Elke grote filmrol die Brad Pitt afwees
Hier is elke grote filmrol Brad Pitt doorgegeven. Er wordt vaak gezegd dat Pitt een acteur is die gevangen zit in het lichaam van een conventionele Hollywood-ster. Dit is vooral duidelijk als je terugkijkt op zijn meest dierbaar herinnerde films uit de jaren '90. Terwijl Legende van de herfst en Zeven jaar in Tibet wierp Pitt als hun swoon-waardige hoofdrolspelers, ze werden anders door critici van de hand gedaan omdat ze knappe, maar stodgy, elitaire drama's waren. In plaats daarvan, wanneer cinefielen praten over zijn beste rollen uit dat decennium, komt het gesprek onvermijdelijk op de rommelige of ronduit losgeslagen personages die hij speelde in films als 12 apen of zijn vroege samenwerkingen met David Fincher Aan Se7en en Vechtclub.
Tegen de tijd dat de jaren 2000 ronddraaiden, voelde Pitt zich comfortabel aan het schommelen tussen blockbusters en meer prestigieuze gerechten, maar toch werkte vaak samen met regisseurs (zoals Steven Soderbergh, Quentin Tarantino en de Coen Brothers) die hem de ruimte gaven om gebruik te maken van
In 2016 werd Pitts professionele werk overschaduwd door zijn veelbesproken scheiding met Angelina Jolie, net als de Dhr en mevr. Smit De relatie tussen costars domineerde de krantenkoppen toen ze halverwege de jaren '00 voor het eerst bij elkaar kwamen. Sindsdien heeft hij de controle over het verhaal overgenomen door in het openbaar te spreken over zijn drugsmisbruik en zich aan te sluiten bij een herstelgroep van de Anonieme Alcoholisten, met als hoogtepunt zijn Oscar-overwinning voor Er was eens in Hollywood dit jaar. Dus nu we het nieuwe decennium ingaan, kijken we terug op de filmrollen die Pitt in het verleden heeft afgewezen.
De Shawshank-verlossing
Frank Darabont's De Shawshank-verlossing kan worden beschouwd als een van de beste Stephen King-filmaanpassingen van alle tijden tegenwoordig, maar het stelde commercieel teleur bij de eerste release in 1994, en werd uitgesloten van de daaropvolgende Oscars-ceremonie, ondanks dat het in zeven verschillende categorieën was genomineerd. Bovendien was het castingproces van de film een beetje hoofdpijn, aangezien Pitt aanvankelijk Tommy Williams zou spelen (een minderjarige, maar hoofdpersonage in het verhaal van de film) voordat zijn groeiende populariteit ertoe leidde dat hij afhaakte om naast Tom Cruise te gaan spelen in interview met de vampier in plaats daarvan. in een interview voor het 25-jarig jubileum zei Pitt dat hij geen spijt had van het doorgeven van de film, en legde uit: "Ik geloof gewoon in de manier waarop dingen werken, en dat was de rol van iemand anders." Darabont was al even goedaardig in hetzelfde interview, waarin hij Pitts vervanger, Gil Bellows, prees. "verbeterde de film" met zijn eigen optreden.
Apollo 13
Ron Howard's dramatisering van de mislukte uit 1995 Apollo 13 mission behoort tot nu toe nog steeds tot de meest gevierde films van de acteur die regisseur is geworden. Dat is deels te danken aan de technische nauwkeurigheid en strakke constructie van de film (hij won uiteindelijk een Oscar voor Beste Montage), maar ook aan de optredens van hoofdrollen Tom Hanks, Kevin Bacon en Bill Paxton als drie astronauten die worstelen om het hoofd koel te houden terwijl ze vechten om in leven te blijven in het midden van ruimte. In een interview met De ochtendoproep hetzelfde jaar dat de film opende, onthulde Pitt dat hij bijna was gecast in de rol van Bacon als de reserve Command Module-piloot van de Apollo 13, Jack Swigert, maar wees het af. De reden? Zodat hij zou kunnen schitteren in Fincher's sombere misdaadmysterie-thriller Se7en in plaats daarvan. Zowel die film als Apollo 13 werden sowieso kritische en commerciële hits, dus alles kwam min of meer goed voor alle betrokken partijen.
De Matrix
Als het aankomt op De Matrix, de vraag is niet zo veel welke A-listers op dat moment zijn verstreken over het spelen van Neo zoals het is welke niet gedaan de rol afwijzen die Keanu Reeves' erfenis als megaster van een actiefilm heeft gecementeerd. Spreken op het Santa Barbara International Film Festival 2019 bevestigde Pitt dat hij een van de acteurs was die de rol afwees en zei: "Ik geloof echt dat het nooit van mij was... Maar ik heb de Matrix doorgegeven. Ik heb de rode pil genomen." Pitt zou in plaats daarvan een van zijn eigen iconische rollen spelen, Tyler Durden, in Vechtclub vijf maanden na het origineel van de Wachowski Sisters Matrix geopend in 1999, wat een revolutie teweegbracht in de reguliere Hollywood-sci-fi-cinema in het proces. Eerlijk gezegd is het moeilijk voor te stellen dat Pitt de rol van Neo net zo comfortabel zou passen als Reeves, dus de acteur heeft waarschijnlijk gelijk als hij zegt dat het nooit echt zijn rol was om te spelen.
Bijna Beroemd
Zo gedenkwaardig als Billy Crudup is in Cameron Crowe's semi-autobiografische drama uit 2000 over een jonge journalist die verslag doet van het wel en wee van een rockband uit de jaren 70 op tournee, het had Pitt kunnen zijn en niet hij schreeuwen "Ik ben een gouden god!" in een van Bijna Beroemd' meer... goed, bekend momenten. Inderdaad, Pitt kwam dicht bij het spelen van Crudup's rol als Stillwater-hoofdgitarist Russell Hammond in de film, een goede ervaring gehad met het ontmoeten van Crowe tijdens het castingproces voor zijn veelgeprezen tiener uit de jaren 80 romcom Zeg iets een decennium eerder. Spreken op de Oorsprong podcast als onderdeel van hun mondelinge geschiedenis voor Bijna Beroemd (ter herdenking van de film die 20 jaar oud werd), gaf Crowe enig inzicht in waarom Pitt uiteindelijk doorging met het spelen van de rol, door te zeggen dat hij gelooft "Hij was verliefd geworden op het idee van het personage. Maar misschien stond er gewoon niet genoeg op de pagina." Crowe denkt ook dat Pitt was "ongemakkelijk" met het leeftijdsverschil tussen Hammond en Penny Lane (Kate Hudson), die ver onder de 18 moet zijn als ze Stillwater's veteraan groupie wordt en een romantische relatie heeft met Hammond.
De identiteit van Bourne
Nadat hij in de jaren '90 naam maakte als acteur (naast het winnen van een Oscar voor co-schrijven) Good Will Hunting), kon Matt Damon zichzelf op overtuigende wijze transformeren in een actiester dankzij zijn beurt in Doug Liman's Robert Ludlum-adaptatie uit 2002, De identiteit van Bourne. Voordat hij zich aanmeldde, hoewel, de rol van de gelijknamige huurmoordenaar die geheugenverlies had, werd in plaats daarvan aan Pitt aangeboden, in een tijd dat ook hij zijn bonafides nog moest bewijzen in een actiefilm. Hij was echter al verbonden aan costar in Tony Scott's Spionage spel tegen die tijd, en moest Liman's film afwijzen nadat hij en Universal niet in staat waren om een deal te bereiken om zijn werkschema tegemoet te komen. Maar ook zonder hem De identiteit van Bourne was een grote hit (leidend tot drie sequels en een spin-off), en Jason Bourne van Damon wordt nu beschouwd als een van de typische post-9/11-helden die in de jaren '00 in Hollywood opkwamen.
Over een jongen
Hugh Grant is niet typisch een naam die wordt geassocieerd met Pitt, maar dat was het geval met Chris en Paul Weitz's bewerking van de roman van Nick Horney uit 2002, Over een jongen. In de film speelt Grant Will Freeman, een onvolwassen man zonder verantwoordelijkheid (tot zelfs het ontbreken van een baan en in plaats daarvan leeft van de royalty's van zijn vaders populaire kerstlied) wanneer hij Marcus ontmoet, een eigenaardige jongen die alles verandert. Dat. Het paar kruist elkaars pad nadat Will zich voordoet als een alleenstaande vader om de interesse van de echte single te wekken moeders - een idee dat Pitt naar verluidt ongeloofwaardig vond toen hem de rol van Will werd aangeboden, waardoor hij het omdraaide omlaag. Eerlijk gezegd is het Will-personage zo perfect afgestemd op de stuntelige charmes van Grant dat het moeilijk is om Pitt in zijn plaats voor te stellen. Omdat hij echter geslaagd Over een jongen was in staat om vast te houden aan de Londense setting van Hornby's bronmateriaal, en werd de geliefde dramedy die het is (compleet met een Pitt "cameo" waar hij op de cover van een nummer van Esquire).
de overledene
Een paar jaar later De identiteit van Bourne (om nog maar te zwijgen over de twee acteurs die het scherm delen in Ocean's Eleven), de paden van Pitt en Damon kruisten elkaar opnieuw, deze keer verder de overledene. Warner Bros., producer Brad Grey en Pitt hadden oorspronkelijk de rechten gekocht om de veramerikaniseerde remake van de politiedrama-thriller van Hong Kong te maken Helse zaken in 2003, met de bedoeling om Pitt te laten schitteren als Boston politieagent en Irish Mob mol Colin Sullivan tegenover Leonardo DiCaprio als collega-officier Willem Costigan. Zoals hij uitlegde aan Interview Magazine in 2007 veranderde Pitt echter van gedachten toen Martin Scorsese aan boord kwam als regisseur en zei: "Ik dacht dat het beter zou zijn als [de hoofdrolspelers] jongere jongens waren die net aan hun leven begonnen, jongens die uit de academie kwamen, jongens die honger hadden. Ik dacht dat ik er te oud voor was." Als gevolg hiervan werd Damon later gecast als Sullivan in de overledene, die zelf de film werd die Scorsese uiteindelijk zijn Oscar voor beste regisseur binnenhaalde.
Supervet
Net zoals superheldenfilms Hollywood echt begonnen over te nemen (dankzij de een-tweetje van Ijzeren man en De donkere ridder in 2008), gaf Matthew Vaughn het genre een R-rated ribbels met Supervet, zijn bewerking uit 2010 van Mark Millars stripboek met dezelfde naam. Pitt, die eerder met Vaughn had gewerkt aan de misdaadkomedie van Guy Ritchie Rukken, was een van de producenten van de film en werd zelfs het hof gemaakt voor de rol van Damon Macready, alias. Grote Papa, tijdens de pre-productie. Zijn inzet om te spelen in Tarantino's niet-glorieuze bastaarden verhinderde dat echter, dus werd Nicolas Cage binnengehaald om het personage te spelen. Zoals Vaughn opmerkte: THR in een stuk dat het 10-jarig jubileum van de hitfilm viert, was dit waarschijnlijk ten goede en voegde een passend meta-element voor de zelfgemaakte gekostumeerde burgerwacht (met Cage als een enorme fan van stripboekensuperhelden in echte leven).
The Flash Movie: alles wat we weten over het verhaal (tot nu toe)