Hoe Jason Bourne de James Bond-films verbeterde (en redde)

Hoewel de filmische superspionnen meestal rivalen zijn aan de kassa, heeft CIA-agent Jason Bourne met geheugenverlies de... James Bond franchise van een gênante mislukking in het midden van de jaren 2000. Hij is misschien klaar om met pensioen te gaan na de komende Geen tijd om te sterven wordt uitgebracht (en maakt mogelijk plaats voor Tom Hardy), maar hoe moeilijk het ook is te geloven dat er een tijd was dat Cake met lagen James Bond van ster Daniel Craig leek waarschijnlijk te mislukken. Toen de acteur in 2006 de rol van James Bond overnam, waren zowel critici als fans begrijpelijkerwijs sceptisch over de het vooruitzicht van de filmfranchise van de beroemde Britse superspion die meer spanning opwekt dan onbedoeld gelach in een film van na 9/11 landschap.

Niet alleen was het campy laatste uitje van Pierce Brosnan Sterf een andere dag 007 een verre schreeuw van de De invloedrijke vroege films van Bond of Sean Connery, de Austin Powers trilogie werd een enorm wereldwijd succes door liefdevol de stijlfiguren en conventies te vervalsen waar de spionagefranchise op vertrouwde. De gekke komedies van Mike Myers zijn misschien voortgekomen uit liefde voor de

James Bond serie, maar de cheesy pick-up-lijnen en overdreven aartsvijanden van het titelpersonage maakten Bond-schurken en gadgets bijna onmogelijk om serieus te nemen. De James Bond franchise had een totale stilistische revisie nodig om te overleven, en de bron van zijn nieuwe leven kwam uit een onverwachte plaats.

In het midden van de jaren 2000 Matt Damon's Jason Bourne serie stond op het punt Bond in te halen als 's werelds favoriete filmische spionagefranchise. Geïntroduceerd in 2002 De identiteit van Bourne, Damon's door PTSD geteisterde superspion was ver verwijderd van zelfs de donkerste incarnatie van Bond, Timothy Dalton's jongere 007. Waar Bond flirterige grappen en gekke vermommingen had, had Bourne een brutale efficiëntie waardoor hij kon doden een huurmoordenaar met een opgerolde krant en een geschrokken, paranoïde houding die zijn geheugenverlies en PTSS verraadde. Een meer realistische spion voor een serieuzer filmtijdperk, het leek erop dat Bourne Bond irrelevant zou maken na het mislukken van Sterf een andere dag — alleen voor de spion om Daniel Craigs getransformeerde versie van 007 te inspireren en de. nieuw leven in te blazen James Bond franchise zelf.

James Bond verloor relevantie met de films van Pierce Brosnan

Hoewel veel fans van de franchise Pierce Brosnan's Bond noemen als een van de beste films incarnaties van de superspion, het valt niet te ontkennen dat kritische consensus de films van de acteur in de rol willen. Buiten de schuld van Brosnan, heeft elk James Bond film waarin de acteur speelde, kreeg steeds slechtere recensies dan de vorige. In minder dan een decennium is Brosnan's Bond geëvolueerd van de geliefde Gouden Oog naar de cringe-waardig Sterf een andere dag, en alles, van de gadgets van de franchise tot hun geliefde maker Q, verdiende minder kritische liefde en meer woede naarmate de Brosnan-jaren vorderden. Het hielp niet dat Brosnans films na de hardere Timothy Dalton-jaren in de campier, meer zelfbewuste kant van Bond leunden, net als de Austin Powers serie won aan populariteit, met het tweede Powers-uitje De spion die me neukte bijna net zoveel verdienen als De wereld is niet genoeg bij de release in 1999 (en ook betere kritieke beschrijvingen).

Jason Bourne transformeerde het spiongenre in de vroege jaren 2000

Net als De relevantie van obligaties aan het afnemen was, kreeg een minder campy-ras van de filmische spion vaart aan de kassa. Jason Bourne begon zijn leven als een geheugenverlies, op zoek naar zijn identiteit en het ontwijken van schimmige overheidsorganisaties in de Doug Liman-hit van 2002 De identiteit van Bourne, maar het was pas in het vervolg van de thriller uit 2004 dat de aantrekkingskracht en relevantie van het personage in steen werden gezet. Een van de eerste grote blockbusters die spionage aanpakte na het begin van Amerika's verdeeldheid zaaiende invasie van 2003 in Irak, The Bourne Supremacy gevonden Bloederige zondag regisseur Paul Greengrass neemt het op tegen de CIA in een film waarin Bourne wordt afgeschilderd als een slachtoffer van een clandestiene spionagetraining die verkeerd is verlopen. In een tijd waarin het vertrouwen van het publiek in gouvernementele en militaire organisaties afnam na de beruchte 'massawapens' vernietiging”-debacle, het feit dat de stoere spion van Bourne meer tijd besteedde aan het ontsnappen aan een overmeesterde regering dan aan het vechten gekker schurken zoals Max Zorin klonk waar voor het bioscooppubliek. Ondertussen, in visuele termen, werd de handheld shaky-cam-esthetiek van het vervolg van Greengrass een populaire trend onder actieregisseurs over de hele wereld, aangezien de Bourne films gebruikten deze op documentaires geïnspireerde stijl om een ​​extra laag authenticiteit aan de procedure toe te voegen.

Hoe James Bond werd beïnvloed door de Bourne-serie

Toen James Bond in 2006 terugkeerde naar de bioscoop, had het personage meer dan een verandering van haarkleur ondergaan. Voorbij waren de geestige grappen, vervangen door de norse en gekwelde afbeelding van Daniel Craigs van een man die last heeft van het geweld dat inherent is aan zijn werk en wordt achtervolgd door spijt. De speelse superschurkenplots van het Brosnan-tijdperk, beïnvloed door Roger Moore's goofier, grappiger Bond uitstapjes, werden vervangen door realistische en echt verontrustende schurken zoals het onvergetelijke Le Chiffre van Mads Mikkelsen. Meer dan wat dan ook had Bond zijn kenmerkende vermogen om handlangers in een mum van tijd te doden en daarbij een slimme clou te bieden, laten vallen. Nu was elk slachtoffer een pijnlijk, langdurig gevecht op leven en dood - zoals de meedogenloze badkamer die opende Casino royaal’s actie – of een brutaal snelle en zinloze moord, zoals het plotselinge, schokkende overlijden van Le Chiffre.

James Bond moest gemoderniseerd worden om te overleven

Om relevant te blijven na de filmische veranderingen die plaatsvonden na 9/11, hebben de James Bond serie had een nieuwe persona nodig en de Bourne De meer gefundeerde, realistische weergave van hedendaagse spionage uit de franchise was het perfecte startpunt voor de serie. Wanneer Casino royaal werd uitgebracht in 2006, de Bourne serie was op het hoogtepunt van zijn macht. De hoekige aspecten van hebben afgeworpen Afgesloten regisseur Liman's eerste film in de serie, the Bourne films gingen van kracht tot kracht tot het kritisch aanbeden derde uitje Het Bourne Ultimatum onthulde eindelijk de waarheid achter het duistere verleden van de titulaire spion.

echter, de Bond films liepen uiteen voor Bourne’s formule op een opmerkelijke manier, waardoor ze een essentieel onderdeel van de franchisegeschiedenis behouden. Hoewel het Daniel Craig-tijdperk JamesBond films die zwaar zijn geleend van zowel Damons kwetsende, menselijke spionagekarakter als het kinetische camerawerk op de films van Greengrass, zijn deze nieuwe Bond thrillers hielden de schurken van de franchise nog steeds stevig in het rijk van internationale supercriminelen, terroristen en andere vijanden van de Kroon. Waar de Bourne serie schilderde het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken af ​​als het ultieme kwaad achter zijn internationale intriges, de Daniel CraigJames Bondfilms bleven externe krachten gebruiken als schurken en bleven de superieuren die bevelen aan 007 gaven, afschilderen als meestal betrouwbare patriotten, zelfs in het post-9/11-tijdperk.

No Time To Die maakt de M Canon van Moore & Dalton in de films van Daniel Craig

Over de auteur