Een lange weg naar beneden Switch Review: een solide Deckbuilding Roguelite

Met een mix van deckbuilding en roguelite-spel, ontwikkelaar Seenapsis Studio's Een lange weg naar beneden wordt uitgebracht op Nintendo Switch. Spelers nemen de rol aan van Sam, iemand die is overleden en in het ongewisse is geraakt. Met een combinatie van een door kerkers kruipende bovenwereld en een op kaarten gebaseerd vechtsysteem, moet Sam verder de diepte in om zijn ontsnapping te vinden.

De overworld-gameplay in Een lange weg naar beneden plaatst de speler in een grote lege ruimte bezaaid met kleine drijvende eilanden en vijanden. Terreinkaarten gebruiken en turn-based beweging, Sam kan het niveau navigeren zoals hij dat nodig acht. Af en toe worden speciale kaarten in de mix gegooid, zodat de speler tegels kan draaien, vallen kan maken en zelfs schatkisten kan maken om hun bovenwereld of gevechtsdekken te upgraden. Kaartbeheer is belangrijk in de kerkers vanwege het beperkte kaartspel; als de speler ooit geen tegelkaarten meer heeft, zitten ze vast en moeten ze het level helemaal opnieuw beginnen.

Spelers krijgen missies om te voltooien in de Een lange weg naar beneden overworld en zodra de verplichte hoofdmissie is voltooid, kunnen ze naar het volgende niveau gaan of blijven om alles te verzamelen wat ze misschien hebben gemist. Bij de meeste speurtochten nemen spelers een baas-wezen neer en lijken ze nooit te ver af te wijken van de standaard kill X-aantal vijanden-formule die meestal werkt voor dit soort games.

De op kaarten gebaseerde gevechten in Een lange weg naar beneden brengt niet echt iets nieuws op tafel. Er zijn aanvals-, verdedigings- en spreukkaarten die allemaal de kracht fluctueren op basis van karakterniveau. Spelers hebben een bepaald aantal punten per beurt om kaarten met verschillende kosten te spelen, gevolgd door de aanval van de vijand. Het vechtsysteem zelf is prima en zeker krast de kaartgevecht jeuk maar niets voelt er ooit innovatief of opwindend aan. Als een speler eenmaal de strategie heeft gevonden die voor hem werkt, zal het moeilijk zijn om deze te veranderen, aangezien de nieuwe kaarten die worden vrijgespeeld niet veel meer zullen bieden dan wat de speler al heeft.

Gedurende Een lange weg naar beneden spelers kunnen metgezellen vinden die Sam helpen bij zijn zoektocht, wat wel werkt om de gameplay enigszins te diversifiëren. Metgezellen werken op een interessante manier in dit spel: elk personage deelt hetzelfde basisspel met slechts één of twee unieke kaarten voor elk. Elke metgezel heeft zijn eigen unieke gevoel met verschillende statistieken die het vermogensniveau van de kaarten veranderen gekozen, maar uiteindelijk gedragen ze zich meer als vleesschilden om Sam te beschermen dan als een echt extra personage om mee te spelen.

Er zijn veel andere kleine dingen toegevoegd aan Een lange weg naar beneden dat helpt het als een veel groter spel te voelen dan het in werkelijkheid is. Spelers kunnen uitrusting veranderen en verbeteren, kaarten maken met poeder dat over de hele wereld wordt gevonden, en sommige van de overworld-niveaus hebben zeer slimme puzzels die een uitdaging kunnen zijn met de beperkte hoeveelheid tegels kaarten. Al met al, Een lange weg naar beneden schiet tekort in het brengen van iets spannends in een genre dat al gevuld is met uitstekende titels zoals Dood de torenspits of lus held, in plaats daarvan biedt het een solide back-upervaring die deze games aanvult in plaats van alleen iemands primaire aandacht te eisen.

Een lange weg naar beneden is nu beschikbaar op pc en op de Nintendo Switch vanaf 1 april. Screen Rant is voor deze review voorzien van een Nintendo Switch-code.

Onze beoordeling:

3 van de 5 (Goed)

Star Wars bevestigt de oorsprong van de Sith in Canon

Over de auteur