Alien 3: De 10 grootste verschillen tussen de theater- en montagefilms
Buitenaards 3 wordt algemeen beschouwd als de paria van de Buitenaards wezen franchise, grotendeels te danken aan enkele controversiële schrijfbeslissingen en legendarische studio-inmenging in de productie van de film. De veelgeprezen regisseur David Fincher heeft sindsdien zijn handen van de film afgewassen en fans beroofd van de mogelijkheid van een Director's Cut.
Er is echter een op één na beste alternatief in de vorm van de Assembly Cut, die is uitgebracht op homevideo-releases van de Buitenaards wezen franchise al geruime tijd. Dit wordt beschouwd als de definitieve versie van de film, en de hoeveelheid herstelde en alternatieve inhoud is daar het bewijs van. Buitenaards wezen fans houden ervan om de verschillen tussen de twee versies te analyseren en een glimp op te vangen van wat Fincher's oorspronkelijke visie was voordat invloeden van buitenaf het veranderden in degene die werd uitgebracht in theaters in 1993.
10 De EEV-crash
De aard van de EEV-crash aan het begin van Buitenaards 3
In plaats daarvan maakt dokter Clemens een wandeling langs de modderige kustlijn van het gevangeniscomplex wanneer hij de EEV-capsule tegenkomt en een reddingsoperatie start. De scène stelt vast dat Clemens degene is die Ripley's leven redt voordat ze stierf aan haar verwondingen en blootstelling. Het is een geweldige opzet om een complex personage te introduceren zoals Ripley, een van de meest fascinerende actiefilmiconen uit de film.
9 De openingsscène
Nadat ze Ripley hebben gevonden en haar naar binnen hebben gebracht voor behandeling, ziet het verloop van de openingsscène er heel anders uit. Door opnamen te maken, is te zien dat meerdere gevangenen Ripley opmerken wanneer ze naar binnen wordt gebracht, wat later gevolgen zou hebben.
Vervolgens worden foto's getoond van gevangenen die ossen leiden om de EEV uit het water te trekken, samen met hoofdinspecteur Andrews die een rapporteren aan Weyland-Yutani, die hen uiteindelijk tipt over het mogelijke bestaan van een xenomorf, na de gebeurtenissen van Buitenaardse wezens, een film die vandaag de dag nog steeds stand houdt.
8 The Facehugger
Oorspronkelijk verbergt een facehugger zich aan boord van de EEV en verstopt zich in het neergestorte wrak totdat zich een kans voordoet. Wanneer de gevangenen klaar zijn met het redden van het schip, ziet een Rottweiler genaamd Spike de facehugger en begint ernaar te blaffen, wat betekent dat het het gastdier voor het embryo zal zijn.
In de Assembly Cut wordt de facehugger al dood gevonden, en in een van de wachtkamers waar dode ossen aan kettingen worden gehesen. Omdat ze niet weten wat het is, denken de gevangenen er niets van, zich niet realiserend dat de facehugger al een embryo in een bewusteloze os heeft gedeponeerd.
7 Uitgebreide theaterscènes
Veel van de scènes in de Assembly Cut van Buitenaards 3 zijn nog steeds intact, hoewel velen zijn uitgewerkt. De redacteuren waren niet zo snel om te knippen, wat betekent dat deze scènes veel meer expositie krijgen, en dat is een goede zaak. Personages voelen meer diepgang, vooral wanneer ze met elkaar omgaan.
In feite worden veel fascinerende weetjes over deze personages onthuld in deze snit, en deze snit alleen. Er is meer dialoog, meer interactie en meer om de persoonlijkheden van elk van de gevangenen vast te stellen als iets anders dan Xeno-eten.
6 Dillons dialoog
Dillon is een vrij goed ingeburgerd personage in Buitenaards 3, maar de Assembly Cut slaagt erin hem nog verder uit te werken. De theatrale versie toont Dillon als een leider die het werk niet echt leuk vindt, maar uiterst serieus is en bereid is zijn eigen mannen aan te vallen om de vrede te bewaren.
In de Assembly Cut gaat Dillon vrijer en gemakkelijker om met zijn medegevangenen. Hij behoudt nog steeds zijn plek in de pikorde, maar hij lijkt meer een echt karakter, en het gewicht van zijn leiderschap voelt meer voelbaar, vooral als de dingen zuur gaan. Hij is nog steeds de man met de meeste gedenkwaardige citaten in Buitenaards 3, verreweg.
5 Het buitenaardse gastdier
Het idee van een xenomorfe geboorte van een Rottweiler zou in de bioscoopfilm hebben gewerkt als de film de natuurlijke voortgang van de levenscyclus van een buitenaards wezen had gevolgd. Helaas bracht het een groot aantal problemen met zich mee, met name hoe snel de Xeno zich in zo'n korte tijd ontwikkelt.
In deze snede hecht een facehugger zich aan een gigantische os, waardoor hij bewusteloos raakt. In de veronderstelling dat het dood is, binden de gevangenen het aan een touwtje, waarna het wezen later losbarst, terwijl het dier nog bewusteloos was.
4 De geboortescène
Oorspronkelijk was de xenomorph in Buitenaards 3 werd geboren uit een hond genaamd Spike, die opduikt in de openingsact, om later een gruwelijk lot te ondergaan. Dierenliefhebbers hadden het buitengewoon moeilijk om te zien hoe de arme Rottweiler werd doodgemarteld, maar de Assembly Cut slaagt erin om dat te verhelpen.
De geboorte van ossen is een veel betere geboortescène, omdat het een onlogisch plotpunt wegneemt - namelijk de grootte van de pasgeboren alien in tegenstelling tot zijn oorspronkelijke hondengastheer. Dit voelt veel natuurlijker aan, in tegenstelling tot een gewone chestburster die een larvale fase moet doorlopen. Het verschillende ontwerp van de xenomorf voor Buitenaards 3 is nog grotendeels intact, inclusief het ontbreken van biomechanische buizen op zijn rug.
3 De ontmoeting tussen Clemens en Andrews
De oorspronkelijke gespannen ontmoeting tussen Andrews en Clemens in het kantoor van eerstgenoemde is bekend bij... Buitenaards 3 fans, maar de Assembly Cut gaat veel verder. Het gaat verder waar de originele scène was gebleven, en geeft een expositie die direct verwijst naar de gebeurtenissen van Buitenaardse wezens, tot aan het Colonial Marine detachement op LV-426.
Dit is eigenlijk een van de meer cruciale veranderingen in de film, omdat het Clemens' verleden een beetje meer bevestigt, terwijl het hem tegelijkertijd een reden geeft om Ripley's officiële verhaal in twijfel te trekken. Er is meer rechtvaardiging voor zijn vermoeden, vooral in het licht van alle chaos die is uitgebroken sinds haar komst.
2 De middelste akte
De belangrijkste wijziging in de Assembly Cut van Buitenaards 3 is ongetwijfeld de derde akte, die in wezen helemaal uit de theatrale versie werd gestript. Deze unieke plotboog is de drijvende kracht achter alles wat er tegen het einde van de film gebeurt, en het hangt af van een psychologisch gestoorde gevangene - Golic.
Golic gelooft ten onrechte dat de xenomorf een spirituele connectie met hem heeft en besluit hem te bevrijden nadat Ripley en de gevangenen hem hebben weten te vangen en in een oude opslagruimte te bewaren. De dreiging was voorbij totdat Golic besloot het uit te brengen, waardoor het moorden opnieuw kon beginnen. Het is een fascinerende manier om naar te kijken Buitenaards 3, op een geheel nieuwe manier.
1 Ripley's offer
Ripley's opoffering verandert niet aan het einde van de film, maar de manier waarop ze uitgaat is heel anders. In het origineel laat Ripley zichzelf in een oven vallen op het moment dat de Alien Queen uit haar borst barst. Het was bedoeld als een laatste schok en ontzag, ontworpen om zichzelf te wapenen tegen de emotionele impact van het moment.
In de Assembly Cut strekt Ripley eenvoudig haar armen uit naar de zijkanten als een engel en laat ze zichzelf vallen. Er is geen chestburster, geen bloed en geen laatste knipoog naar de xenomorphs. In alle opzichten wint ze de dag, zelfs als dit ten koste gaat van haar eigen leven. Het is een betere uitzending naar een nogal fascinerend en complex personage.
VolgendeDCEU: de 5 meest praktische superheldenuniformen (& 5 meest onpraktische)
Over de auteur