Twin Mirror Review: een onvolmaakt beeld

Ondanks de curveballs die in de loop van het jaar zijn gegooid, is 2020 al succesvol geweest voor ontwikkelaar Dontnod Entertainment. Episodisch avontuur Vertel me waarom heeft het moeilijke onderwerp omgevormd tot een effectief avonturenspel en raakte een snaar bij degenen die de andere output van de studio waardeerden, zoals Het leven is vreemd. Nu is Dontnod terug en richt hij zijn hand op zelfpublicatie met Dubbele spiegel.

In Dubbele spiegel, keert onderzoeksjournalist Sam Higgs terug naar zijn geboorteplaats Basswood, West Virginia na de dood van een voormalige vriend en collega. Eenmaal daar komt zijn journalistieke instinct naar boven en begint Sam de dood van zijn vriend te onderzoeken, om iets te ontrafelen dat veel dieper en gevaarlijker is dan aanvankelijk verwacht.

Deze opstelling kan voor lange termijn fans van Dontnods werk heel vertrouwd aanvoelen. Ten slotte, Dubbele spiegel is een ander avonturenspel over een klein stadje met een vreselijk geheim dat alleen een hoofdrolspeler met onverklaarbare krachten kan ontdekken. Sam is geen gewone journalist, met wat extra tools waarmee hij zich onderscheidt van de gewone inwoners van Basswood.

Ondanks die overeenkomsten aan de oppervlakte, zijn er enkele opvallende verschillen. Basswood is een meer bittere en benauwende plek dan sommige van de andere Dontnod-game-instellingen, hoewel niet zo openlijk vijandig als de studio's afbeelding van Londen in onderschatte juweeltje vampier. Basswood is een stad aan de rand, en Sams rol bij de sluiting van een onveilige mijn die de lokale economie verwoestte, betekent dat hij niet veel vriendelijke gezichten zal vinden.

Sam heeft echter wel iets om zijn onderzoek te helpen. De hoofdpersoon heeft het vermogen om in zijn Mind Palace, een plek buiten de werkelijkheid die hem in staat stelt om herinneringen op te halen of hypothesen uit te werken. Het is een essentiële monteur in het spel, aangezien Sam de gebeurtenissen in het verleden in Basswood doorneemt en de waarheid blootlegt via deze interne logica.

Daarnaast is het andere unieke element van Dubbele spiegel is Sam's Dubbel. The Double - ook wel bekend als Him - is een meer zelfverzekerde, sociale versie van Sam die met een ander gezichtspunt inspringt op momenten van nood. De 'tweeling' van Dubbele spiegel kan nuttig of op andere momenten storend zijn, en gedurende het spel moet de speler beslissen of hij naar de Double luistert of zijn advies negeert.

Deze twee gebieden geven Dubbele spiegel een iets ander gameplayperspectief dan andere Dontnod-games. Hoewel er de gebruikelijke dialoogkeuzes zijn om te maken en milde puzzels om op te lossen, voegt de Double een psychologische wrijving toe die nog niet echt eerder door de ontwikkelaar is onderzocht. Het Mind Palace heeft nog meer impact en introduceert onderzoeksmomenten die bijna verwant zijn aan LA Noire.

Een van de beste elementen van Dubbele spiegel is hoe visueel opvallend het kan zijn. Het abstracte bestaan ​​van The Mind Palace is volledig benut door Dontnod door zijn veelhoekige structuren en fysica tartende momenten. Het flikkert tussen Max Payne's droomsequenties, de zenuwslopende locaties van mede-Remedie-eigendommen Controle, en zelfs de bizarre donkere poelen van Onder de huid.

Dubbele spiegelis echter niet zonder problemen. Op pc zijn er enkele technische problemen, waaronder grafische glitches zoals enkele vreemde animaties en lipbewegingen die niet goed synchroniseren, die naar verluidt bij de release zullen worden verholpen. Echter, gezien andere games met problemen die een snelle oplossing waren beloofd, zoals Assassin's Creed Valhalla, kan het de moeite waard zijn voorzichtig te zijn voordat u zich bij de lancering begeeft.

Sommige problemen van de game zijn ook niet technisch. Dubbele spiegel's dialoog is een beetje direct en onnatuurlijk, met personages die een beetje te bereid lijken om hun emoties, gedachten en geschiedenis te delen met een ongewoon hoofdpersonage. Gezien enkele van de verdachte acties waaraan Sam deelneemt, is het een beetje vreemd hoe spraakzaam de inwoners van Basswood zijn. Een deel van dit probleem is de lengte van het spel in vergelijking met andere Dontnod-titels. Dubbele spiegel is vrij kort, en dit betekent dat de personages niet echt tijd hebben om hun benen te strekken, omdat ze de uren missen om echt een intiem begrip te krijgen van de motieven van de personages. Kortom, er wordt te weinig tijd doorgebracht met de bewoners van Basswood gezien hun gedeelde geschiedenis.

Dit bloedt door naar een ander probleem, zoals: Dubbele spiegel probeert complexe thema's aan te pakken met niet genoeg tijd om ze recht te doen. De game behandelt de Amerikaanse opioïde-epidemie en de impact van een arbeidsmonopolie in een lokaal gebied binnen een kapitalistische vrijemarktmaatschappij, maar zonder de ruimte om ze uitgebreid te bespreken. Het is jammer, want Dontnod had veel meer succes met betrekking tot drugsgebruik en geestelijke gezondheid in Vertel me waarom en alcoholisme in De avonturen van Captain Spirit.

Met een beetje meer vlees op de botten, Dubbele spiegel had beter kunnen vloeien. Sam maakt een aantal uiterst onsmakelijke keuzes in zijn zoektocht, vooral met een groep opioïdengebruikers die in een commune op de rand van Basswood - de echte slachtoffers van het hele verhaal - zonder de speler de keuze te geven om deze lineaire te vermijden richting. Het is een vreemde beslissing, aangezien er later een binaire optie wordt gegeven om een ​​aanbod van de hoofdschurk te accepteren of te weigeren om voor het goede te zwijgen, of de waarheid te spreken.

Het zijn deze ingewikkelde thema's die Dubbele spiegel worstelt het meest mee. Klasdiscussies over de sluiting van de mijn, of de vijandigheid jegens Sam en journalistiek versus de dodelijke omstandigheden die in de levensader van de stad worden aangetroffen, zijn teleurstellend onderbelicht. Hoewel duidelijk is gemaakt dat er voor Sam geen verlossing te vinden is in Basswood - een verfrissend bitterzoete noot voor een verhaalgedreven avonturenspel - het is verre van de nuance die nodig is om echt in de verhalende draden te graven waaraan wordt getrokken door het spel.

Dubbele spiegel is iets van een allegaartje. Dontnod heeft een aantal geweldige concepten en sterke visuals geïntroduceerd, en er zit zeker potentieel in de personages en mechanica. Het wordt echter in de steek gelaten door het gebrek aan diepgang, een probleem dat wordt verergerd door de gecomprimeerde looptijd en soms ongemakkelijke dialoog. Fans van verhalende avonturen zullen deze waarschijnlijk nog steeds een kans willen geven als ontvangst van zijn verhaal zal zeker variëren, maar het kan het beste worden vermeden door degenen die al bedenkingen hebben bij deze stijl van spel.

Dubbele spiegel komt op 1 december 2020 uit voor pc, PS4 en Xbox One. Screen Rant is voor deze recensie voorzien van een pc-downloadcode.

Onze beoordeling:

3 van de 5 (Goed)

Bronnen voor D&D-spelers die leuke achtergrondverhalen over personages proberen te maken

Over de auteur