No Sudden Move Review: Soderbergh's jaren '50 Noir Thriller is prachtig
Steven Soderbergh beschikt over het unieke vermogen om over wegen te gaan die zowel mainstream als off-kilter zijn, een vermogen dat het best tot uiting komt in zijn misdaadkomedie uit 1998 Uit het zicht. De samensmelting van genres in Soderberghs films zoals Hoogvliegende vogel en Verkeer komen naar voren als strakke, naadloze filmische ervaringen - een erfenis die wordt behouden in zijn nieuwste aanbod, Geen plotselinge beweging. Gevestigd in 1954 Detroit, Geen plotselinge beweging volgt de twee-bits crimineel Curt Goynes (Don Cheadle), die een schijnbaar gemakkelijke betaaldag krijgt die gepaard gaat met werken met de altijd onvoorspelbare Ronald Russo (Benicio del Toro) en de zonder pardon louche Charley (Kieran Culkin). Geen plotselinge beweging is een spannende noir-thriller die wordt voorbereid met een eindeloze carrousel van wendingen en verraad die uitmonden in een bevredigende ontknoping.
Een aura van wantrouwen doordringt Geen plotselinge beweging vanaf de eerste minuut, zoals te zien is aan de manier waarop zowel Goynes als Russo sceptisch staan tegenover de geheime tussenpersoon Jones (Brendan Fraser), die hen vraagt om simpelweg een gezin drie uur lang onder schot vast te houden. Afgezien van de verdacht rechtlijnige aard van de baan, vrezen Goynes en Russo de betrokkenheid van de maffiabaas Frank Capelli (Ray Liotta) en Aldrick Watkins (Bill Duke), twee mensen met wie ze zich op ongelooflijk dun ijs bevinden. Naarmate de klus vordert, vinden er verrassende ontwikkelingen plaats, waaronder het bestaan van een document dat is verborgen door Detroit's grootste autofabrikanten, en de betrokkenheid van verschillende machtige mannen in een web van onderling verbonden en vaak conflicterende machinaties. Na verloop van tijd doemt de hele operatie groter op dan het oorspronkelijk leek te zijn, en speelt het zich af in de trant van "Het is een opzet!", zoals uitgeroepen door het personage van Cheadle.
Behalve diep in de onderbuik van de ouderwetse georganiseerde misdaad te duiken, Geen plotselinge beweging pogingen om de kwesties van raciale spanningen en steeds toenemende kapitalistische propaganda aan te kaarten, hoewel deze thema's naar voren komen als louter affecties in tegenstelling tot oprechte integratie. Het verhaal is door en door extravagant en gelikt, met foto's van netjes geklede mannen in vintage Hudsons en fedora's die zich een weg banen naar het volgende verraad of dubbelkruis. Onnodig te zeggen dat het werk van Goynes, Russo en Charley ongelooflijk zijwaarts gaat, met een smakeloze Matt (David Harbour) die zijn best deed om door de nieuwe stroom van gebeurtenissen te navigeren, terwijl hij zwakke pogingen deed om zijn vrouw en te beschermen kinderen.
Bovendien doemen de figuren van Capelli en Watkins als een enorme schaduw op over de operatie, een voorbeeld van de immense criminele machten die de levens beheersen van degenen die het wagen te ver te reiken. Soderbergh onderstreept in de loop van de film het thema van een beetje te zwaar overdrijven, vooral door de figuur van Goynes, die wordt beschouwd als iemand die "weet niet wanneer te stoppen.” Elk betrokken personage komt op onverwachte en vaak wrede manieren tot zijn recht, waarbij variant karakterstrengen worden ontrafeld en samengebonden in een verbijsterende gang van zaken, wat opwindend is om getuige. Hoewel sommige doelgroepen de plot misschien te lang en te ingewikkeld vinden voor zijn eigen bestwil, Soderbergh slaagt erin om kijkers voldoende geïntrigeerd te houden om ze met alle puntjes naar een bevredigend einde te stuwen verbonden.
Een andere reden waarom Geen plotselinge beweging werkt goed als een halsbrekende hardgekookte thriller, is de naadloze manier waarop de grote cast samenwerkt. Cheadle en Del Toro zijn duidelijke uitblinkers in hun respectievelijke rollen, hoewel bepaalde karakters zoals als Jon Hamm's detective Joe en Matt Damon's Mike Lowen verschijnen als donkere paarden in termen van plot vindingrijkheid. Onnodig te zeggen dat de rest van de cast hun respectieve rollen redelijk goed speelt, inclusief de pittige en onvoorspelbare Vanessa Capelli van Julia Fox. Elke beat, elk moment en elke gebeurtenis in Geen plotselinge beweging lijkt te worden onderbroken door schittering en absurditeit, met als eindresultaat een duizelingwekkend doolhof met eindeloze valse starts en doodlopende wegen.
Geen plotselinge beweging ging in première op het Tribeca Film Festival 2021 en werd op 1 juli in de Amerikaanse theaters uitgebracht. Het is momenteel ook beschikbaar voor streaming op HBO Max. De film is 115 minuten lang en heeft een R voor het hele taalgebruik, wat geweld en seksuele verwijzingen.
Onze beoordeling:
3,5 van de 5 (zeer goed)
Star Wars onthult eindelijk hoe Darth Plagueis eruit ziet
Over de auteur