Maggie Q Interview: The Protégé

Maggie Q schittert op het grote scherm in de beschermeling, uit 20 augustus. De actiethriller volgt een huurmoordenaar genaamd Anna (Q) die wraak zoekt na de dood van haar vaderfiguur Moody (Samuel L. Jackson).

De actiester sprak met Scherm razernij over het ontwikkelen van haar karakter fysiek en emotioneel, evenals wat zij en regisseur Martin Campbell in het verhaal hoopte te brengen.

Scherm razernij: de beschermeling is een spannende rit vol actie met geweldige personages en dynamische relaties. Een van die dynamische relaties is die met Anna en haar mentor Moody. Kun je iets met me praten over hun relatie en het werken met Samuel L. Jackson?

Maggie Q: Het was een heel belangrijke voor ons, en voor Martin, want vaak in deze actie films en in veel films ben je gefocust op romantische connecties en relaties en al dat soort dingen spullen. Je ziet zelden platonische, vader-dochter-achtige relaties, waar mensen eigenlijk beste vrienden zijn en aan elkaars kant en er voor elkaar.

Martin was zo onvermurwbaar dat de vriendschap er door moest komen, en dat je echt hun verbondenheid moest voelen en hoeveel ze om elkaar gaven. Het vergde wat werk voor ons, en ik denk dat het een tijdje duurde om die rol te casten. En toen we Sam eindelijk castten, was ik erg blij omdat ik instinctief al wist dat we een voorsprong zouden hebben op onze relatie. Ik had gewoon een instinct dat we met elkaar zouden opschieten.

Kun je met me praten over wat je het meest fascineerde in het karakter van Anna?

Maggie Q: Ik hou van haar persoonlijkheid en dit winkelleven dat ze leidde. Opgevoed door Sam, hadden ze allebei een publieke persoonlijkheid, en toen hadden ze een carrière die volledig geheim was, waar alleen zij twee van wisten. Daarna leefden ze dit leven in het openbaar dat schijnbaar heel normaal was.

Ik hou van het idee dat iedereen die jij of ik ken, ikzelf en jij inbegrepen, dat zou kunnen hebben. Iedereen presenteert op een bepaalde manier die ze willen. Ze gaan natuurlijk tot het uiterste, want hun hele carrière is gebaseerd op iets waar mensen niets vanaf weten. Maar ik hield van het idee om met die twee te jongleren, en dat ze uiteindelijk terug moest gaan en het leven moest confronteren dat ze kende, dat ze verliet en dat ze uiteindelijk afwees om dit nieuwe bestaan ​​te beginnen. Allemaal omdat ze moest genezen en er niet mee om kon gaan.

Haar verhaal is heel rond. Haar boog is erg compleet in deze film, en dat was echt waar ik het meest van hield.

Wat wilde je toevoegen aan de rol van Anna die niet per se op de pagina stond?

Maggie V: Ik denk dat een deel van wat er in het schrijven stond, en dat Michael [Keaton] en ik heel erg vonden… belangrijk om te vergroten, was dat hun chemie niet zozeer een seksuele chemie is, maar eerder een strijd van verstand.

Iedereen weet dat wanneer ze iemand ontmoeten die hun gelijke is, het erg aantrekkelijk is. Wanneer je iemand ontmoet die je overrompelt omdat ze gewoon iets over hen hebben. Hij zegt tegen haar als hij haar ontmoet: "Je bent interessant voor mij. Waarom ben je interessant? Niemand is interessant voor mij."

Het is grappig om dat op die manier tot leven te kunnen brengen, waar je deze twee mensen hebt die samenkomen en ze niet echt zeker weten wat er net is gebeurd. Ze ontmoeten elkaar en ze zeggen: "Wacht even, waarom werd ik door deze persoon getroffen?" Dat is heel moeilijk om te doen. Het is zoveel interessanter voor mij dan gewoon iemand ontmoeten en zeggen: "Jij bent aantrekkelijk, ik ben aantrekkelijk. We moeten waarschijnlijk fysiek worden omdat we allebei een beetje aantrekkelijk zijn." Het is helemaal niet die relatie. Het zijn twee mensen die dit spel spelen met zeer hoge inzetten, en dat was waar Michael en ik ons ​​op concentreerden.

Rembrandt is een verleidelijke en charmante tegenstander. Kun je met me praten over hoe Anna hem ziet en over je ervaring met het werken met Michael Keaton?

Maggie Q: Nou, ze heeft duidelijk haar papa-problemen, en de enige liefde die ze heeft gekend voor de de afgelopen 30 jaar was de vaderlijke liefde van deze oudere man die haar in huis nam, haar opvoedde en haar gaf leven. Nu ontmoet ze deze oudere heer en haar go-to is: "Nou, dit is interessant."

Ze is zo enorm intelligent. Dus als er een mannelijk model langsloopt, is dat niet interessant voor Anna. Wat Anna interessant vindt, is iemand die op haar niveau zit, net als Rembrandt.

En werken met Michael was een droom. Het is altijd een droom wanneer je werkt met iemand die je bewondert, met wie je dan een echte ervaring opdoet. En wat ik daarmee bedoel is iemand die bereid is om de tijd en de energie en het werk erin te steken, omdat... ze weten wat belangrijk is voor de film en ze weten wat het eindresultaat moet zijn voor ons om het te maken uit.

Ik weet dat het zo vanzelfsprekend klinkt. Je zegt: "Natuurlijk komt er iemand opdagen en het werk erin stoppen." Nee nee nee. Dat is niet waar. Mensen hebben een andere werkethiek en Michael was zo toegewijd aan onze chemie en zo toegewijd aan het geschreven woord. Hij had zoveel respect voor mij en de schrijver [Richard Wenk], en we konden allemaal samenwerken. Het was zo collaboratief, en dat betekende veel voor mij. Je kunt in omgevingen zijn die dat zijn, en je kunt in omgevingen zijn die dat niet zijn, en je zult niet het gewenste resultaat krijgen als de omgeving dat niet is.

Al deze actie komt met veel training, maar je bent een soort echte beschermeling na een training onder de grote Jackie Chan. Kun je met me praten over hoe je je voorbereidt op zoiets als dit en hoe je ervaring met het werken met hem je heeft geholpen in een rol als deze?

Maggie V: Ik zal je vertellen wat werken met Jackie voor je doet. Nummer één: de arbeidsethos is extreem. Hij kwam niet jaren aan het werk door lui te zijn en het werk er niet in te stoppen. Hij is een van de hardste werkers die ik ooit heb gekend. Zijn team is het beste ter wereld.

Een van de dingen die ik heb meegemaakt toen ik in Azië werkte en om hem heen werkte met zijn team, en voor de films die ik deed die hij destijds produceerde, was dat er niet veel tijd was. In Amerikaanse films heb je preproductie, dus je hebt tijd. Keanu [Reeves] had zes maanden [training] voor The Matrix, je weet wel? Wat een luxe. Dat hadden we niet toen ik op dat moment met Jackie werkte.

Ik ben iemand die heel snel leert, en ik kan meteen ongelooflijk effectief zijn - omdat ik dat moest zijn, en Jackie verwachtte dat. Niet alleen van zijn team, hij verwachtte het ook van zichzelf en iedereen om hem heen. Je hebt niet echt de luxe om te rommelen. Je moet dingen snel leren en je moet er snel goed in zijn.

Voor deze film moest ik een paar maanden [voor] geopereerd worden, dus ik moest rusten. Toen ik in deze film sprong, was ik niet op doktersvoorschrift klaar om een ​​actiefilm te beginnen. Maar het kon me niet schelen, dus ik deed het toch. Ik had niet zoveel tijd als ik nodig had om me voor te bereiden op zo'n grote film, maar wat ik wel in mijn achterzak had, was de ervaring om snel en effectief te leren en te kunnen presteren, of ik nu twee maanden heb om te trainen of twee dagen trainen. Ik kan dat doen.

Martin Campbell is geen onbekende in actiefilms. Hij is klaar De vreemdeling met Jackie Chan, Casino Royale, Goldeneye, en de Zorro films. Kun je met me praten over hoe Martin de actie in? de beschermeling?

Maggie V: Ik zal je dit vertellen. Martin benaderde het acteren met zoveel meer zorg en aandacht dan de actie. Het is bijna alsof, als je weet dat je ergens echt goed in bent, je daar niet meer de nadruk op legt. Hij is de geweldige Martin Campbell, dus dat wordt allemaal geweldig.

En er waren zelfs momenten waarop hij naar me toe kwam en hij zei: "De nacht duurt lang, en misschien moeten we hiermee stoppen." En ik heb zoiets van, "Nee!" Ik was het die vocht om de choreografie bij elkaar te houden. Hij zei: "We hebben bijna geen tijd meer, en ik: "Nee, ik wil dat dit gevecht er zo uitziet." Is dat niet grappig?

Omdat hij duidelijk zijn ogen op de prijs heeft gericht. Hij moet een hele film maken, terwijl ik gefocust ben op het ding dat voor me staat en wil dat dat ding op zijn best is. Dus ik was degene die opdringerig was over de actie, gek genoeg.

Was er nog iets dat je verbaasde over zijn stijl van regisseren en waar het aan toevoegde? de beschermeling?

Maggie V: Dat verbaasde me? Ik denk dat een van de grootste verrassingen zou zijn geweest dat hij zo'n goed gevoel voor dialoog heeft. Hij heeft zo'n goed gevoel voor komische timing.

Soms, als hij wel takes zou doen, keek hij niet naar de monitor en had hij zijn ogen dicht. Hij hoort het en instinctief zegt hij: "Dat werkt niet." Hij zal opduiken en zeggen: "Dat werkt niet. Mijn oor begrijpt het om deze redenen niet." Hij keek hier en daar op, maar hij was erg instinctief als het op de toon van de film aankwam, en hij had altijd gelijk. Dat was heel inspirerend.

Je deed hier veel stunts mee, maar was er een die uitdagender was tijdens het maken van deze film?

Maggie Q: Ik heb deze sprong in de film gemaakt. Toen ik de sprong in de film deed, sprong ik achteruit, wat op zichzelf al angstaanjagend is. Maar toen ik de afdaler aan het testen was en we aan het oefenen waren, moest ik natuurlijk eerst zien waar ik heen ging. We hebben me in de draad gezet nadat we op de afdaler hadden gewacht, en alle gewichten waren eraf, ze zetten me in het harnas en ik doe de stunt voor de eerste keer in de repetities. Ik moest zien waar ik heen ging, dus ik stap echt van de richel en val vier verdiepingen naar beneden. En het was zo beangstigend.

Het menselijk instinct als je naar beneden kijkt is als: "Niet springen!" Alles in ons lichaam vertelt ons dat we niet moeten springen. Elke cel in je lichaam zegt: "Doe dat niet! Je komt op de grond terecht." Maar om de stunt achteruit te kunnen leren, moest ik de stunt vooruit starten. En vreemd genoeg was het angstaanjagender om eerst met je gezicht te springen dan achteruit.

Wat hoop je dat het publiek het meeste weghaalt nadat ze het hebben gezien? de beschermeling, naast de geweldige training en gevechten die je deed?

Maggie V: Wat onze droom was, en Martin en ik hebben er vaak over gesproken, was dat we willen dat mensen op elk niveau vermaakt worden. Er zijn leuke momenten, er zijn grote actiemomenten, al deze dingen. Maar we moeten ze echt laten beïnvloeden door de relatie. Het was onze droom.

We wilden dat ze om Anna en Moody gaven. We wilden dat ze zeiden: "Waarom kunnen ze niet gewoon alles laten vallen wat ze weten en wegrijden in de zonsondergang?" Nee, dat is niet de realiteit. Mensen zoals zij leven niet lang en gelukkig. Dat kunnen ze niet, het zit niet in hun DNA. Het was belangrijk om op die manier gewoon superrealistisch te zijn.

Zelfs Rembrandt, deze ervaren huurmoordenaar, zei: "Laten we het doen. Waarom kunnen we geen vrede hebben? Wat denk je dat er gaat gebeuren? Waar ben je bang voor?" Maar ze verwerpt de realiteit ervan volledig. En dat is geen typische vrouwelijke reactie op het aanbod van: "Hé, wil je liefde en vrede?" Het is als: "Nee, je leeft niet in de realiteit. Ik ben."

Ik vind Richard gewoon zo'n geweldige schrijver. En ik denk dat zijn schrijven zo slim was. Ik hou van de dinerscène omdat het me doet denken aan een terugkeer naar die geweldige films waar we van hielden in de jaren negentig, toen ze scènes schreven die 7 of 8 pagina's lang waren, wat die scène was.

Het schrijven hierover spoelt de personages op zo'n geweldige manier weg. Het is echt interessant om te zien waar ze heen gaan, omdat je zoveel om ze geeft.

Maggie V: Heel erg bedankt dat je dat zegt. Richard zou zo blij zijn om dat te horen, want hij heeft dat echt gedaan. Hij gaf ook zoveel om de relatie, en ik denk omdat we dat allemaal deden. Sam en Michael, ikzelf en Richard en Martin - we zaten echt allemaal op dezelfde pagina.

Martin zei: "Luister, als ik nog een actiefilm kijk zonder hart en diepte en zonder verhaal en zonder bogen en zonder echte personages? Ik ga gewoon mijn shit verliezen." Hij heeft er genoeg van. Hij is het zo zat dat mensen er niet voor gaan en geen echte charters bouwen. Het is een van de dingen die hem het meest irriteert. Dus hij was vastbesloten ervoor te zorgen dat we iets hadden, en bedankt dat je dat zei, waar er personages zijn waarin mensen echt zijn geïnvesteerd.