Project Cars 3 Review: een leuke maar drastische verschuiving naar achteruit
De introfilm voor Projectauto's 3, in vergelijking met die van Projectauto's 1 en 2, adverteert perfect de grote paradigmaverschuiving die duidelijk plaatsvond tussen deze en de vorige twee games. Langzame methodische shots van de mechanische werking van elk voertuig worden vervangen door actieshots van auto's die hun weg naar de overwinning manoeuvreren. De etherische soundtrack maakt snel plaats voor rockmuziek en de eens zo overvloedige showcase van voertuigvariatie wordt een display van cosmetica. Terwijl Projectauto's 3 is helemaal geen slecht spel, het neemt een drastische wending weg van alle machinaties om een echte simulatie te zijn. Soms voelt het alsof de enige echte misdaad van deze game wordt genoemd Projectauto's 3.
Het probleem om de derde iteratie van een serie te zijn, is de verwachting van consumenten om door te gaan in de richting van de doelen die door de afgelopen twee inzendingen zijn gesteld. Projectauto's 3 is duidelijk gericht op een publiek dat doorgaans geïnteresseerd is in games als
De rijmechanica van Projectauto's 3 zijn op zijn zachtst gezegd comfortabel. Slightly Mad Studios heeft veel aandacht besteed aan het goed laten rijden van de auto's, zowel op de controller als op het stuur. Dit is een primeur voor de serie en daarom zullen veel nieuwe spelers waarschijnlijk massaal naar deze versie van het spel komen. De auto's voelen voor het grootste deel aan op de grond terwijl ze nooit zo realistisch worden dat ze niet leuk zijn om over het circuit te rijden. Dit wil echter niet zeggen dat het spel eenvoudig is. De fysica biedt spelers een behoorlijke uitdaging, alleen een die niet wordt bepaald door honderden uren methodische oefening met elk voertuig, zoals te vinden is in meer echte simtitels.
De Career Mode-campagne is de beste die we tot nu toe in de serie hebben gezien. De nadruk ligt op het aanpassen van voertuigen en het kopen van upgrades om auto's sneller en beter te laten rijden. Elk evenement voelt goed gemaakt en kostte een handvol pogingen om het perfect onder de knie te krijgen. Spelers mogen een startvoertuig kiezen dat ofwel Voor-, achter- of vierwielaandrijving. Ze worden aangemoedigd om het voertuig te personaliseren met kleuren, patronen en zelfs aangepaste naamplaatjes. Voertuigen worden onderverdeeld in klassen en de campagne leidt spelers naar de meer uitdagende voertuigtypen.
Racen en geld krijgen om een nieuw voertuig voor de komende klasse te kopen, is een leuk beloningssysteem dat ervoor zorgt dat spelers terug willen blijven gaan om hun beste tijd te krijgen. Het was erg vermakelijk om upgrades te beheren om de output te maximaliseren zonder over de lijn te stappen naar de volgende voertuigklasse. Het is ook de moeite waard om tijdens het spel de klasse van de startersauto te kunnen upgraden. Een favoriet voertuig kan worden aangepast om aan de criteria van bijna elke klasse te voldoen, en kan dus bijna de hele campagne worden gebruikt.
Aan de andere kant, de Projectauto's 3 AI heeft nogal wat werk nodig voordat het kan concurreren met eerdere inzendingen. AI-gestuurde auto's lijken niet te zijn geprogrammeerd om enige racelijn te volgen of enige illusie van professioneel rijden te behouden. Ze volgen zelden de verwachte regels van hun verschillende Motorsport-verenigingen en zullen elkaar van de baan rammen om vooruit te komen. Of het nu gaat om rijden Formule 1 of Super Trucks, alle AI-auto's gedragen zich alsof ze in een ongereguleerde straatrace zitten.
Dit wordt nog verergerd door het feit dat spelers in de campagne niet kunnen kiezen tegen hoeveel auto's ze zullen racen. Hierdoor staan er nogal wat files door een overdaad aan auto's op de weg. Er waren maar weinig races met minder dan twintig auto's tegelijk, en de wegen waren vaak zo smal dat er… zelden een andere optie dan bochten afsnijden, in het gras rijden of tegen andere bestuurders aanlopen om winst te maken posities. Als auto's over de hele baan drie keer zo breed rijden, is er een probleem. AI-stuurprogramma's lijken ook helemaal niet van versnelling te veranderen. Dit betekent dat spelers die een versnellingsbak met H-patroon gebruiken om te schakelen, vaak in het stof blijven zitten, hoe snel ze ook schakelen.
Het aanbod aan voertuigen is groot, maar minder gevarieerd dan in eerdere games. Er is een duidelijke focus op wegauto's, GT's en rallyvoertuigen. De Formule 1 wordt deze keer grotendeels verwaarloosd en dingen als karten zijn onbestaande. Omdat de fijne kneepjes van racen zoals: bandendegradatie en brandstofbeheer zijn ontdaan van de ervaring, is het kiezen van de auto om te rijden meer een kwestie van uiterlijk en kleine veranderingen in het rijgedrag. F1-auto's behouden bijvoorbeeld hun kart-achtige vermogen om snel te remmen en scherpe bochten te nemen, maar hebben hun neiging verloren om grip te verliezen wanneer ze over de limiet worden geduwd. Driften zou nooit mogelijk moeten zijn in een F1-auto, maar dit lukte gemakkelijk in Projectauto's 3.
De trackselectie is uitstekend en bevat veel Motorsport-favorieten zoals Linden Hill, Monza, Nordschleife en Daytona. Deze tracks racen allemaal goed, maar missen de visuele getrouwheid van de vorige games. Graphics hebben over het algemeen een merkbare duik genomen in vergelijking met Projectauto's 2. Vooral 's nachts lijken oppervlakken vlak en missen ze variatie in verlichting. Voertuigen zien er best goed uit in de garage, maar verliezen op de weg veel van hun glans. Er is deze keer een fotomodus toegevoegd, maar deze is verschrikkelijk. In solosessies zien de opnamen van het voertuig van de speler er goed uit, maar de achtergrond is gruwelijk vervaagd voorbij die van eenvoudige beweging. Wanneer u probeert een opname van meerdere auto's te maken, zal slechts een select aantal auto's scherp zijn, terwijl de rest van de scène wordt verduisterd als een schilderij. In deze modus is het bijna onmogelijk om een perfecte foto te maken. Spelers die fatsoenlijke screenshots willen maken, moeten deze halverwege de actie nemen om de meeste problemen met de belichting en de achtergrond te voorkomen.
Projectauto's 3 lijkt een ander soort racer te willen zijn dan de vorige twee games in de serie. Dit is niet helemaal een probleem, en de gepresenteerde game is behoorlijk boeiend om te spelen. Het probleem is dat terwijl games zoals Forza en Froza: Horizon scheiden zich af met titels die hun verschuiving in principes uitdrukken, Projectauto's 3 presenteert zichzelf als een voortzetting van een reeks, terwijl het de brede inspanningen van realisme die eerdere titels naar voren brachten, de rug toekeert. Spelers die iets leuks en boeiends willen, zonder al het vervelend oefenen van simulatoren, zal met hart en ziel van dit spel houden. Controller-racers kunnen eindelijk genieten van de grotere verscheidenheid aan auto's in één titel, en grafische verbeteringen en AI-tweaks zouden dit een perfecte Simcade-racer maken. Fans van Projectauto's 1 en 2, zal echter in de toekomst waarschijnlijk bij die games moeten blijven.
Projectauto's 3 verschijnt op 28 augustus op PlayStation 4, Xbox One en Microsoft Windows. Screen Rant is voor deze recensie voorzien van een PS4-downloadcode.
Onze beoordeling:
3 van de 5 (Goed)
Fortnite: waar Beskar Steel te vinden is (Waar de aarde de lucht ontmoet)