De 10 engste videogamemonsters ooit, gerangschikt

Antagonisten van videogames zijn veel verder gegaan dan een paar simpele pixels die een slechterik op het scherm vertegenwoordigen. In de afgelopen decennia hebben sommige inventieve geesten een overvloed aan gruwelen tevoorschijn getoverd en deze in videogames gedeponeerd zodat spelers ze onder ogen kunnen zien. De resultaten waren ronduit angstaanjagend.

Enkele van de beste monsters in videogames zijn degenen die een gevoel van echte paniek en onbehagen opwekken. Het is misschien gewoon een spel, maar dat is weinig troost voor spelers die tijdens een enge horrorfilm de neiging hebben om onder de dekens te duiken. Omgaan met zulke wezens is iets heel anders.

10 Granfaloon (Castlevania: Symfonie van de nacht)

Te veel Castlevania fans, de vermelding van Granfaloon is genoeg om gevoelens van angst op te wekken. Hoewel niet de moeilijkste vijand in de Castlevania serie, is Granfaloon waarschijnlijk een van de, zo niet de meest verontrustende. Er wordt gevochten in de ingewanden van het omgekeerde kasteel, waar veel van de echte actie plaatsvindt.

In tegenstelling tot veel andere baasgevechten in SOTN, Granfaloon is griezelig onbeschrijfelijk. Dit parasitaire wezen omringt zich met duizenden dode lijken die het als schild gebruikt om zichzelf tegen schade te beschermen. Terwijl de speler het lichaam van Granfaloon weghakt, raken deze lijken de grond, de hele tijd schreeuwend. Het is zeker een vrij verontrustende strijd.

9 De drakengod (Demonenzielen)

Er zijn veel machtige vijanden in Demonen Zielen, maar weinigen zijn zo angstaanjagend als de Drakengod. Het is een enorm, kolossaal monster dat de speler kleiner maakt en in staat is enorme hoeveelheden schade aan te richten. Spelers moeten omgevingsbedekking gebruiken om de zichtlijn te doorbreken, anders worden ze in rode pasta veranderd.

Erger nog, zijn vuur- en melee-aanvallen kunnen niet worden ontweken of geblokkeerd, en ze kunnen in één klap doden als spelers niet voorbereid zijn. De slopende aard van het gevecht, gecombineerd met zijn fysieke verschijning, zorgt voor een angstaanjagende vijand.

8 De Matriarch (Het Kwaad Binnen 2)

Het kwaad van binnen deelt veel overeenkomsten met Stille Heuvel, met name de manifestatie van monsters uit de menselijke psyche, en de Matriarch uit de tweede game is zo'n voorbeeld. Ze is de kwaadaardige personificatie van Myra Hanson's obsessie om haar dochter koste wat kost te beschermen.

Het is de laatste baas van het spel en een van de meest angstaanjagende vijanden in videogames. De Matriarch is een enorm, misvormd en afschuwelijk wezen bedekt met steenpuisten die een reeks melee-aanvallen gebruikt om de speler te doden. Het is een monsterlijke strijd tegen een even monsterlijke vijand.

7 Nemesis (Resident Evil 3)

Terwijl er veel zijn krachtige en angstaanjagende monsters in Resident Evil, weinigen kunnen zoveel terreur oproepen als Nemesis. Dit wandelende biowapen werd in opdracht van de Umbrella Corporation gemaakt om de bedreigingen voor haar bedrijfsbelangen, groot en klein, het hoofd te bieden.

Umbrella geeft het vrij in de derde Resident Evil spel om de S.T.A.R.S. leden die actief zijn in Raccoon City. Het valt de speler aan zonder waarschuwing, wanneer het het minst wordt verwacht, en het is onmogelijk om te doden met conventionele wapens. De constante staat van angst is wat gemaakt Resident Evil 3 zo gedenkwaardig, allemaal dankzij Nemesis.

6 Doodsklauwen (Fallout)

neerslag is op zichzelf al onheilspellend en eng genoeg, zonder de aanwezigheid van Deathclaws. Deze wezens zien eruit als iets dat rechtstreeks uit de hel komt, maar het zijn eigenlijk genetisch gemanipuleerde moordmachines die door de woestenij op hol slaan.

Na de nucleaire holocaust werden Deathclaws een toproofdier in de voedselketen zonder bedreigingen, buiten de mens. Ze zijn enorm sterk, met snijdende klauwen, kolossale lichamen en vlijmscherpe tanden, waardoor ze moeilijk te doden zijn zonder de hulp van Power Armor en een zwaar wapen.

5 De menselijke maaier (Mass Effect 2)

Mass Effect 2 een beetje van de sci-fi buitenspel gezet ten gunste van een horrorthema toen het de Collectors introduceerde, een ras dat tot slaaf was gemaakt van de gevreesde Reapers die mensen uit verschillende kolonies in de melkweg ontvoerden. Het doel wordt duidelijk in de laatste handeling wanneer de gevreesde Human Reaper Shepard en het team aanvalt.

Fysiek is dit een van de engste monsters in alle videogames. Het is volledig kwaadaardig, agressief en angstaanjagend om te zien, zowel qua grootte als uiterlijk. Helaas is de strijd zelf niet bijzonder moeilijk, wat dit monster uiteindelijk veel van zijn beoogde dreiging heeft beroofd.

4 Frostbite Spinnen (Skyrim)

Skyrim wordt beschouwd als een van Bethesda's beste games, en veel ervan heeft te maken met onderdompeling, vooral als het gaat om monsters. Arachnofoben braken in het koude zweet de eerste keer dat ze een bevriezingsspin tegenkwamen in de diepten van Skyrim's kerkers, en met een goede reden. Ze behoren tot de meest nachtmerrieachtige en verontrustende monsters in alle videogames, en Bethesda deed weinig om hun dreiging af te zwakken.

Frostbite-spinnen zijn niet alleen intimiderend vanwege hun grootte, maar ook vanwege hun wreedheid. Hun grote hoektanden zijn dodelijk van dichtbij en ze spugen ook gif naar de speler om ze te verzwakken. De meeste bevriezingsspinnen vormen niet echt een bedreiging, maar ze zijn er in veel grotere varianten die zeker paniek veroorzaken.

3 De Wendigo (tot het ochtendgloren)

De Wendigo's van Tot het ochtendgloren zijn het spul van nachtmerries, en zijn verreweg enkele van de engste wezens in videogames. Ze worden gekenmerkt door hun gruwelijke uiterlijk en doordringende kreten, om nog maar te zwijgen van hun meedogenloze jacht op prooien. Ze kunnen niet worden beredeneerd met, en handelen op puur, slecht instinct.

Wendigo's zouden zijn gemaakt wanneer mensen worden bezeten door een boze geest en veranderen in vleesetende monsters. Wat de methode ook is, ze aarzelen niet als het gaat om het aanvallen en vermoorden van degenen die toevallig in het gezichtsveld struikelen.

2 Lisa (PT-demo)

De demo voor de geannuleerde Stille heuvels game bevatte een van de meest zenuwslopende en angstaanjagende monsters van alle videogames - Lisa. Ze is de kwaadaardige geest van een vrouw die door haar man is vermoord terwijl ze nog zwanger was, die vervolgens door de gangen van een onheilspellend huis spookt.

Het slimme gebruik van jumpscares, vermengd met Lisa's gruwelijke gezicht en slechtheid, is onmogelijk te vergeten. Ze kan de speler naar believen bezitten, wat de ervaring nog meer angst geeft. De PT demo was zo angstaanjagend dat het uiteindelijk een heleboel andere horrorspellen heeft beïnvloed.

1 De Xenomorph (buitenaardse isolatie)

Geen enkel ander videogamemonster is angstaanjagender dan de xenomorf die Sebastopol Station in voorraad heeft Buitenaardse isolatie. Dit filmmonster maakte met succes de sprong naar videogames, waardoor Buitenaardse isolatie om op te treden als een direct vervolg op de eerste Buitenaards wezen film. De xenomorf van deze game is niet te stoppen en spelers moeten op stealth vertrouwen om in leven te blijven.

Buitenaardse isolatie weigert de speler een moment van rust te geven. Op elk willekeurig moment kunnen spelers de xenomorph door de gangen horen sluipen of door de luchtkanalen boven hun hoofd kruipen. Wanneer ze worden geconfronteerd, kunnen spelers zich verstoppen in kluisjes en onder tafels, maar veiligheid is nooit gegarandeerd. Slechts een paar wapens slagen erin om de xenomorph af te schrikken, en dat is op zijn best een tijdelijke oplossing. Het is de ultieme belichaming van de claustrofobische en oerverschrikking van de eerste Buitenaards wezen film.

Volgende10 manieren waarop God of War de beste Hack & Slash-gameserie is

Over de auteur