Into The Pit Review: een roguelike arena met een langzame start
In de put is een FPS die snelle opnamen combineert met gevechtsarena's die zijn geïnspireerd op Duivelsdolken en een roguelike progressie die druppel voedt de speler na elke run meer kracht. Naast de snelle gevechten, is het echte verkoopargument een focus op het gebruik van spreuken als wapens in plaats van de typische reeks vuurwapens. Met elke hand die mystieke energie in een ander tempo uitstraalt, belooft ontwikkelaar Nullpointer Games een nieuwe shooter, maar het trage tempo van de upgrades en enkele ongeïnspireerde extraatjes zorgen ervoor dat de magie.
Op het eerste gezicht, In de put lijkt de spijker op de kop te slaan. De game heeft een geweldige visuele stijl die zeer gedetailleerde texturen en filters injecteert in een aardbeving-achtige 3D-wereld. De donkere schaduwen om elke hoek vormen een echte aanvulling op de reis van de hoofdrolspeler door de diepten van een donkere dimensie die vecht tegen gruwelen van de onderwereld. Spelers beginnen met twee verschillende magische wapens voor elke run, wat ook een verbetering is ten opzichte van andere roguelike FPS-games die het aantal starts beperken tot één wapen.
De lus voor elk In de put run is jammerlijk repetitief. Elk niveau bestaat uit een kwartet van kleine kamers, waaronder kamers voor genezing en items die slechts enkele seconden nodig hebben om in en uit te laden. Voor een spel met cirkelbeschietingen en snelle gevechten, doodt het schokkerige karakter van het binnenkomen en verlaten van elke kamer het tempo echt. Het probleem wordt erger naarmate spelers verder en verder in het spel komen en zich langzaam een weg banen naar lagere niveaus door te onthouden hoe ze vijanden vanaf de eerste paar verdiepingen moeten verslaan. Zelfs met de gewaardeerde verscheidenheid aan wapens, voelt het grootste deel van het spel in steen gebeiteld, wat een enorm probleem is voor elk op rennen gebaseerd spel.
Een ander probleem komt met het magische gevoel als verwaterde vervangingen van vuurwapens in plaats van een reeks hulpmiddelen uit het spreukenboek van een tovenaar. Ja, het gebruik van elementaire magie is een vermoeide trope, maar vervangen oude normen zoals vlammenwerpers en handbliksem met geweerschoten van generieke energie maakt In de put een stap terug van Hexen en vergelijkbare op magie gerichte shooters. Spelers kunnen enkele modifiers toevoegen via extraatjes die ze na elke voltooide kamer krijgen, en dat maakt de dingen interessanter. Die voordelen zijn echter vermengd met tal van kleine stat-boosts en nutteloze modificaties voor het kritieke hitpercentage, een andere factor die de twintigste duik van een speler maakt In de put voelen erg op hun eerste.
Op z'n minst, In de put's retro FPS-gevechten zijn bevredigend. Hoewel de gevechtsscenario's vaak kort zijn, is er genoeg plezierige intense actie zolang ze duren. Zelfs om dingen te beperken tot roguelikes, zijn er echter spellen zoals Void Bastardsen zelfs de klassieke genre-buster Ziggurat die veel meer intriges bieden naast een bevredigend stukje rennen en schieten.
Dit alles wil niet zeggen dat het hele spel een slog is, maar In de put nieuwe content veel te langzaam uitrolt. Met spelerupgrades die meestal nummers veranderen en kamers die niet moeilijk te puzzelen zijn, speel wordt een oefening in het doorstaan van herhaalde inhoud voordat je uiteindelijk op iets stuit dat dingen laat voelen vers. Zelfs dan is wat wel ontgrendeld vaak niet genoeg om echt meer runs van brandstof te voorzien. Aan het einde van de dag, In de putis te repetitief om echt te slagen als een roguelike en te weinig inhoud om te overleven als een FPS zonder die attributen.
In de put verschijnt op 19 oktober 2021 voor pc via Steam. Voor deze recensie is een kopie van de game aan Screen Rant verstrekt.
Onze beoordeling:
3 van de 5 (Goed)
De Batman-trailer ondersteunt twee grote Bruce Wayne-theorieën
Over de auteur