Carly Pope Interview: Demonic

demonisch, in de bioscoop en digitaal op 20 augustus, is filmmaker Neill Blomkamp keert terug naar de bioscoop na zes jaar. De horrorfilm draait om een ​​bovennatuurlijke strijd die wordt ontstoken door een decennia-oude kloof tussen een moeder en dochter.

Carly Pope, die de dochter in kwestie speelt, sprak met Scherm razernij over hereniging met Blomkamp voor een ander project en het aanpakken van de krachten van het kwaad op het scherm.

Screen Rant: Je hebt eerder met Neill samengewerkt en hij zei dat hij opnieuw met je wilde samenwerken voor demonisch. Hoe kwam zijn idee bij je op tafel?

Carly Pope: Hij nam begin 2020 contact op via e-mail, slechts een paar dagen na nieuwjaar. En het was heel ongedwongen: "Ik denk erover om een ​​low-budget horrorfilm te maken. Wat denk je?" En ik zei natuurlijk ja.

Maar op dat moment geloof ik dat hij op zijn minst één ander project had dat op de eerste plaats moest komen. Dus stopte ik het gewoon in mijn zak en dacht: "Oké, dat wordt een regenachtige dagexcursie", en dat was dat. Toen legde de pandemie alles stil in maart, inclusief zijn film die hij moest opnemen, dus verdubbelde hij het idee om deze film te maken.

Toen de gedachte eraan opkwam, geloof ik dat het zelf gefinancierd was. Het was een soort langwerpig Oats [Studio]-concept - zo leek het. Dus toen de pandemie eenmaal was uitgebroken en hij terugkwam op het idee om het te laten gebeuren, konden we heel snel aan de slag.

En het was zo leuk. Er was geen twijfel over het willen doen. Het was Neills eerste film in zes jaar, en het was een kans om een ​​langdurig project met hem te doen. Het was tijdens een pandemie, waar ik in mijn huis in een avondklok en terreur zat. Dus het was een kans om eruit te komen en dat een beetje op te schudden, en om iets anders te hebben om op te focussen dan maskers en virussen - ook al was dat natuurlijk nog steeds een achtergrond. Maar het was fijn dat de dingen minder kortzichtig werden.

demonisch combineert sci-fi en horror perfect met elkaar. Wat waren enkele van de thema's die je opvielen en het leuk maakten?

Carly Pope: Vanaf de sprong kijk ik altijd naar een verhaal vanuit een menselijk perspectief in plaats van het te zien als een horrorverhaal. Als je in slo-mo fotografeert, handel je niet in slo-mo, weet je? Ik was het op die manier aan het deconstrueren en zei: "Oké, wat is hier de oorzaak van?" 

En voor mij was het duidelijk een moeder-dochterverhaal. Er waren elementen van doorgegeven trauma en familiaal trauma. Er is een enorm element van vergeving; zowel jezelf vergeven als degenen vergeven waarvan je denkt dat ze je onrecht hebben aangedaan, en begrip en mededogen. Echt, het is een verhaal van verbinding. En al dat soort menselijke elementen waren voor mij een grote aantrekkingskracht.

Kun je me iets vertellen over de relatie tussen Carly en haar moeder, Angela? (Nathalie Bolt), en hoe dat in de loop van de film wordt onderzocht?

Carly Pope: Zeker. Als we de film beginnen, zijn ze al ongeveer twee decennia van elkaar vervreemd, gebaseerd op misdaden die Angela in het verleden had begaan en waardoor Carly haar verstootte. Het waren gruwelijke misdaden die haar het gevoel gaven dat ze geen andere keuze had dan een einde te maken aan hun relatie. Dat is waar we beginnen.

Dan wordt Carly aangetrokken door deze nieuwe technologie van dit medische bedrijf dat haar vraagt ​​om binnen te komen om met Angela te communiceren omdat ze in een comateuze toestand is. Oorspronkelijk is Carly's idee dat ze wat afsluiting kan krijgen door wat vragen te stellen. Maar wat er uiteindelijk gebeurt, is dat ze wordt meegezogen in de ervaring van waar Angela mee heeft geleefd, en in welke omgeving ze zich momenteel bevindt, in welk stadium ze zich momenteel bevindt. Het stelt Carly in staat om de mysteries daarvan te ontrafelen en ook een pad naar genezing te vinden.

Wat wilde je toevoegen aan de rol van Carly die niet per se op de pagina stond?

Carly Pope: Ik wilde echt een gevoel van kracht brengen door kwetsbaar te zijn. Dat was heel belangrijk voor me omdat ik niet wilde dat ze een onrealistische held of gewoon een bange zou zijn klein meisje - en dat zeg ik met betrekking tot het innerlijke kind dat natuurlijk beschermd moet worden in de film. Het was heel belangrijk voor mij om een ​​kracht te vinden die herkenbaar was, dankzij kwetsbaarheid die hopelijk ook herkenbaar is.

Je hebt eerder samengewerkt met Neill, een geweldige en innovatieve regisseur. Kun je met me praten over specifiek met hem samenwerken aan dit project? Omdat je hier onder andere omstandigheden bent met COVID-protocollen en al dat soort dingen.

Carly Pope: Ja, zeker. Het was zo leuk om met hem samen te werken, omdat het de eerste keer was dat ik met hem kon werken [aan] een langdurig proces. We hadden maar dagen of weken achter elkaar gewerkt; nooit in termen van maanden, en nooit met deze hoeveelheid blootstelling.

Dat gezegd hebbende, omdat ik eerder met hem aan zoveel dingen had gewerkt, wist ik wat ik zou krijgen. Hij is altijd ongelooflijk benaderbaar, ongelooflijk herkenbaar - en zoals je zei, buitengewoon innovatief. Ik waardeer zijn keuzes en zijn toewijding aan zijn keuzes enorm. Hij is vatbaar voor dingen als het logisch is, maar zal ook terugduwen als dat niet het geval is, omdat hij een visie heeft. En ik waardeer echt dat soort samenwerking, en ook onder begeleiding van iemand die weet wat ze willen maken.

Iets anders dat absoluut indruk op me maakte, was de technologie die je voor deze film hebt gebruikt. Ik had hier nog nooit van gehoord, en het lijkt er echt op dat Neill voorop loopt in de toekomst als het gaat om entertainment. Kun je wat met me praten over de technologie die wordt gebruikt in? demonisch?

Carly Pope: Ik zal met je praten vanuit een zeer neofiet perspectief. Het is volumetrische opname, wat in feite [betekent] dat je wordt vastgelegd door 360 graden camera's - in dit geval denk ik dat we 260 camera's hebben gebruikt. Het is in een ronde, en je bent in die kooi, en elke hoek van je wordt vastgelegd om de gegevens te krijgen om te worden omgezet in een driedimensionale geometrische avatar die je vervolgens in een fotoreal kunt plaatsen omgeving.

We gebruiken ook een technologie - ik denk dat het deze was, of een uitloper hiervan - genaamd fotogrammetrie, waarmee je echte omgevingen vastlegt, en dat wordt jouw plek. Dan wordt je geometrische zelf in deze omgevingen geplaatst, en ik heb begrepen dat je het in de camera kunt opnemen, zodat je het daadwerkelijk kunt regisseren.

Dat was voor mij het punt waarop ik zei: "Neill, mijn hersens zijn zwart geworden. Mijn brein is in een leegte terechtgekomen die ik niet eens kan begrijpen." En ik zei: "Jij ook, ik zal hier gewoon mijn beste geometrische mal zijn. Jij doet het, en zoek het uit." Want echt, alles viel een beetje uit.

Een scène die extreem angstaanjagend voor me was, was toen Carly en haar beste vriend Sam in het huis waren, en Sam verandert in dit monster of deze demon. Is dat praktisch in de camera gedaan of zo?

Carly Pop: Ja, dat was het. Ik weet niet of ik te veel verraad, maar ik neem aan dat, aangezien je dat zojuist hebt gezegd, dit later zal uitkomen.

Troy James is een slangenmens die fenomenaal is; dat is zo ongelooflijk. Hee is ook de mooiste persoon op aarde, maar hij is een acteur en slangenmens. Neil kende hem en zijn vaardigheden, en hij dacht: "Als ik deze grap praktisch kan doen, zou ik het natuurlijk liever doen." En hij heeft net bedacht hoe het te laten gebeuren. Ik zou zelfs willen beweren dat hij Troy misschien zo graag in de film wilde hebben dat hij dat stuk gewoon voor hem schreef. Ik zou dat kunnen beweren, maar ik weet niet of dat waar is.

Dus ja, het was allemaal praktisch gedaan. Het werd allemaal in de camera gedaan en alle stunts - die minimaal zijn - alles was echt. Alles gebeurde op de dag, en als resultaat was het echt een plezier om te fotograferen omdat er zoveel natuurlijke adrenaline was.

En ook, Kandyse McClure is een vriend van mij waar ik zielsveel van hou. Haar in de film hebben en scènes met haar delen en de kans hebben om deze wilde rit samen te ervaren, was echt speciaal.

IFC Midnight brengt Neill Blomkamp's. uit demonisch in de bioscoop en overal waar je films huurt 20 augustus.