SNL: de 10 meest iconische personages van Fred Armisen, gerangschikt

Fred Armisen was 11 jaar lang een van Zaterdagavond Live's belangrijkste spelers. Bekend om zijn dynamische, kameleontische uitvoeringen, speelde Armisen meestal personages van verschillende nationaliteiten. Tijdens zijn succesvolle ambtstermijn op de show, verscheen hij in een totaal van 856 sketches, de op één na meest van alle castleden. Op het moment van zijn vertrek, in 2013, was hij de derde langstzittende SNL gewone speler, alleen achter Seth Meyers en Darrell Hammond.

Armisen kreeg lof en populariteit voor zijn indrukken van opmerkelijke figuren zoals Barack Obama, Prins en zelfs Koningin Elizabeth. Sommige van zijn andere personages zijn echter veel gedenkwaardiger en betere voorbeelden van hoe waardevol een castlid hij werkelijk was.

10 Lawrence Welk

Met een sterk Duits accent portretteerde Armisen de titulaire gastheer van "The Lawrence Welk Show." Hij zou twee keer verschijnen tijdens de schets, aan het begin, wanneer hij de Maharelle Sisters zou introduceren, en aan het einde, wanneer hij verwarring zou uiten bij de daad van de zusters. Welk gebruikte het feit dat de zussen uit de Finger Lakes kwamen vaak om een ​​soort dubbelzinnige grap te maken.

Hoewel de ster van de schets was Kristen Wiig en haar verontrustende maar toch grappige karakter, Dooneese, slaagde Armisen er nog steeds in om de aandacht en lach van het publiek te trekken, zelfs met zijn korte deelname. Het karakter van Welk was het perfecte voorbeeld van hoe goed Armisen was, niet alleen in stemmen en accenten, maar ook in gewaagde humor.

9 David Paterson

Tussen 2008 en 2013 werkte Armisen verschillende keren als voormalig gouverneur van New York, David Paterson. Hij verscheen tijdens het Weekend Update-segment en deelde vaak scherts met anker Seth Meyers over een bepaald politiek onderwerp dat op dit moment relevant is. Op een gegeven moment stelt Meyers zelfs dat Paterson een van zijn beste vrienden in de hele wereld is, naast Snooki en zijn toekomstige echtgenoot, Stefon.

Paterson van Armisen deed geen poging om zijn afkeer van New Jersey te verbergen en eindigde een aantal van zijn schetsoptredens door de camera te benaderen totdat hij er letterlijk voor stond.

8 Ian Rubbish

Armisen, een satire van de Engelse zanger Johnny Rotten, portretteerde Ian Rubbish, de zanger van een punkband, naast Bill Hader en Taran Killam. Ze traden op als Ian Rubbish and the Bizarros en zongen traditioneel protestliederen, zoals 'Hey, Policeman' en 'Living in the Gutter'.

Rubbish had minachting voor bijna iedereen, behalve voor Margaret Thatcher, van wie hij een groot fan was, tot zichtbare verwarring van zijn bandleden en fans. Armisens spot-on Engelse accent en overdreven benadering van het onderwerp maakten van Rubbish een hilarisch personage om naar te kijken. En ondanks dat hij slechts in twee sketches verscheen, is de zanger nog steeds een van zijn meest memorabele bijdragen aan de show.

7 De beste vriend van opgroeien

De combinatie van Fred Armisen en Vanessa Beyer stelde nooit teleur. Een van de twee vrouwelijke castleden met wie Armisen de meeste chemie had, maakten de twee talrijke optredens op Weekend Update als "The Best Friends From Growing Up"" van een aantal controversiële politieke figuren.

Onder hen waren Vladimir Poetin, Kim Jong-Un, Muammar Gaddafi en Bashar Al-Assad. Tijdens de schets probeerden Armisen en Bayer een positief beeld te schetsen van hun 'beste vriend', maar dempten hun stem wanneer ze iets negatiefs zeiden of over hem klaagden. Als Seth Meyers hen ondervroeg over de echte bedoelingen van hun vriend, ontkenden ze dat, op een snelle, bijna angstige manier.

6 Regine

Regine, een van Armisens meest bizarre personages, was een Edna Mode-lookalike met een vreselijk houdingsprobleem. Snobistisch en ronduit onbeschoft, zou Regine de familiebijeenkomst van haar vriend bijwonen. Bij aankomst maakte ze wrede, denigrerende opmerkingen over alles, van het eten tot de gasten.

Haar vriend zou zich niet bewust zijn van haar onbeschoftheid en zou in plaats daarvan praten over alles wat hij leuk vond aan haar. Op bepaalde momenten speelde hij met een bepaald deel van haar lichaam, zoals haar nek of knie. Regine zou dan overreageren, absurd zwaaien en overdreven gezichtsuitdrukkingen maken, vaak kloppend of botsend tegen het meubilair.

5 Garth

Wanneer Armisen werd gecombineerd met Kristen Wiig, moest hilariteit volgen. Het bewijs hiervan is de terugkerende schets van Weekend Update, Garth en Kat. Armisen speelde Garth, de ene helft van een muzikaal duo, tegenover Wiig's Kat. De twee zouden door Seth Meyers worden uitgenodigd om hun muziek uit te voeren, gerelateerd aan een specifieke feestdag. Het zou al snel duidelijk worden dat de twee niet eens voorbereid waren, omdat hun liedjes onsamenhangend en ronduit slecht zouden zijn. Hun laatste nummer, uitgevoerd nadat Meyers hen had gevraagd te vertrekken, zou beginnen met een echt nummer en met de twee die in koor zongen, voordat ze opnieuw ontspoorden in waanzin.

De sketch werd berucht omdat hij volledig geïmproviseerd was. Armisen begon gewoon een verzonnen, belachelijk lied te zingen, en Wiig deed haar best om het bij te houden. Als gevolg hiervan braken de twee vaak karakter, wat de schets alleen maar beter maakte.

4 Fericito

Het eerste personage van Armisen dat echt uitbrak, Fericito, was een komiek van een Venezolaanse nachtclub, die begon als een Update-gast. Hij werd razend populair bij fans en kreeg al snel zijn eigen schets, "Showbiz Grande Explosion!" waardoor hij Armisen's eerste terugkerende personage is.

Fericito werd vergezeld door zijn sidekick, Manuel Pantalones, gespeeld door Horatio Sanz, en een gast, gespeeld door de gastheer van de week. Hij maakte vaak grapjes over Manuel en maakte grappen die noch de gast noch Manuel grappig zouden vinden. Hij had twee slogans, "Ay Dios mío!" en "ik ben gewoon" keeding!"

3 Stuart

De combinatie van Bill Hader, Kristen Wiig en Fred Armisen moest altijd explosief zijn. De absolute absurditeit van "The Californians" is echter te groot om te beschrijven. Armisen speelde Stuart, een geboren Californiër die zijn vrouw, Karina, zou ontdekken met de tuinman, Devin.

De drie spraken met overdreven accenten die overgingen in het belachelijke, waardoor ze vaak hun karakter verbraken. Hun tirades zouden gericht zijn op aanwijzingen over hoe te reizen rond SoCal, meubels of voedsel geproduceerd in Californië, en de gebeurtenissen in hun dramatische, dagelijkse leven. Een schets die al snel een ster werd, het is een van Armisen's allerbeste.

2 Michael Wolff

Armisens kijk op auteur, essayist en journalist Michael Wolff is een hilarische vertoning van deadpan. Armisen speelt de auteur met een mix van eigendunk en totale desinteresse en schittert in zijn interventies, of hij nu tegenover Joe Scarborough van Alex Moffat staat of Anthony Scaramucci van Bill Hader.

Armisen's Wolff heeft er weinig belang bij of zijn beschuldigingen in het boek staan Vuur en vlam zijn eigenlijk correct, en haalt voortdurend zijn schouders op over de vragen die hij stelt over de juistheid van zijn beweringen. In feite zal hij vaak schandalige, duidelijk verzonnen beweringen doen over Trump en het Witte Huis, waarin hij stelt dat het niemand iets kan schelen of ze gelijk hebben, zolang ze maar vermakelijk zijn.

1 Michael Bloomberg

Griezelig, enigszins afstandelijk, duidelijk wanhopig en absoluut hilarisch, Armisens Michael Bloomberg spant de kroon als het gaat om zijn beste impressies van beroemdheden. Ondanks dat hij hem in de latere jaren van zijn leven verschillende keren heeft gespeeld SNL ambtstermijn, is Armisens kijk op de voormalige gouverneur van New York City echt geëxplodeerd dankzij de 2020 Presidential Bash.

De Bloomberg van Armisen verscheen vaak uit het niets, dronk frisdrank en pronkte met zijn geld en de invloed die het hem verleende. SNL behandelde zijn kandidatuur als een grap en Armisen genoot ervan, stal elke seconde van de camera die hij kon en bevestigde zijn plaats bij de all-time SNL legendes.

VolgendeJames Bond: 10 terugkerende acteurs, gerangschikt op aantal optredens

Over de auteur