A Plague Tale: Innocence Review

A Plague Tale: Innocence is de perfecte combinatie van verhalen vertellen, actie en gameplay die bewijst dat de wereld meer singleplayer-games nodig heeft.

Met zoveel focus op multiplayer-games, is het altijd verfrissend wanneer er een geweldige game voor één speler op de markt komt en bewijst dat er nog steeds behoefte is aan dit soort games in de industrie. Een plaagverhaal: onschuld is niet alleen een solide game voor één speler, maar een die aantoont dat lineaire verhalen nog steeds relevant en net zo opwindend zijn als elke enorme AAA-titel in de open wereld. Een plaagverhaal: onschuld is een combinatie van alles wat zorgt voor een geweldige game: spannende actie en emotionele verhalen.

In Een plaagverhaal: onschuld, nemen spelers de rol aan van Amicia De Rune, de dochter van een edelman in het 14e-eeuwse Frankrijk op het hoogtepunt van de dodelijke plaag die Europa teisterde. Amicia heeft een vijfjarige broer, Hugo, die een ziekte heeft die hem uniek maakt: een bovennatuurlijk iets in zijn bloed dat hem een ​​doelwit van de inquisitie maakt. Nadat de inquisitie hun huis heeft aangevallen, moeten Amicia en Hugo zich een weg banen door het land, vechtend tegen de ratten die de pest brengen, evenals tegen de inquisitie die Hugo's bloed zou zoeken voor hun... eigen. Tijdens hun reis ontmoeten ze andere kinderen, degenen die in de steek zijn gelaten door de ziekte en de wereld, die hen helpen bij hun zoektocht naar antwoorden en uiteindelijk wraak.

De gameplay is in de derde persoon en omvat veel stealth: veel van wat Amicia en Hugo doen, is vijanden verbergen en afleiden met verschillende vaardigheden en alchemistische drankjes. Niet alleen vormen Inquisitie-soldaten een bedreiging, maar zwermen ratten kunnen de kinderen ook onmiddellijk doden als ze te dichtbij komen. Amicia bewapent zichzelf met een katapult, die stenen naar de handen van soldaten kan slingeren en ze snel kan vellen. Uiteindelijk verwerft Hugo ook enkele vaardigheden die de twee helpen de ratten te bestrijden en zelfs de knaagdieren te gebruiken om voorbij soldaten te komen. Amicia kan Hugo ook vertellen, evenals de andere kinderen wanneer ze op het feest zijn, wat ze moeten doen. Dit zijn eenvoudige commando's, zoals 'blijf' of 'kom'. Een partijlid kan echter sloten openen, terwijl een ander barrières en deuren kan inbreken.

Verstoppen heeft altijd de voorkeur boven vechten, maar soms hebben de kinderen geen keus. Gevechten worden uiteindelijk ingewikkelder, waarbij spelers drankjes, vaardigheden en de katapult moeten combineren om bepaalde vijanden uit te schakelen. Er zijn ook verschillende uitdagende eindbaasgevechten waarbij spelers moeten uitvinden hoe ze de grote slechterik kunnen uitschakelen door de vaardigheden van Amicia en Hugo tegelijkertijd te combineren. Deze gevechten zijn vaak lastig, maar ze zijn ook echt leuk. Amicia kan ook middelen verzamelen in haar omgevingen, dingen die ze kan gebruiken om ter plekke alchemistische drankjes te maken. De game biedt ook werkbanken waar Amicia haar katapult kan upgraden.

Het is het verhaal van Een plaagverhaal: onschuld, maar dat schijnt echt. Hoewel het spel een aantal gruwelijke momenten biedt, zoals zwermen ratten die de kinderen omringen, heeft het ook zijn tedere scènes, vooral tussen Amicia en Hugo. Hoewel deze twee kinderen elkaar nauwelijks kennen omdat de ziekte van Hugo hem grotendeels onder de hoede van zijn moeder heeft gehouden gedurende zijn korte vijf jaar beginnen ze meer over elkaar te leren en vinden ze een liefde die alleen broers en zussen hebben bezitten. Er zijn enkele emotionele scènes in het spel, van het soort dat een speler bijna in tranen zal achterlaten. De voice-acting is bijzonder goed, wat die speciale momenten nog meer geloofwaardigheid geeft. Zelfs de zware ademhaling van de kinderen terwijl ze zich verstoppen voor soldaten, leent zich voor de actie op een manier waardoor de speler zich ook buiten adem voelt.

De game heeft verrassend genoeg geen merkbare bugs of glitches, wat een zeldzaamheid is in deze tijd waarin games zo vaak worden gehaast voordat ze klaar zijn. De graphics zijn ook veel beter dan je zou verwachten van een indiegame: je kunt bijvoorbeeld de texturen van de kleding duidelijk, haar stroomt op een heel natuurlijke manier en de beweging van karakters is vloeistof. Dat laat niets te klagen over: deze titel is ongeveer zo perfect als games kunnen krijgen. Het combineert met succes horror, actie, overleving, gevechten en verhaal op een manier die zo weinig games doen in deze moderne tijd. Een plaagverhaal: onschuld herinnert er ook aan dat de wereld nog steeds op verhaal gebaseerde games voor één speler nodig heeft, vooral games die zo wonderbaarlijk mooi en oprecht zijn als deze.

Een plaagverhaal: onschuld is beschikbaar voor pc, PlayStation 4 en Xbox One op 14 mei 2019. Screen Rant heeft voor deze beoordeling een digitale code voor de PlayStation 4-versie van de game gekregen.

Onze beoordeling:

5 van de 5 (meesterwerk)

Genshin Impact: waar vind je meer violetgrass (en waar is het voor)

Over de auteur