James Bond: op elke manier veranderde het tijdperk van Daniel Craig 007
De Daniel Craig-tijdperk staat voor een radicale modernisering van de James Bond franchise, maar hoe is 007 precies veranderd in de afgelopen 15 jaar. Terwijl sommige filmfranchises succes op de lange termijn behalen door met de tijd mee te gaan en constant te evolueren, bieden anderen trots een geruststellende vertrouwdheid waar fans keer op keer op kunnen vertrouwen. James Bond zit waarschijnlijk in de laatste categorie. Van Sean Connery's debuut in 1962 tot Pierce Brosnan's zwanenzang, 50 jaar later, werd 007 een andere man (meer dan eens), maar veel van die originele Bond-tropen bleven onaangeroerd, en toen Sterf een andere dag's credits rolden naar een collectieve zucht, de noodzaak van heruitvinding was zo transparant als de onzichtbare auto van 007.
Over een kwintet van releases, Daniel Craig's James Bond heeft veel veranderd van waar de meest betrouwbare spion van Groot-Brittannië zo lang op vertrouwde: een bewuste poging van Eon (de grote schermopzieners van Bond) om 007 schoppend en schreeuwend naar het heden te brengen. Zoals te verwachten is, zijn die veranderingen niet universeel geaccepteerd. Velen omarmden de revolutie, sommigen weigerden te accepteren dat dit nog steeds was
Met Geen tijd om te sterven, valt eindelijk het doek over Daniel Craigs dienst voor koningin en land. Naarmate dit vaak uitgestelde slothoofdstuk van het 007-verhaal nadert, welke elementen van de... James Bond formule fundamenteel zijn veranderd sinds de beruchte controversiële "Blond Bond" centraal stond?
James Bond is niet meer grappig
Veruit de meest voor de hand liggende (en direct controversiële) James Bond wijziging aangebracht door Casino royaal was een abrupte en drastische verduistering van de toon - alsof 007 plotseling 5% bereikte en overschakelde naar de batterijbesparende modus. Bonds tonale strijd was niets nieuws voor Eon. De wil van Moonraker en Octopussy nam Roger Moore in een gebied dat volgens velen te fantastisch of te komisch was (niemand hoeft Bond in clownmake-up te zien), terwijl de korte regeerperiode van Timothy Dalton repressie veroorzaakte omdat hij te griezelig was. Tegen het einde van het tijdperk van Pierce Brosnan, James Bond was opnieuw van zijn tonale slappe koord gevallen en belandde ergens tussen parodie en farce in Sterf een andere dag.
Het is niet meer dan normaal dat Casino royaal zou daar de antithese van zijn, maar fans verwachtten niet per se dat Bond zo ellendig zou gaan als hij. Een eeuwig fronsende 007, de tragische dood van Vesper Lynd, brute martelscènes en een onverschrokken gefundeerde filosofie die Bond (waarschijnlijk) dichter bij echte spionage bracht dan hij ooit had gedurfd onderneming. In werkelijkheid was het de harde reset James Bond nodig had, met zijn gebruikelijke kwinkslagen en gekke escapades die eind jaren negentig als melk verouderen. De nieuwe grit was voor sommigen te veel, maar recenter Daniel Craig Bond releases hebben langzaam lichtere momenten in de duisternis geïnjecteerd.
Daniel Craig's Bond werd een "blunt instrument"
De wending van 007 naar de donkere kant zorgde voor een hernieuwde intensiteit rond de vechtscènes van de franchise. James Bond is altijd een fervent leverancier van geweld geweest - "license to kill" is tenslotte zijn derde favoriete slogan - maar zijn acties stopten meestal om het publiek te laten kronkelen. EEN "schokkend" kwinkslag hier en een stuntman-pratfall daar, en kijkers konden de moorden van Bond gemakkelijk bekijken door een filmland-bril. Timothy Dalton's Bond liet die lenzen zakken, maar het was Daniel Craig die ze er volledig afscheurde. Casino royaal bracht een zeer visceraal, wratten-en-alle geweld, en was niet bang om zijn publiek ongemakkelijk te laten - Bond's badkamergevecht, en zijn martelingen door toedoen van Le Chiffre demonstreren dit perfect.
Latere afleveringen zouden de intensiteit verminderen klein, maar Daniel Craig is nog steeds de Bond die ouders het minst aan hun kinderen laten zien. Dat was erg naar het ontwerp van Eon, met producenten die hoopten het enorm succesvolle na te streven De identiteit van Bourne, die de donder van 007 enigszins stal met zijn moderne kijk op het genre. Judi Dench's M verwijst naar James als een "bot instrument" spreekt boekdelen over hoe Craig's Bond stopte met de bloederige kant van het spionagespel.
Q verloor zijn 007-gadgets
Het is prima om 24/7 humeurig te zijn en misdadigers genadeloos in elkaar te slaan, maar niemand zou hebben genomen James Bond's moderne heruitvinding serieus als Daniel Craig nog steeds zijn raketwerper-boombox inpakt of onder water cruiset in een alligator-onderzeeër. Om de nieuwe toon te laten beklijven, moesten de gadgets van Q weg. Het gekste apparaat in Casino royaal is een miniatuur defibrillator, waarvan het hart nauwelijks sneller gaat kloppen, en Q zelf bleef geheel afwezig tot Ben Whishaw's debuut in 2012 Skyfall. Zelfs toen hield de resident Inspector Gadget van MI6 de zaken strikt geaard en bood James een met de palm gecodeerde Walther PPK en een radiozender aan. In een soort preventieve meta-intentieverklaring reageert Whishaw op Bonds teleurstelling met: "wat had je verwacht, een exploderende pen?"
Voor velen zijn bizarre gadgets een integraal onderdeel van de James Bond recept, en het wegwerken ervan vertegenwoordigde een aberratie van cinema. Het probleem met spionagegadgets is echter dat hoe meer James Bond omvat, hoe gekker ze van nature worden, totdat je met Pierce Brosnan achterblijft in een doorzichtige Aston Martin. Daniel Craig's Bond gaf Q's snuisterijen een broodnodige pauze, dus als een gadget doet verschijnen nu (het watervouwvliegtuig in Geen tijd om te sterven, bijvoorbeeld), is de impact sterker voelbaar.
De (langzame) evolutie van "Bond Girls"
De korte wisseling van vrouwelijke personages in actiefilms reikt veel verder dan een franchise, maar dankzij de onstuimige promiscuïteit van 007 en de branding van 'Bond-girls' als verkoopargument, James Bond kwam om dat probleem te typeren. Vaak, James Bond gebruikte vrouwelijke personages als seksuele veroveringen voor de hoofdrolspeler of als simpele eye-candy, waarbij sommige afbeeldingen uit het verleden van vrouwen zorgden voor ongemakkelijk kijken in 2021. Zo nu en dan kan een eenzame rebel tegen de trend ingaan - Tracy van Diana Rigg of Grace Jones' May Day - maar het was pas in het Daniel Craig-tijdperk, en zijn toewijding om de gewoonten van ouderdom af te schudden, dat James Bond niet langer een cultureel synoniem voor seksisme in de bioscoop.
007's relatie met Vesper Lynd begon zijn karakter te definiëren door middel van meerdere films, terwijl eerdere Bonds eerder over haar en onder iemand anders zouden zijn gekomen je zou kunnen zeggen "geschud, niet geroerd." De casting van Monica Bellucci werd geprezen als een meer bij de leeftijd passende koppeling voor Daniel Craig's James na Roger Moore's leeftijdsverschillen werd steeds ongemakkelijker en Naomie Harris' Moneypenny kreeg een schot in het veld, in plaats van alleen maar hopeloos ogen in de richting van Bond te maken van achteren een bureau. Eindelijk, met Geen tijd om te sterven, de wil van Madeleine Swann van Léa Seydoux en Lashana Lynch's Nomi hebben behoorlijke, substantiële rollen - en lang mag dat zo blijven.
Casino Royale vestigde James Bond-continuïteit
Continuïteit was lange tijd een vuile wereld in James Bond's domein. Sean Connery arriveert in 1962 Dr. Nee min of meer volledig gevormd, en ondanks wisselende acteurs, blijft hij vrijwel de hele serie in zijn mid-career-pracht. Tegelijkertijd, details die een verbinden James Bond release naar de volgende waren meestal onbestaande. De Sean Connery-films bouwden zich geleidelijk op naar het uiterlijk van Blofeld (denk aan een vroege versie van de MCU die Thanos introduceert), en Roger Moore bezoekt het graf van Tracy Bond in een knipoog naar Over de geheime dienst van Hare Majesteit. Het optreden van Timothy Dalton wekte ook de indruk van een MI6-veteraan afgemat en verbitterd tegen het einde van zijn gloriejaren. Voor het grootste deel echter, elk James Bond aflevering is ontworpen als een op zichzelf staand verhaal waar het publiek van kan genieten zonder enige voorkennis van 007, en de gebeurtenissen van de ene film zouden geen gevolgen hebben voor de volgende.
Toen Daniel Craig de mantel overnam, begon Bond plotseling zijn verleden bij te houden. In wezen één grote reis van 5 hoofdstukken, modern James Bond bevat talloze langlopende verhaallijnen, van de grootse onthulling van SPECTRE als de architecten van de ellende van 007, tot Bonds voortdurende inspanningen om te bewijzen dat Vesper Lynd van hem hield. Een symptoom van Hollywoods toenemende afhankelijkheid van sequels, voortzettingen en gedeelde universums, de samenhang van Daniel Craig's Bond heeft zeker geholpen om het personage te moderniseren, maar grotere verhalen leiden onvermijdelijk tot complicaties. Vertel ons nog eens hoe Bond en Blofeld broers waren?
Bond werd meer dan een spion
James Bond was lange tijd eerst een spion en daarna een man, maar het tijdperk van Daniel Craig verkleinde de kloof. Als onderdeel van de missie om Daniel Craig's 007 realistischer te maken, moest de hoofdpersoon ook menselijker worden. Uit ging de onoverwinnelijke romancer die kijkers ofwel "wilden zijn of bij zijn", en in kwam een diep gebrekkige held met meer skeletten in zijn kast dan pakken. Er werden subtielere bewegingen in deze richting gemaakt tijdens George Lazenby en Timothy Dalton's heerschappij, maar geen van beide kwam neer op de grootschalige persoonlijkheidsverandering die Craig inluidde. Bonds ongehoorzaamheid werd meer dan een sympathieke non-conformistische streak, zijn emoties waren niet altijd begraven onder lagen van giftige mannelijkheid, en Daniel Craig vermijdt onfeilbaarheid - vooral tijdens zijn verwilderde medische terugkeer in Skyfall. Sterke geruchten dat James Bond zou zijn leidende man kunnen doden in Geen tijd om te sterven bewijzen hoe ver Craig het personage heeft vermenselijkt.
- Geen tijd om te sterven / James Bond 25 (2021)Releasedatum: 08 okt 2021
De Batman-trailer ondersteunt twee grote Bruce Wayne-theorieën
Over de auteur