Waarom 2021 zoveel John Wick-klonen heeft (en slechts één slaagt)

2021 heeft een overvloed aan John Wick filmklonen in actiestijl, met slechts één film die de formule goed doet. Voor het eerst uitgebracht in 2014, John Wick kreeg veel lovende kritieken vanwege gruizige vechtscènes en vlezige wereldopbouw naast de opvallende beurt van Keanu Reeves als het titulaire hoofdpersonage. JohnLont'De opkomst in een jaar waarin actiefilms op een laag pitje stonden, betekende dat Chad Stahelski's portie onverbiddelijke actiescènes gretig en massaal werd geconsumeerd, wat resulteerde in de geboorte van de succesvolle John Wick franchise.

Imitatie is de meest oprechte vorm van vleierij, en 2021 was een jaar waarin veel John Wick klonen zijn in het licht gestapt. Netflix levert de belangrijkste bijdrage aan deze overvloed aan actie-releases, debuterend Xtreme, Buskruit Milkshake, Lieve meid, en nu Kate binnen drie maanden na elkaar in de zomer van 2021.

Maar van de actiefilms die dit jaar zijn uitgebracht, alleen die van Ilya Naishuller Niemand slaagt erin een werk te maken met voldoende gravitas om het naar een franchise te stuwen.

Niemand triomfen door te vermijden een kopie te worden van John Wick's verhaal, met zijn afwijking van dit platgetreden pad dat intriges aanwakkert. Niemand onderscheidt zich ook in 2021 door zijn zichzelf wegcijferende setting en castingkeuzes, in tegenstelling tot de openlijk serieuze aard van andere actie-releases in hetzelfde jaar.

De John Wick het succes van het universum heeft het actiegenre de afgelopen zeven jaar grotendeels vervormd rond zijn "wraak"-pretentie, waarbij elke studio wanhopig op zoek was naar een nieuwe John Wick franchisenemer. Dit geldt met name voor Netflix, dat release na release heeft uitgebracht waarin gevaarlijke personages onrecht worden aangedaan, wat resulteert in een razernij van wraak en bloedvergieten. Terwijl de John Wick blauwdruk is, oppervlakkig gezien, simplistisch, Chad Stahelski's diepgewortelde wereldopbouw laat het verhaal bloeien voorbij het geweld dat zo vaak een geforceerd spektakel is in moderne actiefilms. evenzo, Niemand schetst een nieuw beeld van de moordenaarstrope, met Hutch Mansells 'overcorrectie' een aangrijpend commentaar op de verstikkende aard van het leven in de voorsteden. Wanneer de John Wick-achtige actie begint, en Mansell gaat weer typen, Niemand heeft ook een rijke maar zelfbewuste onderwereld van CIA-intriges en het gelaagde misdaadsyndicaat Obshak om het geweld te verankeren. Dit belangrijke onderdeel is wat veel John Wick filmklonen missen, omdat, zonder een wereld die investeringen van de kijker oplevert, langdurige actiescènes zoals die in Buskruit Milkshake voelen zich vaak een gebrek aan emotionele inhoud.

Niemand onderscheidt zich verder van zijn concurrenten in de branche vanwege de geïnspireerde castingkeuzes, die de film een ​​succesvolle franchise hebben opgeleverd. Terwijl Netflix-tarieven, zoals Kate, ziet Mary Elizabeth Winstead rondrazen als een terminator zonder emotie, NiemandHet verhaal van Hutch Mansell geeft een kijkje in zijn privéleven, waardoor zijn karakter ondanks het ongebreidelde geweld dat hij uitoefent nogal vertederend wordt. Hutch wordt ook geholpen door de geïnspireerde castingkeuze van Bob Odenkirk, die een meeslepend portret geeft van een man die suddert van vastgebonden woede. Op dezelfde manier waarop Reeves' Wick een weg naar harten vindt door een ontroerend portret van verloren liefde, biedt Odenkirk's Hutch een protagonist die het waard is om een ​​franchise rond te bouwen. John Wick's genrebepalende tijd in de zon lijkt filmmakers te hebben verblind voor andere verhalende wegen, en Niemand's succes waar anderen hebben gefaald, komt voort uit het vermogen om eer te bewijzen aan John Wick in plaats van te proberen het te worden.

Spider-Man 3 video geeft eindspel-stijl eerbetoon aan Garfield, Maguire & Holland

Over de auteur