Inscryption Review: een horror deckbuilder als geen ander

Inscryptieis het nieuwste en misschien wel meest uitgebreide project van game-ontwikkelaar Daniel Mullin (en het eerst gepubliceerd onder Devolver Digital), met een kenmerkende focus op het vertellen van verhalen naast de gameplay die past bij zijn meeslepende roguelike-deckbuilding avontuur. Uiteindelijk verandert het spel en luidt het wat postmoderne chicanes in, verschuivingen die leuk zijn om te ontrafelen en te ervaren, terwijl ze misschien niet zo uitstekend zijn als Inscryptie’s kennismakingsuren.

Die eerste ontmoeting is zo plotseling en verleidelijk: een raamloze hut, een paar ogen langzaam openend achter een groezelige houten tafel in de duisternis, een onzichtbare figuur die dreigend de regels van Speel. Inscryptie’s inspiraties lijken legio, hoewel deze vroege uren wat textuur oproepen van Het plaatje in huis, een kort verhaal waarnaar minder wordt verwezen door HP Lovecraft. En natuurlijk is er het game-jamproject van Mullins Er moeten offers worden gebracht, die dient als het ontwerpoverzicht voor het kaartensysteem. De gameplay wordt hier formeel gepresenteerd in first-person perspectief, starend naar een competitief kaartspel op deze tafel die gebruik maakt van vier gevechtsbanen, hoewel de inzet om te spelen dodelijk lijkt.

Dit kaartspel muteert in de loop van de ongeveer tien uur meerdere keren naar credits, spelers kunnen verschillende intense gameplay / visuele transformaties verwachten op verschillende momenten. Toch is de basis die in dit eerste omvangrijke deel van het spel is geleerd, in staat om de rest te informeren. Het helpt dat zijn deckbuilder-fundament - compleet met een navigeerbare kaart met ontmoetingen, gerandomiseerde kaarten en speciale items voor eenmalig gebruik vergelijkbaar met Dood de torenspits - werkt als een droom. Risico, opoffering, gelukkige RNG, zinvolle keuzes, uitdagende bazen; al deze dragen bij aan een bevredigende en beperkte basis voor spelen.

Voordat een hand wordt gedeeld, kunnen spelers ervoor kiezen om gewoon van de tafel op te staan ​​en door het huis van hun ontvoerder/strijder te gaan. Het gevoel van escape room-puzzels verzamelen, Inscryptie's kleine hut bevat een reeks geheimen en schatten om te verbeelden, en deze hele reeks is heerlijk griezelig en verontrustend, en doet een beetje denken aan Vijf nachten bij Freddy's, maar meer nog in zijn toespelingen op terreur in plaats van regelrechte schrikreacties.

Buiten directe spoilers, de rest van het spel en waar Inscryptie’s grotere verhaallijnen zijn rijk aan genuanceerde stukjes overlevering, herhaalde verhalen en verrassende intimiteit en diepte. Verschillende metagame-tropes en -trucs zullen voorspelbaar worden opgewekt, maar het opkomende drama met de cast van de game en een live-action deelnemerkarakter bewijzen boeiende haken in een uitgewerkt paranoïde plot, volgepropt met subtiele details die gemakkelijk over het hoofd worden gezien, maar ook niet nodig zijn voor het succesvol voltooien van de spel.

Ongeacht de achtergrond, Inscryptie's kaartgevecht scheidt het handig van de vele recente pc-deckbuilders en helpt de vreemdste delen van de ervaring te ondersteunen. Door de schaarse gevechten voelen kleine kaartkeuzes veel meer impact, vergelijkbaar met hoe In de bres's minimalistisch ontwerp en een magere speelruimte benadrukten doordachte bochten. Nogmaals, als er een belangrijke kritiek op de game van toepassing is, is het dat aan het eind van de dag de hele cabinereeks waarschijnlijk superieur is aan de rest. Dat wil niet zeggen dat de rest niet boeiend is, alleen minder samenhangend dan de gedenkwaardige tijd doorgebracht aan die grimmige tafel, die toevallig ook de beste versie van Inscryptiehet centrale kaartspel.

Inscryptie’s grafische presentatie streeft een zekere gevoeligheid na en raakt het doel, en echo’s van karakters, zinnen, iconografie, aanwijzingen en omstandigheden in elke sectie wekken een griezelige angst op die zich voedt met zijn "ware" onderliggende verhaal. De sfeervolle OST versterkt de sfeer enorm en de esthetiek is overal consistent en voelt met recht geschreven aan.

Bovenop dat alles, Inscryptie’s aankomst half oktober zorgt voor een perfect Halloween-spel. Wat het meest essentieel lijkt voor het succes van het spel, is om het terloops bij mensen te krijgen die niet weten wat ze kunnen verwachten, zoals fans van deckbuilders die gewoon op zoek zijn naar een nieuwe om aan hun stapel toe te voegen. Toch, zelfs als spelers ingaan op Inscryptie verwacht het onverwachte, er zit vermakelijke diepgang in de mechanica en het verhaal, een vorm van verhalen vertellen die alleen in een videogame zou kunnen bestaan.

Inscryptieverschijnt op 19 oktober voor pc. Er werd een digitale pc-code verstrekt om: Scherm razernij voor dit overzicht.

Onze beoordeling:

4 van de 5 (uitstekend)

Waarom The Riddler er zo anders uitziet in The Batman

Over de auteur