Mafia: definitieve editie recensie
Maffia was de meest memorabele actiegame met misdaadthema in een post-GTA 3 wereld. Het had een weelderig gevoel in de setting en het verhaal, een stukje a Peetvader pastiche met het soort grandeur dat openwereldgames niet hadden geprobeerd. Hoewel de serie nooit de hoogten van de originele pc-release heeft bereikt, Mafia: definitieve editie geeft fans van de franchise nu de kans om het eerste deel in de serie opnieuw te beleven.
Mafia: definitieve editie is het laatste deel van de wedergeboorte van de Mafia-trilogie. Tot nu toe zijn deze heruitgaven een allegaartje geweest, met maffia 2remaster bleek nogal teleurstellend te zijn dankzij een reeks technische problemen. De eerste Maffia ongetwijfeld de grootste revisie nodig had, en als zodanig kunnen fans een beetje voorzichtig zijn over het eindresultaat.
Veel van deze problemen hebben simpelweg te maken met hoe Maffia is verouderd sinds 2002. De game werd terecht geprezen (afgezien van de matte consoleversies) vanwege zijn prestaties, maar die die hebben geprobeerd terug te gaan naar zijn oorspronkelijke vorm, hebben misschien moeite gehad om grip te krijgen op de gedateerde elementen. Zelfs in vergelijking met die vroege
Misschien wel het grootste succes van Mafia: definitieve editie is dat Lost Heaven opnieuw uitzonderlijk voelt om te bezoeken. Het is een gevoel dat de serie nooit helemaal opnieuw heeft kunnen vastleggen, met uitzondering van de moerassen van maffia 3, maar Lost Heaven voelt authentiek en met een bedwelmende sfeer. Hier, Mafia: definitieve editie slaagt erin om waar te maken hoe de eerste game destijds voelde, zelfs zonder de nostalgie van die vroege dagen naar de serie.
Vanwege het beperkende karakter van het origineel Maffia, er is veel minder vrijheid in vergelijking met wat moderne gamers zouden verwachten. Het hoofdverhaal is sterk gericht op individuele missies, zonder de mogelijkheid om van gebied naar gebied te springen in een open wereld. Door een hedendaags oog Mafia: definitieve editie voelt hier een beetje onsamenhangend, omdat het vreemd voelt om van een centrale hub naar een missielocatie te rijden zonder de vermogen om de stad echt te verkennen, hoewel Hangar 13's nadruk op cohesie in decorstukken deze erfenis compenseert probleem.
Er is de mogelijkheid om vrij rondlopen via een aparte spelmodus, echter, die de originele release weerspiegelt. Hoewel dit een goede manier kan zijn om te ontspannen, is er in deze modus niet veel te doen, behalve het landschap bewonderen en een beetje chaos veroorzaken. De speler kan een paar vreemde zoektochten doen voor dingen als auto's voor de garage, maar het is zeker niet zo diep als sommigen zouden willen.
Desalniettemin straalt de kwaliteit van Lost Heaven door, dankzij een verbluffend niveau van diepte en sfeer. Mafia: definitieve editieDe setting is prachtig en voelt authentiek aan dankzij de billboards en architectuur, waardoor de spelers meteen een idee krijgen van waar de stad om draait. Ondertussen helpen interactieve elementen zoals zijn auto's en zijn radiostations, die af en toe flarden van botte historische context geven, ook om de speler in zijn omgeving te omhullen.
Het werk dat in Lost Heaven is gestopt, is vooral indrukwekkend in de verhaalmodus van Mafia: definitieve editie. De lineaire benadering van de gameplay geeft de speler ruimschoots de mogelijkheid om de stad op verschillende tijdstippen van de dag en binnen te zien verschillende weersomstandigheden, van de art-decohoogten van rijkdom tot de armoede van degenen die door de Great. leven Depressie. Het is een gevarieerde kijk op een plek over een aantal jaren, waarbij de herhaling wordt vermeden waar echte open-wereldgames vaak op vertrouwen.
Helaas wordt deze impact af en toe ontsierd door de vreemde grafische glitch, hoewel niet op hetzelfde niveau als Mafia 2: definitieve editie of andere gedenkwaardige fouten. Onderdelen van de auto van de speler kunnen verdwijnen, of vijandelijke lichamen kunnen onder onhandige hoeken vallen, hoewel deze problemen gelukkig zeldzaam zijn. Vreemde AI kan ook de onderdompeling hier en daar doorbreken, zoals voetgangers die naar een tram lopen en dan omdraaien, of de onvermijdelijke hilariteit van een burgerauto die dwars door een politieauto rijdt wegversperring.
Toch werken de beste set-stukken van het spel nog steeds goed. In de loop van het spel zal de speler deelnemen aan tal van gedenkwaardige missies, zoals een vuurgevecht in een kerk of het stelen van smokkelwaar van een douaneterrein. Voor degenen die minder positieve herinneringen hebben aan het origineel Maffia, dankbaar Hangar 13 is gerepareerd die notoir vreselijke race-missie.
De meer alledaagse momenten van Mafia: definitieve editie laat echter één probleem zien, aangezien videogames sinds 2002 zijn geëvolueerd. De game voelt eenvoudig aan, zelfs in vergelijking met de andere Maffia spellen, zoals maffia 3's bombastische schietpartij in een verlaten pretpark. Er is iets relatief eenvoudigs aan het plegen van een whisky-overval, of zelfs latere missies die de actie aanzienlijk versterken.
Het is eerlijk om te zeggen dat Hangar 13 goed genoeg heeft gedaan om dit probleem te verhelpen, zij het met een paar problemen die moeten worden aangepakt. De grafische revisie doet veel om de ruwe structurele randen van de game te verbergen, terwijl de toevoeging van goed gemaakte cinematica een sterker verhaalsjabloon aan de game toevoegt.
Daarom Mafia: definitieve editie komt in de moderne tijd nog steeds over als een degelijk genoeg misdaadgaren. Het gaat niet naar plaatsen waar fans van media zoals Goodfellas niet vaak eerder gezien, met een worstelende taxichauffeur die in de georganiseerde misdaad wordt getrokken door de belofte van wraak en economische veiligheid na de Grote Crash. De scherpzinnige ernst is aanstekelijk en mist de humor of het nihilisme van mensen als Grand Theft Auto en in plaats daarvan voor iets serieuzers gaan.
De kernboodschap van het spel is echter niet zo sterk als het zou kunnen zijn. Dit komt deels door het vanillegevoel van de eerste Maffia in vergelijking met wat er sindsdien in games is gebeurd, zelfs binnen dezelfde franchise. Hoofdpersoon Tommy Angelo is niet zo sympathiek als hij zou kunnen zijn, met zijn ambities niet gebonden aan het sterke wraakverhaal van maffia 3 als een voor de hand liggend (zij het verlamd) voorbeeld.
Maffia keert de stijl van de 'goede' misdaadfamilie enigszins om tegen de 'slechte' misdaadfamilie, maar zonder de macht om Tommy's gebrek aan empathische verhalende drive te compenseren. De game verdoezelt het autobombardement van een onschuldige vrouw en het neerhalen van burgers, met Tommy's wanhoop om te ontsnappen aan het leven van misdaad, gekoppeld aan persoonlijke motivatie in plaats van een besef van het monster dat hij is worden. Wanneer belangrijke plotpunten de rollen omdraaien, bewegen ze vrij snel en zonder noemenswaardige emotionele impact.
Evenzo, hoewel sommige personages zich erg ontwikkeld voelen - zowel in termen van verhaaldiepte als grafische getrouwheid - worden andere wanhopig onderbenut. Tommy's vrouw Sarah en hun kind samen zijn nauwelijks in het spel, en de dochter verschijnt niet eens totdat ze een volwassene is in de epiloog. Het is vreemd, omdat ze regelmatig worden genoemd als een belangrijk onderdeel van de beslissingen die Tommy neemt, maar geen van beide heeft genoeg schermtijd voor de speler om een idee te krijgen van hun belang. Het is weer een kater van het originele spel die aangepakt had kunnen worden, maar de afwezigheid van een sterke aanwezigheid voor met name Sarah belemmert elke emotionele ontwikkeling in het spel.
Het zijn deze elementen die echt stand houden Mafia: definitieve editie terug van een must-have. Het is duidelijk een liefdevolle recreatie van het originele spel, en Hangar 13 moet daarvoor worden toegejuicht. De manier waarop de wereld van videogames sinds 2002 is geëvolueerd, is echter verdwenen Maffia achter op manieren die deze recreatie niet heeft uitgedaagd.
niettemin Mafia: definitieve editie is nog steeds een sterke titel. Degenen die van het origineel hielden, zullen dit waarschijnlijk oppikken en van elke minuut genieten, hoewel degenen die helemaal nieuw zijn bij de eerste inzending in de Maffia serie vindt het misschien een beetje bizar in zijn structuur en verhalen. Toch staat het misschien nog steeds als de beste van de Maffia Definitive Editions, en vooral een coherente benadering van een trilogie die soms meer dan een beetje ongelijksoortig aanvoelde.
Mafia: definitieve editie verschijnt 25 september 2020 voor pc, PS4 en Xbox One. Screen Rant is voor deze recensie voorzien van een pc-downloadcode.
Onze beoordeling:
3,5 van de 5 (zeer goed)
Fortnite: Lexa ontgrendelen (Seizoen 5)
Over de auteur