Marvel had de Hulk van Edward Norton niet moeten herschikken als Mark Ruffalo

Het Marvel Cinematic Universe was misschien beter geweest als Edward Norton Bruce Banner was blijven spelen. Norton speelde voor het eerst Banner in 2008 De ongelooflijke Hulk, de tweede film in de MCU en tot op heden de enige solofilm van de Hulk in de hele franchise. De beruchte creatieve botsingen die plaatsvonden tussen Norton en Marvel Studios op de film leidden er uiteindelijk toe dat Bruce Banner werd herschikt, waarbij Mark Ruffalo eerst de rol op zich nam in De Wrekers.

In de jaren daarna heeft Ruffalo de rol verschillende keren opnieuw gespeeld in de MCU, en terwijl de Hulk nog moet verschijnen in een andere solofilm, is Ruffalo's vertolking over het algemeen goed ontvangen door publiek en critici gelijk. Norton heeft ondertussen af ​​en toe zijn tenen terug gedompeld in zowel het stripboek als de science-fiction wateren met optredens in de superheld satire Birdman of (De onverwachte deugd van onwetendheid) en een verrassende cameo in Alita: Battle Angel.

Toen de franchise een dominante Hollywood-kracht werd,

De ongelooflijke Hulk is aantoonbaar het zwarte schaap van het Marvel Cinematic Universe geworden, met William Hurt's General Ross het enige personage zijn dat terugkeerde in een andere film (en zelfs toen was het acht jaar later in 2016's Captain America: Burgeroorlog). Maar hoewel Ruffalo's ambtstermijn als Bruce Banner een hoeksteen van de MCU is geworden, valt er veel te suggereren dat de serie beter zou zijn geweest als Nortons optreden als Banner niet goed was geweest een-en-klaar.

Waarom Marvel Edward Norton herschikt

Toen De ongelooflijke Hulk in productie was, was de MCU niet de juggernaut-franchise die het nu is. Met Marvel en Universal die nog steeds huiveren van de teleurstelling van 2003 Hulk, en De ongelooflijke Hulk Omdat het slechts de tweede film in de losjes gedefinieerde serie was, werd het MCU-schip lang niet zo strak geleid als vandaag het geval is. Tegenwoordig stopt het geld nu met Marvel Studios-president Kevin Feige, maar Edward Norton wilde veel creatiever inspraak hebben in het tweede MCU-project. Norton, die het script heeft herschreven, zou hevig in botsing zijn gekomen met Marvel over de toon en richting van de film. De relatie tussen Norton en Marvel werd zo gespannen dat de acteur grotendeels afwezig was bij de promotietour van de film voorafgaand aan de release in juni 2008.

Terwijl Norton klaar leek om de rol opnieuw te spelen in De Wrekers, bleek de creatieve wrijving met Marvel Studios te groot, waardoor de studio Mark Ruffalo opnieuw moest casten in de rol van het opkomende superheldenensemble. Dit zouden niet de laatste fans zijn die zouden horen dat Norton en Marvel ruzie hebben, waarbij beide kampen soms tegenstrijdige redenen geven voor het vertrek van Norton. Norton zelf heeft zijn gevoelens over de situatie de afgelopen jaren kenbaar gemaakt, inclusief opmerkingen die in strijd zijn met: De ongelooflijke Hulk script, en in het bijzonder het verlies van zijn bijdragen eraan.

Maar zelfs terwijl fans van de MCU blijven debatteren of ze de kant van Marvel of Norton moeten kiezen, is de daaropvolgende uitvoering van Mark Ruffalo in de rol hartelijk ontvangen door het publiek en critici. Maar terugkijkend op De ongelooflijke Hulk, Het vertrek van Norton uit de rol van Bruce Banner heeft de MCU veel gekost.

Waarom Edward Norton goed was als Bruce Banner

Een ding dat Nortons weergave van Bruce Banner onderscheidt van die van Ruffalo, is het man-on-the-run-aspect van De ongelooflijke Hulk. De film opent met Banner die een Braziliaanse favela verbergt, werkend in een bottelarij terwijl hij probeert zichzelf te genezen van transformaties in de Hulk. De Zuid-Amerikaanse setting van de film is het enige overblijfsel uit 2003 Hulk vóór De ongelooflijke Hulk wordt omgevormd tot een complete reboot, maar het legt de basis voor veel persoonlijkere en intiemere inzetten dan Banner heeft ontvangen in een van zijn volgende MCU-optredens. Norton's banner is een man die constant op scherp staat, die er alles aan doet om uit het zicht van het publiek te blijven, en zelfs nog meer moeite doet om zijn woede onder controle te houden met vechtsporten en meditatie.

Norton's stem en lichte bouw hielpen hem ook enorm bij het belichamen van het soort verkleinwoord Banner is dat wel, maar meer dan dat, Norton was in staat om het constante gevoel van angst waarmee Banner leeft te kanaliseren elke dag. Zijn transformaties in de Hulk voelen aan als echte monsterfilmmomenten, waarbij Bruce versteend is door zijn eigen immense kracht. Wat meer is, wanneer Banner uiteindelijk besluit om opzettelijk te transformeren in de Hulk om de razernij van Abomination te stoppen, is er een echt gevoel van verdriet in Banner die zijn militaire gevangenschap effectief verhandelt om onvermijdelijk weer op de vlucht te gaan met het monster dat op de loer ligt hem. Het werkt allemaal omdat Norton de hele film zo overtuigend een vervloekte man heeft belichaamd, terwijl het einde plaagt dat hij eindelijk zijn woede onder de knie heeft.

De Hulk van Mark Ruffalo mist definitie

Toen Mark Ruffalo in Nortons schoenen stapte in De Wrekers, hij had zijn werk geknipt. Gelukkig, zoals Don Cheadle vervangt Terrence Howard als War Machine, stond hij op voor de gelegenheid. De film vervolgde dat Banner op de vlucht was voor het leger en S.H.I.E.L.D., en met zijn optreden, Ruffalo grotendeels handhaafde de tragische underdog die Norton belichaamde, terwijl hij de woede van het personage opvoerde tot het punt van nauwelijks te zijn onderdrukt. Dat zou een belangrijk plotpunt blijken te zijn in de climax van de film in New York City, waarbij Banner onthult dat hij de Hulk onder controle heeft gehouden omdat hij nu "altijd boos”. Voeg de onvergetelijke ontmoetingen met Loki en scherts met Tony Stark toe, en Ruffalo's debuutuitvoeringen als Bruce Banner en Hulk waren misschien wel de beste dingen over De Wrekers.

Helaas is Banner nooit meer tot dezelfde hoogte gestegen in zijn volgende MCU-optredens, waarbij de man doodsbang was voor de destructieve gevolgen die hij nooit meer heeft gezien. Na een cameo met eindcredits in IJzeren Man 3, Ruffalo begon zwaarder te leunen op de steeds komischere toon die de franchise als geheel aannam. Zijn vertolking liet zijn bindweefsel met het eerdere werk van Norton nog steeds niet volledig los, zoals te zien is in Avengers: Age of Ultronwanneer Banner worstelt met de psychotische razernij die hij als de Hulk had gestuurd door de geestmanipulatie van Scarlet Witch.

Maar tegen de tijd dat The Hulk terugkeert in 2017 Thor: Ragnarok, Ruffalo's vertolking begon steeds meer campy aan te voelen. Het MCU-verhaal over Bruce Banner was niet langer dat van een man die vervloekt is om voor altijd op de vlucht te leven of een vluchtige buitenstaander die een gezin vindt met The Avengers, maar een mascotte voor komische verlichting. Dit ging verder in Avengers: Infinity Waren Avengers: Eindspel, waar het gewoon onmogelijk is te geloven dat Ruffalo's Banner hetzelfde personage is als Norton's. Inderdaad, het is aantoonbaar ver verwijderd van zelfs Ruffalo's eigen eerdere optreden in De Wrekers, met Banner nu altijd luchtig en opgewekt. De nieuwe Banner-Hulk-hybride die terloops een motorfiets opzij gooit en zijn oude vrienden ontmoet in een restaurant terwijl hij gekleed is in een bril en een badjas zou bewijzen indicatief voor hoezeer Ruffalo's optreden nu ongemakkelijk en misplaatst aanvoelde in vergelijking met waar het personage vandaan kwam zijn eerdere verschijningen.

Had Marvel Edward Norton moeten houden?

Nu Bruce Banner in totaal zeven keer in het Marvel Cinematic Universe is verschenen IJzeren Man 3's postcredits stinger), voelt de franchise alsof het beter af zou zijn geweest als Norton in de rol was doorgegaan. Hoewel zijn creatieve botsingen met Marvel wat kwaad bloed hadden achtergelaten tussen beide kampen, had Norton duidelijk een stevige greep op het personage en waar hij Banner naartoe wilde brengen. Zijn portret van het personage was dat van een zachtmoedige man die altijd op spelden en naalden zat, de exacte eigenschappen die het gemakkelijkst met Bruce worden geassocieerd. Hij was echter ook in staat om Banner te presenteren als de eeuwige underdog, de man die nooit een pauze vangt en die het publiek kan niet anders dan juichen, en die het potentieel had om zijn vloek in een geschenk te veranderen en een echte te worden? held. Dat is zonder zelfs maar in te gaan op technische aspecten zoals het onmogelijk versnipperde ontwerp dat The Hulk kreeg, verreweg het beste dat het personage ooit op film heeft gezien.

Ruffalo was in staat om dat allemaal over te dragen naar De Wrekers en laat het personage in sommige opzichten zelfs een beetje donkerder aanvoelen. Zijn daaropvolgende optredens gooien echter de duidelijke PTSS overboord waarmee hij is opgezadeld, en door de Oneindige Oorlog-Eindspel double-header, voelt Banner zich nauwelijks als een man die ooit woedeproblemen heeft gehad of door het soort hel is gegaan waarvan we weten dat hij het heeft meegemaakt. Slimme Hulk voelt zich ook onsamenhangend van zelfs Ruffalo's eigen eerste optreden in de rol, en leunt zwaar tegen de komische toon die de MCU heeft aangenomen op een manier die uit de pas loopt en niet strookt met de karakter.

Zowel Norton als Ruffalo blonk uit in hun eerste optredens als Bruce Banner, maar Ruffalo's vervolgportretten hebben niet hetzelfde gewicht gehad als zijn eerste. In veel opzichten voelde Norton zich op maat gemaakt voor de rol van Bruce Banner, een uitgeput, ingetogen slachtoffer van verschrikkelijke omstandigheden met het potentieel om zijn ongeluk in zijn grootste kracht te veranderen. In de jaren daarna De ongelooflijke Hulk, heeft Marvel's beslissing om Bruce Banner te herschikken hen veel bijval opgeleverd van critici en publiek als een resultaat van Ruffalo's tijd in de rol, maar achteraf gezien zou de MCU beter af zijn geweest als ze hadden vastgehouden aan "de andere man."

Salma Hayek vocht aanvankelijk tegen Chloé Zhao over Eternals-script

Over de auteur