A Little Golf Journey Review: sereen, creatief en hartverwarmend

Een kleine golfreis is een verrassend genoegen. Het bestuurt niet alleen goed, maar het heeft prachtig ontworpen omgevingen, een gevarieerde en lange soundtrack en een hartverwarmend verhaal dat het moeilijk maakt om het weg te leggen. Gemakkelijk een van de beste golfspellen van het jaar, Een kleine golfreis is de perfecte manier om achterover te leunen en te ontspannen.

Spelers beginnen hun reis op de golfbaan en leren hoe ze de bal moeten boogschieten, power-shots moeten gebruiken, scherpstellen en de camera omdraaien om de precisie van elke swing te vergroten. Na verloop van tijd begint de golfbaan uit te monden in verschillende biomen, zoals meren, bossen en Japanse tuinen, elk rijk aan kleur en met een unieke lay-out die altijd fris aanvoelt. Bij elk nieuw bioom komt een licht opwaartse moeilijkheidscurve, een die erin slaagt de voortgang van de speler nauwlettend te volgen en nooit een scenario creëert waarin pari onmogelijk of oneerlijk aanvoelt.

Een kleine golfreis omarmt de sterke punten die voortkomen uit eenvoudige bediening om echt unieke te creëren 

manieren om een ​​perfecte score te behalen. Een voorbeeld is dat de boog die de baan van de bal aangeeft, zal zwaaien, tenzij spelers een paar seconden handmatig scherpstellen. Dit zwaaien zal er uiteindelijk toe leiden dat de boog zich voorbij het landingsgebied uitstrekt en een korte kans creëert om de bal naar anders onbereikbare gebieden te sturen. Hoewel er veel manieren zijn om een ​​niveau te benaderen, Een kleine golfreis lijkt dit soort manoeuvres aan te moedigen, aangezien het succesvol gebruiken van trucs de speler altijd in staat stelt om de laatst mogelijke worp te halen.

Reizen tussen fasen zal bekend voorkomen bij spelers die van 2D houden Super Mario spellen zoals Super Mario Bros. 3, in die zin dat er specifiek uitgestippelde paden in de bovenwereld zijn die leiden naar gaten om in te springen, evenals naar geheimen. Het is gemakkelijk om te bepalen welke fasen geheimen hebben, omdat er meestal een visuele indicator is die zich vlakbij maar iets van het hoofdpad bevindt. Geheimen manifesteren zich ofwel als doorschijnende kubussen om tegenaan te lopen of als een occasionele omgevingstrigger die een uitdaging begint die vervolgens het geheime pad van de bovenwereld opent wanneer voltooid. De geheime podia lijken veel op hun reguliere tegenhangers, maar als je ze voltooit, verschijnen Blue Things op sommige omliggende podia.

Deze verzamelobjecten zijn echt het enige negatieve deel van Een kleine golfreis's ervaring. wanneer een fase is voltooid, spelers krijgen sterren, het hoogste aantal komt van par en neemt daarna geleidelijk af. Om van het ene bioom naar het andere over te gaan, hebben spelers een bepaald aantal sterren of een aantal Blue Things nodig om verder te gaan. Dit is over het algemeen geen probleem, aangezien podia oneindig opnieuw kunnen worden gespeeld en geheimen gemakkelijk te vinden zijn, maar het zorgt wel voor wat meer pit in het derde bedrijf van de game.

Het meest verrassende deel van de ervaring was dat je opging in een verhaal dat zich opbouwde zonder opgemerkt te worden. De game begint met een brief die oorspronkelijk alleen maar een stand-in lijkt te zijn voor de ontwikkelaar om spelers te verwelkomen bij golf, maar na verloop van tijd verandert deze in iets persoonlijker en reflectiever. Wat ooit een reeks formele letters worden iets moois, een oprecht heen en weer tussen X en Y, de speler en de schrijver. Een kleine golfreis is een spel vol verrassingen en een gameplay-loop die nooit verveelt, en wordt ten zeerste aanbevolen.

Een kleine golfreis is nu uit op Nintendo Switch en pc via Steam. Screen Rant is voor deze recensie voorzien van een Nintendo Switch-downloadcode.

Onze beoordeling:

4,5 van de 5 (Must-Play)

Geen Thanos betekent dat Adam Warlock een nog grotere MCU-schurk kan opzetten

Over de auteur