Immortals: Fenyx Rising Preview
We zijn teruggekeerd naar The Golden Isle of Immortals: Fenyx Rising, Ubisoft's aankomende open-wereldavonturenspel geworteld in de Griekse mythologie. in tegenstelling tot de eerste keer rond, heeft Ubisoft Quebec de pers een kijkje gegeven in de vormende intro van de game, in plaats van ons alleen maar in het Forgelands-gebied van Hephaestus te gooien met een volledig uitgeruste Fenyx. De impressies waren deze keer wat gespannen, deels vanwege de naar verwachting trage inleidende gameplay-sequentie, evenals de constante stroom van humor die onsterfelijken lijkt te verdubbelen.
De weg naar de markt voor Immortals: Fenyx Rising is behoorlijk beladen geweest, met informatielekken, last-minute naamswijzigingen om een potentieel omstreden merk energiedrank en natuurlijk de geblunderde groothandelsrelease van de work-in-progress-demo van de studio in de Stadia-winkel. Zelfs de titel zelf is ongewoon hack, hoewel er verschillende meningen over zijn zijn zeker geldig en welkom.
Toen we de game voor het eerst testten, waren er verschillende aspecten van
Hoewel de humor in de eerdere preview nooit helemaal tot zijn recht kwam, zonk het deze keer meestal als een steen. De opzet van het spel is gericht op Zeus die Prometheus bezoekt voor hulp bij het stoppen van de voorheen gevangengenomen titaan Typhon van het decimeren van de wereld van de goden. In een frame-apparaat dat deel uitmaakt Prince of Persia: The Sands of Time met een vleugje De gelijkenis van Stanley, Onsterfelijken' titulair personage dient als een ongelukkige sterveling die wordt overgelaten aan de genade van hun doelbewust besluiteloze verhalen. Het is bedoeld als een toegewijde riff op The Hero's Journey, maar wordt gecompromitteerd door een overweldigende, volledig ingesproken hoofdpersoon en een kwade trouw om bijna elke minuut in een komische showcase te veranderen. Ze gaan zelfs zo ver dat ze een "credits gag" trekken die onmiddellijk doet denken aan Adam McKay's Zonde.
Geketende titaan Prometheus komt voorspelbaar op voor de nederige stervelingen, die volgens hem degenen zijn die het best zijn toegerust om Typhon te verslaan. Hij en Zeus gaan een weddenschap aan: als een sterfelijk mens de juiste held kan blijken te zijn in de tijd van de goden, zal Prometheus van zijn rots worden bevrijd. Als alternatief, als Fenyx faalt in zijn missie, verbindt Prometheus zich ertoe Zeus rechtstreeks te helpen bij het bestrijden van Typhon zelf. Dit laat in wezen de Immortals: Fenyx Rising held als een soort van opperste Job, een mix van The Wrong Man en Vreemde in een vreemd land setups, veel meer een goofy encryptie dan een dwingende held.
Dit leidt tot het tweede probleem met het verhaal: het eindeloze gebabbel. In de eerste Immortals: Fenyx Rising preview, Fenyx speelde de rol van de stille hoofdrolspeler, met hun enige reactie op het grootste deel van het reilen en zeilen een aantal overdreven gezichtsuitdrukkingen. Hoewel die trope op zichzelf vervelend kan zijn, paste het wel in het verhalende spervuur van Zeus en Prometheus, die op een speelse manier commentaar leveren op vrijwel alles wat er op het scherm gebeurt met chagrijnig sarcasme en oneerbiedig laaghangend fruit schijt. Het is net als spelen Zelda terwijl twee zelfbenoemde komische ooms de hele tijd stroom-van-bewustzijn grappen maken. Voeg een hoofdrolspeler toe aan die mix die zich nooit volledig kan binden om snarky of oprecht te zijn en de onsterfelijken houding kiest ervoor om de komische toon te buigen totdat deze in tweeën klikt.
Zoals te verwachten is, is er genoeg verhaal om door te spelen na de introductie van Immortals: Fenyx Rising. Fenyx is een dienstplichtige dienstplichtige schilddrager zonder gevechtservaring en maakt deel uit van een Grieks schip dat neerstort tegen de kust van The Golden Isle. Zijn broer (we behouden dat voornaamwoord voor nu, aangezien we deze preview speelden met een mannelijk karakter) is blijkbaar de echte gerespecteerde krijger van de familie, maar is nu door Typhon in steen veranderd, samen met de rest van de stervelingen. Zoals verwacht wordt Fenyx echter een wonderbaarlijke vechter de eerste keer dat hij een zwaard vasthoudt, en de meeste vroege game-speurtochten geven prioriteit aan gevechten via een themaparkachtige verzameling bestemmingen.
Over Typhon gesproken, onsterfelijken' Titan Nemesis lijkt op een gezette versie van Tim Curry's Lord of Darkness uit Legende met een beetje Ganondorf erin, voor het geval iemand de vergeet Zelda vergelijkingen. Voor wat het waard is, Typhon heeft reden om boos te zijn - hij en zijn soort werden onderworpen door hun hemelse kinderen, inclusief Zeus, om het tijdperk van de goden in te luiden - hoewel de volledige omvang van zijn capaciteiten of bredere motivaties nog steeds niet helder.
Wat wel duidelijk is, is dat de ontwikkelaars nog steeds aan het spugen zijn met hun BotW altaar-achtige kluizen en puzzels; een kluis op het eiland Aphrodite in deze sessie bracht Fenyx naar een aparte puzzelreeks die we eerder in de Forgelands voltooiden tijdens de vorige maand onsterfelijken voorvertoning. Dat wordt hier niet genoemd om ze uit te roepen omdat ze besluiteloos zijn, maar om te verwoorden hoe de gewelven zelf niets te maken hebben met hun specifieke gebied. Sommige bevatten geënsceneerde gevechten, andere een bewegend blok of boogschietpuzzel of platformuitdaging, andere kunnen meerdere uitdagingen combineren op ooit, maar ze bestaan allemaal in het karakterloze afgrondvlak van Tartaros en houden verder geen verband met het verhaal of de setting waarin ze zich bevinden. geplaatst.
De Immortals: Fenyx RisingHet proces van het verzamelen van alle primaire uitrusting is absoluut vermoeiend. Helemaal aan het begin van het spel heeft Fenyx een zwakke zwaardslag, een sprong, een ontwijking en het vermogen om te klimmen verticale oppervlakken, maar kan niets anders doen voordat je de speciale gunsten van de goden hebt verworven, een voor een een. De bracers van Herakles lieten Fenyx bijvoorbeeld telepathisch kleine en grote objecten optillen (wat eigenlijk nergens op slaat, nu ik erover nadenk), de boog van Odysseus schiet regenererend pijlen, maar de Icarus-vleugels zijn verrassend groot, en het gebruik van uithoudingsvermogen om actief te vliegen in plaats van alleen maar te glijden voelde bevredigend, een vaardigheid die nodig is om naar verre doelen te reizen op de kaart.
Toch voelt bijna elk apparaat in het begin te weinig vermogen en onderontwikkeld, zoals de schaarse zes pijlen van de boog die na verloop van tijd worden aangevuld, waardoor gevechten worden gemaakt met vliegende vijanden in Immortals: Fenyx Rising frustrerend traag. Upgrades worden afgehandeld in de Hall of the Gods, een one-stop-shop van een half dozijn upgrades en modificatiestations, hoewel geen enkele erg interessant is en efficiënter zou zijn beheerd in een directe menukaart. Drankrecepten kunnen worden verbeterd, uitrusting en vaardigheden kunnen enigszins worden geüpgraded, maar het valutasysteem is volledig in de war: met vier veelkleurige adamantium edelstenen, Zeus' bliksem, sintels, ambrozijn en Charon munten.
Na alles is gezegd en gedaan, onze eerste gevoelens over het plezier dat we in Immortals: Fenyx Rising is niet echt veel verschoven. Het Golden Isle blijft een drukke omgeving met interessante en gevarieerde afleidingen, en de humorconcentratie - of het nu gaat om de hit-ratio? grappen maken het goed of niet - geeft het spel een zekere Nintendo-lichtheid, een opmerkelijk zeldzame kwaliteit in open-wereldgames van deze schaal. Helaas lijkt het thema van de Griekse mythologie van het verhalenboek meer voor de hand te liggen dan de door een go-for-broke geïnspireerde opknapbeurt gepresenteerd in Supergiant's Hades, bijvoorbeeld, en Fenyx' front-and-center persoonlijkheid doet alleen maar afbreuk aan de ervaring tot nu toe. We blijven voorzichtig geïntrigeerd om te zien hoe de volledige Immortals: Fenyx Rising ervaring komt uit in december.
Beste zeldzame pantser in Baldur's Gate 3: Locatie en hoe te vinden
Over de auteur