende, begint bracht een gevoel van menselijkheid dat in het genre ontbrak, en Bale's vertolking zou Batman gaan definiëren voor een nieuwe generatie.
5. stelling (2020)
Na de verwarring over de tijdlijn van het einde van Interstellar, heeft Nolan alles een paar tandjes hoger gezet met een high-concept sci-fi spionagefilm, Basisprincipe. Hij volgt John David Washington's The Protagonist terwijl hij - samen met "collega" Neil (Robert Pattinson) - in dienst is van een clandestiene organisatie om de wereld te redden. basisprincipe riffs zwaar op Bond-filmtropes maar ook op vrijwel elk idee dat Nolan eerder in zijn andere films had uitgedrukt, is het een dichte, uitdagende sci-fi die sterk afhankelijk is van zijn eigen verdraaiende logica. Maar het is ook een zeer lonende, ongelooflijk gedurfde kaskraker die de filmkijkervaring opnieuw uitvindt.
Het zal nooit naar ieders smaak zijn en het feit dat het af en toe zijn ondoordringbaarheid draagt als een ereteken is erg provocerend, maar dat is een beetje het punt. Nolan wil zijn kijker uitdagen, hij wil enkele van zijn ideeën over tijd en klasse en de plaats van de held in het verhaal tot in de puntjes onderzoeken. Verder zelfs. En dat komt met enkele compromissen op traditionele markers van perfectie. Verbazingwekkend, maar het is niet te ver weg.
4. Het prestige (2006)
Het prestige was iets van een paletreiniger voor Nolan die volgde Batman begint en cast Hugh Jackman en Christian Bale als rivaliserende tovenaars. Terwijl het paar als vrienden begint, vernietigt hun toewijding aan de kunstvorm hen allebei. Het prestige gaf Nolan de kans om goocheltrucs te contrasteren met filmmaken, waardoor hij een aantal behendige goocheltrucs met het verhaal kon uitvoeren.
Terwijl Het prestige heeft veel schokkende plotwendingen, de tragedie van de centrale relatie is wat het drijft. Hoewel sommige recensenten vonden dat de film bij het uitbrengen enigszins gimmicky was, is hij sindsdien opnieuw beoordeeld als een van Nolans meest complexe en ondergewaardeerde werken. Een late overstap naar sci-fi kan voor sommige kijkers een dealbreaker zijn, maar Het prestige zag Nolan zich verder ontwikkelen als verhalenverteller.
3. Aandenken (2000)
aandenken is de film die Christopher Nolan voor het eerst op de kaart zette, en terecht. Deze spannende thriller ontrafelt in omgekeerde volgorde, waarbij het hoofdpersonage van Guy Pearce de moord op zijn vrouw probeert op te lossen, terwijl hij te maken heeft met een aandoening die hem ervan weerhoudt nieuwe herinneringen te vormen. aandenken voorziet Pearce van een van zijn beste rollen, waardoor hij afwisselend grappig, tragisch en zielig kan zijn, maar de andere ster van de show is het script van Nolan, gebaseerd op het korte verhaal van zijn broer Jonathan.
De omgekeerde constructie van aandenken is geniaal, waarbij Nolan een klassiek noir-verhaal opnieuw uitvindt en er zijn eigen flair aan geeft. aandenken is waar Nolan zijn innerlijke auteur vond, en hoewel zijn werk verfijnder zou worden, is er iets te zeggen voor de rauwe energie van de film.
2. Aanvang (2010)
Het op hol geslagen succes van De donkere ridder kocht Christopher Nolan een blanco cheque bij Warner Bros, die hij enthousiast verzilverde Aanvang. Nolan zag het project oorspronkelijk als een horrorfilm, maar besloot dat een overvalverhaal meer mogelijkheden bood. Het concept gaf Nolan niet alleen de mogelijkheid om te spelen met de aard van dromen en realiteit, maar het stelde hem ook in staat de relatie tussen filmmakers en het publiek te verkennen.
Aanvang bevat alle spannende decorstukken en speciale effecten die van een kaskraker worden verwacht, maar de thematische onderbouwing en sympathieke cast van personages maken het tot op de dag van vandaag besproken. Aanvang is ook een film die meer dan één kijkbeurt beloont, want net als de meerdere droomlagen waarin het personage afdaalt, is er altijd meer te ontdekken.
1. De donkere ridder (2008)
De donkere ridder is niet alleen de beste film van Christopher Nolan, maar het was ook een gamechanger voor het hele superheldengenre. Terwijl stripboekenfilms vóór 2008 hun deel van het succes hadden, waren beide Ijzeren man en De donkere ridder zou het genre naar nieuwe hoogten duwen. Nolan's vervolg verbeterd op Batman begint in elk opzicht, het verkennen van Bruce Wayne's zoektocht naar een normaal leven, terwijl hij de grenzen in twijfel trekt die hij bereid is te overschrijden als Batman. De film bevat ook de iconische Joker van Heath Ledger, die in een oogwenk kan schakelen tussen hilarisch en angstaanjagend.
Terwijl The Dark Knight's verhaallogica verdort bij nadere inspectie, alles van de uitvoeringen tot de decors is eersteklas. Misschien wel het belangrijkste is dat in een tijd waarin blockbusters-films onderling uitwisselbaar kunnen zijn, De donkere ridder is in de eerste plaats een Christopher Nolan film, en is gevuld met zijn onmiskenbare visuele stijlen, naast zijn esthetische en thematische zorgen.
Waarom de productie van Eternals zo lang duurde
Over de auteur