DC heeft meer verhalen nodig zoals Shazam

Het succes van Shazam! is het bewijs dat Warner Bros. moet vertrouwen op de essentiële essentie van de personages van DC Comics en niet alles veranderen in een "grimmige en gruizige" revisie zoals Titanen. Terwijl de DC Universe-serie de meest populaire van de originele shows van de streamingdienst is gebleken tot nu toe zou het dwaas zijn om het succes van de show puur toe te schrijven aan de volwassen thema's en duistere verhaallijn.

De vraag hoe diep de aanpassingen van DC Comics in live-action films en televisie in de duisternis moeten duiken? is een kwestie van debat geweest sinds het succes van Christopher Nolan's Dark Knight-trilogie en de daaropvolgende productie van Man van staalmet Zack Snyder. Hoewel Snyder een populaire regisseur is met een fanatieke fanbase, waren veel stripfans en het algemene publiek niet onder de indruk van zijn Dark Knight keert terug beïnvloede kijk op Superman en Batman. Als gevolg hiervan diversifieert het DC Extended Universe nu zijn toon met films zoals

Shazam!, waarbij regisseurs die projecten aanpakken waar ze gepassioneerd over zijn in plaats van gebonden te zijn aan een enkele esthetiek of strikte continuïteit.

Dezelfde problemen domineerden de Arrowverse - het gedeelde universum dat bestaat uit verschillende op DC Comics geïnspireerde series op het CW-netwerk. Veel Arrowverse verhaallijnen werden buitenspel gezet als gevolg van Warner Bros. inspanningen om merkverwatering te voorkomen, zoals het toestaan ​​van twee versies van de Zelfmoordploeg gelijktijdig bestaan. Warner Bros. moedigde de serie oorspronkelijk ook aan om dezelfde serieuze toon te behouden met weinig gevoel voor individualiteit. Gelukkig lijkt het erop dat Warner Bros. heeft geleerd van hun fouten en nu mogen de nieuwe series op DC Universe hun eigen ding zijn, zelfs afwijkend van hun bronmateriaal, zoals in het geval van Titanen.

• Deze pagina: Shazam! Lightened-U The DCEU
• Pagina 2: Hoe Levity de Arrowverse redde

Shazam! Verlicht de DCEU

Terwijl Wonder Woman en Waterman beide namen een lichtere benadering dan de visie van Snyder, Shazam! toont de ware tonale flexibiliteit van DC Comics films. Shazam negeert de sterke visuele metafoor van een held wiens borstembleem letterlijk gloeit een nog onvergankelijker kampioen van goedheid en fatsoen dan Superman in de stripboeken en tekenfilms voor tientallen jaren.

Hoewel het niet onmogelijk is om een ​​"grim-and-gritty" kijk op te doen Shazam (Alan Moore deed een prachtige deconstructie van het concept met zijn revival van Wonderman, bijvoorbeeld), leent het personage zich niet goed voor traditionele herinterpretaties van hoe 'moderne' superhelden zouden moeten handelen. Neem bijvoorbeeld de klassieke superheldenethiek tegen het doden van een vijand en het argument dat dit onrealistisch is. Hoewel het aannemelijk is dat een Amazone-krijger zou kunnen doden of dat Arthur Curry dodelijk geweld zou gebruiken ter verdediging van zijn koninkrijk, zouden de meeste toehoorders nooit kunnen accepteren dat Shazam iemand terloops doodt. De onsmakelijkheid van een kindermoord negerend, maalt het gewoon te ver in tegen de gevestigde orthodoxie van het personage uit de strips. De Wijsheid van Salomo kan altijd een betere manier vinden.

Het creatieve team achter Shazam! begreep dit en bleef trouw aan het oorspronkelijke concept van het personage als een krachtfantasie voor kinderen - de tweeling droomt ervan volwassen te zijn en superkrachten te hebben. De kijk van het kind op de wereld en de pure vreugde van die wens die uitkomt, doordrenkt elk frame van Shazam's speelduur. Pogingen om dat verhaal in de werkelijkheid te gronden, zou alleen maar dienen om het kernconcept van het personage te doden.

Pagina 2 van 2: Hoe Levity de Arrowverse redde

De Batman-figuren geven een gedetailleerde kijk op de kostuums van Catwoman Riddler

Over de auteur