Birds of Prey: waarom Huntress het beste deel is van het DC-team van Harley Quinn

Het lijdt geen twijfel dat Huntress de uitblinker was inRoofvogels (en de fantastische emancipatie van één Harley Quinn). Het iconische team zat vol sterke, goed ontwikkelde vrouwelijke personages - van de wildcard Harley Quinn, aan de rechtlijnige agent Renee Montoya, brachten ze allemaal hun unieke stijl en expertise naar de groep. De echte scene-stealer was echter Mary Elizabeth Winstead als Helena Bertinelli. Het best bekend bij DC-fans als Huntress, slaagde ze erin te schitteren ondanks haar relatief kleine hoeveelheid schermtijd.

Als kind zag Helena hoe haar familie werd neergeschoten door hun criminele rivalen. Ze groeit op op zoek naar wraak en traint om een ​​meedogenloze huurmoordenaar te worden. Na haar terugkeer in Gotham City veegt ze systematisch iedereen uit die verantwoordelijk is voor het bloedbad van haar familie. Haar favoriete wapen is een kruisboog, wat haar de bijnaam "The Crossbow Killer" (die ze haat) oplevert. Haar wraakzuchtige kruistocht leidt haar naar Romeinse Sionis'

rechterhand, Victor Zsasz, de laatste overlevende beul van de dag van de moord op haar familie, en ze wordt gedwongen om samen te werken met Harley Quinn en de andere Roofvogels. Hier kreeg ze eindelijk de kans om te schitteren.

Winstead vond een manier om van Huntress, een serieus personage, komisch goud te maken. Haar neiging om zichzelf te serieus te nemen, leidde tot enkele momenten waarop ze hardop moest lachen. Bijvoorbeeld de cutaway waar Helena de "Weet u wie ik ben?"regel herhaaldelijk in haar badkamerspiegel werd tot in de perfectie afgeleverd. Na zoveel tijd aan training te hebben besteed, wordt Huntress afgeschilderd als sociaal onderontwikkeld, wat zorgde voor een aantal geweldige interacties met de andere personages. Vooral het geklets tussen Huntress en Black Canary terwijl de dames zich voorbereiden om oorlog te voeren met het leger van Black Mask is een van de beste momenten van de film.

Als getrainde huurmoordenaar zou je aannemen dat Huntress in staat zou zijn tot een aantal epische gevechten. Roofvogels stelde niet teleur op het actiefront, waardoor Winstead voldoende tijd had om te pronken met de vruchten van haar training. Al vroeg krijgen we haar dodelijke schietvaardigheid met de kruisboog te zien, maar het is pas in de laatste Amusement Mile-strijd dat ze eindelijk haar grootste hits kan spelen. Haar vechtstijl was snel en beslissend, dankzij haar jarenlange oefening, wat een mooi contrast vormde met de minder professionele strategieën van haar bondgenoten. Een van de hoogtepunten is echter een meer chaotischer moment wanneer ze een aanvaller van een glijbaan rijdt en hem helemaal neersteekt.

Voor zover vergelijkingen met haar stripboekwortels ga, de DCEU's Huntress is een allegaartje. Dit is niet per se een slechte zaak, maar veel van haar karakterisering is aangepast om te passen Roofvogels. Haar oorsprongsverhaal blijft grotendeels intact; afgezien van de opname van Zsasz zijn de verschillen minimaal. Haar kostuum is geen directe bewerking van de strips, maar het zwart-paarse kleurenschema is trouw aan het bronmateriaal. Helena Bertinelli is traditioneel gewelddadig, met een opvliegend karakter. Winstead slaagde erin om de steunpilaar van DC-strips over te nemen en haar op een getrouwe maar gemoderniseerde manier naar het grote scherm te brengen.

Dit neemt niets weg van de andere leden van het team, die allemaal fantastisch waren in hun manieren en goed tegen elkaar speelden. Geen enkele was echter zo veelzijdig als Huntress, wiens oorsprong en persoonlijkheid zeer effectief zijn opgebouwd uit heel weinig dialoog en slechts een paar flashbacks. Mocht deze film een ​​vervolg opleveren?, heeft Winstead's kijk op het personage een plaats in de schijnwerpers meer dan verdiend. Harley Quinn is misschien Roofvogels's middelpunt, maar Huntress was een echte ster van het team.

Star Wars onthult dat Palpatine niet loog tegen Anakin over Darth Plagueis

Over de auteur