Scream: Er moet (ten minste) nog een geheime moordenaar zijn
Wes Craven's Schreeuw saga had verschillende moordenaars in elke film, allemaal in hetzelfde kostuum en met Sidney Prescott als hun doelwit, maar er zijn enkele details die wijzen op het bestaan van nog minstens één moordenaar. De saga begon in 1996 met Schreeuw, die is gecrediteerd als de film die het horrorgenre nieuw leven inblies toen het een moeilijke tijd doormaakte nadat hij in de jaren zeventig en een deel van de jaren tachtig aan de top stond.
Een groot deel van Schreeuw’s succes was het besef van de echte wereld: het erkende het bestaan van andere horrorfilms (inclusief de eerdere werken van Wes Craven), clichés van het genre, en maakte ze belachelijk terwijl ze ook een slasher-film. Deze basisformule werd herhaald in de sequels, met kleine wendingen zoals satirische horror-sequels, trilogieën en remakes. Schreeuw had ook twee moordenaars die in elke film samenwerkten, behalve: Schreeuw 3 die er maar één had, maar de timing van sommige gebeurtenissen heeft plaatsgemaakt voor een theorie over een potentiële derde (of tweede) moordenaar.
De moordenaars in de eerste Schreeuw waren Billy Loomis (Skeet Ulrich) en Stu Macher (Matthew Lillard), en terwijl hun misdaden zorgvuldig werden getimed, er zijn er die ervoor zorgen dat kijkers zich afvragen of er iemand anders was die hen hielp, en het wijst allemaal op de moordenaar binnen Schreeuw 3, Roman Bridger (Scott Foley). Roman, de halfbroer van Sidney, volgde haar nadat ze door hun moeder was afgewezen en filmde haar zaken, waaronder Billy's vader. Roman liet de beelden aan Billy zien en daarmee begon het allemaal. Dewey's steekpartij, Sidney's achtervolging en dan Billy's onthulling is een reeks die een derde moordenaar ter plaatse mogelijk maakt. Billy en Stu planden alles, waarbij Roman indien nodig slechts een kleine rol speelde als derde moordenaar.
Schreeuw 2 was ook zorgvuldig getimed, maar de scène in de projectieruimte maakt de theorie mogelijk. Dewey en Gale worden onderbroken wanneer een moordenaar wordt gezien in de kamer erboven. Dewey rent ernaartoe en vindt het leeg, maar een moordenaar sluipt achter Gale vandaan van onder een bureau. Dan komt de aanval in de politieauto, waarbij de politie en Sidney's vriend Hallie worden gedood. Vanwege de tijd en afstand tussen de instellingen vinden sommige kijkers het onmogelijk voor één moordenaar (of beide) om bij de auto te komen. Het is echter vermeldenswaard dat er geen bewijs is dat de afstand tussen aanvallen aantoont, dus het is mogelijk dat één moordenaar daar had kunnen komen.
Schreeuw 3 heeft maar één moordenaar, wat sommige moorden zeker wat moeilijker maakt, vooral die in het landhuis, tegen het einde van de film. Roman wordt "dood" gevonden door Gale en Jennifer, die Angelina tegenkomen terwijl ze weglopen van het toneel. Angelina wordt gedood, gevolgd door Tyson die van een balkon wordt gegooid, en direct daarna wordt Jennifer gedood terwijl ze probeert te ontsnappen door een geheime doorgang - er was niet genoeg tijd tussen de dood van Tyson en Angelina voor de moordenaar om van de ene plek naar de ander.
Eindelijk, Schreeuw 4 is degene met de meeste plotgaten. Vermoedelijk zou het verhaal oorspronkelijk drie moordenaars hebben, dus het is mogelijk dat sommige details zijn weggevallen en niet zijn aangepast aan twee moordenaars. Rebecca's dood, Gale's aanval op de Stabathon, de dood van Jill's moeder en Charlie's "aanval" voorafgaand aan de moord op Kirby zijn enkele van de situaties waarin een derde moordenaar aanwezig had moeten zijn, en veel kijkers hebben hulpsheriff Hicks (Marley Shelton) als verdacht aangemerkt, aangezien zij heeft een oogje op Dewey en ziet er een beetje gekwetst uit als Sidney zich haar niet meer herinnert. Bovendien ondersteunt haar tijdige verschijning op sommige plaatsen delict de idee. Hoewel sommige gewoon continuïteitsfouten kunnen zijn, is het idee van een geheime moordenaar in de Schreeuw franchise is nog steeds volledig mogelijk, en het is een mysterie dat nooit zal worden opgelost.
Disney's 2022 filmvertragingen vanwege productieproblemen, niet box office
Over de auteur