Doctor Sleep heeft opgelost wat Stephen King haatte aan The Shining

Stephen King heeft altijd uitgesproken over zijn afkeer van Stanley Kubricks iconische bewerking van zijn horrorroman De schijnt;en Mike Flanagan besloot Kings grootste klacht rechtstreeks aan te pakken in zijn bewerking van Dokter Slaap. Flanagan is geen onbekende voor Stephen King of zijn werk, aangezien hij de Netflix-aanpassing van King's roman heeft geregisseerd Het spel van Gerard, en richt hij zich nu op een bewerking van King's boek opwekking. Flanagan's honger naar horror heeft soms zelfs King zelf geschokt, met een specifiek geval dat zich voordeed tijdens het filmen van een van Dokter Slaap meest huiveringwekkende scènes.

Mike Flanagan had het veel moeilijker om zich aan te passen Dokter Slaap dan de meeste andere King-aanpassingen, vooral omdat het ook een direct vervolg is op de legendarische horrorfilm van Stanley Kubrick uit 1980, De glans. De film van Kubrick, zelf een bewerking van de roman van Stephen King uit 1977, heeft de tand des tijds doorstaan ​​en kreeg een toegewijde cult-aanhang als gevolg van

zijn onheilspellende toon en dubbelzinnige thematische bedoeling, ondanks de enorme vrijheden die nodig zijn met het verhaal van het boek. Een grote hindernis voor Flanagan bij het strijden voor de rechten om zich aan te passen Dokter Slaap was het vinden van een juiste manier om te trouwen met zowel het verhaal van het boek—dat was een vervolg op De glans-en Kubricks film.

Het was niet alleen moeilijk om de verhalen in elkaar te vlechten, maar King te overtuigen om Flanagan toe te staan ​​een vervolg te maken aanpassing aan de jaren 80 was een strijd op zich, als gevolg van King's wijdverbreide haat tegen Kubrick's film. Stanley Kubrick veranderde een aantal cruciale plotelementen uit King's boek, met name met betrekking tot het karakter van Jack Torrance en de redenen achter zijn afdaling in waanzin. Gelukkig, Flanagan's aanpassing van Dokter Slaap slaagde erin de erfenissen van beide kunstwerken met elkaar te verzoenen, door Kubricks versie van Jack Torrance in een ander licht te plaatsen en tegelijkertijd het concept van verslaving te vermenselijken.

King's Shining ging over Jack's alcoholisme

Terwijl de roman De glans gaat natuurlijk over een spookhotel, de geesten zijn een voertuig waarmee King de ondeugden van zijn hoofdpersoon speelt. Jack Torrance is een schrijver en voormalig leraar hij leed aan intense woedeproblemen en alcoholisme, een vluchtige mix die ertoe leidde dat hij Danny's arm brak en een student aanviel voorafgaand aan de gebeurtenissen in het boek. Jack neemt zijn familie mee naar de Overlook in een oprechte poging om zich met hen te verzoenen en een betere man te worden, maar wanneer de geesten die het hotel bezitten beseffen dat Danny te machtig is om de controle over te nemen, ze richten hun blik op de zijne vader. Omdat hij veel zwakker is dan zijn zoon, overspoelt het hotel hem met alcohol en valse kameraadschap. Een veel voorkomend thema in Kings geschriften is dat de onschuld uit de kindertijd een kracht is in plaats van een zwakte.

King heeft toegegeven dat Jack Torrance in sommige opzichten naar zichzelf is gemodelleerd, inclusief bepaalde eigenschappen, zoals af en toe woede die hij als ouder voelde jegens zijn jonge kinderen. De grootste invloed op Jacks karakter was ongetwijfeld Kings eigen strijd met alcoholisme en drugsverslaving, een strijd die hij uiteindelijk overwon na een interventie in de jaren 80. Als iemand die deze problemen zelf heeft aangepakt, was het belangrijk voor King om een ​​beetje sympathie te injecteren in het karakter van Jack, iemand creëren met wie het publiek zich kan inleven terwijl ze hem en al zijn mensen zien gebreken.

Dit is een van de grootste successen van de roman en geeft het boek een van zijn meest aangrijpende momenten: een scène waarin Jack slaagt erin om de controle over zijn lichaam lang genoeg weg te krijgen van het bezit van de Overlook om zijn zoon te redden en te verlossen zichzelf. Dit is niet alleen belangrijk binnen het verhaal van de roman, het is belangrijk binnen de context van verslaving: iedereen heeft het potentieel voor een ommekeer, voor een kans om zichzelf te redden.

Stanley Kubrick veranderde Jack in een monster

Stanley Kubrick's versie van De glans, hoewel alom geliefd en geprezen als een van de grootste horrorfilms aller tijden, is radicaal anders dan de roman in sommige plaatsen. Bepaalde concepten zijn gewijzigd, zoals de gigantische vormsnoeidieren van het boek die worden vervangen door een enorm heggendoolhof. Het karakter van Wendy wordt gereduceerd van een sterke, capabele echtgenote en moeder tot een schrille en bange jonkvrouw, een beslissing weerspiegeld in de real-life terreur die actrice Shelley Duvall ontving van Kubrick begin. Maar de verandering die King echt frustreerde, was er een die dichter bij huis was: Kubricks visie op Jack was niet langer zwakzinnig maar empathisch. In plaats daarvan werd hij een losgeslagen monster wiens ervaringen in het hotel eenvoudigweg ontgrendelden wat al in hem zat.

Toen Kubrick Jack Nicholson als Jack Torrance castte, was King al uitgesproken in zijn afkeuring van de casting. Nicholson droeg al een waanzin met zich mee voordat hij zelfs maar het hotel bereikte, waardoor de afbeelding van Jack als een gebrekkige familieman werd verpest. Kubrick verdubbelde hier onbedoeld op door de geesten in het hotel een stuk dubbelzinniger te maken dan in King's origineel roman, waardoor de mogelijkheid wordt geïntroduceerd dat de bovennatuurlijke krachten in het hotel zich eigenlijk net binnen Jack's. bevinden verstand.

Als het bloedbad eenmaal begint, stopt het nooit meer, en Kubricks film geeft Jack nooit een moment van verlossing. In tegenstelling tot het boek, dat Jack doodt in een moment van helderheid en zelfopoffering dat hem in staat stelt om denk liefdevol aan zijn familie, de film ziet Jack doodvriezen in het heggendoolhof terwijl hij op zijn jacht zit zoon. Het einde van King's boek voelt als de tragedie van een man die de kans had om te veranderen, maar te zwak was om dat te doen, terwijl het einde van Kubricks film betekent figuurlijk dat het lot van Jack altijd voorbestemd was, en hij heeft nooit de kans gehad om beter te worden.

Doctor Sleep vermenselijkt verslaving

De implicatie van het einde van Kubrick is op geen enkele manier geruststellend voor degenen die met middelenmisbruik worstelen of hebben geworsteld, en is symbolisch voor de redenen achter King's afkeer van de film. De ongelijkheid tussen de thema's van zowel het boek als de film maakte deel uit van wat aanpassing maakte Dokter Slaap zo moeilijk voor Mike Flanagan. Gelukkig kon hij dit overwinnen door op slimme wijze bepaalde elementen over te nemen uit het einde van King's versie van De glans om een ​​krachtig statement te maken over de nuances van verslaving.

In zowel de boek- als de filmversie van Dokter Slaap, Danny worstelt met alcoholisme - net als zijn vader - maar slaagt erin schoon te worden en zijn leven ten goede te veranderen, iets wat zijn vader nooit heeft kunnen doen. Bij een toespraak die hij houdt ter ere van acht jaar clean zijn, vertelt Danny over de verslaving van zijn vader, maar ook over de momenten van echte liefde en mededogen die hij ervoer, iets dat Kubrick het publiek nooit liet zien in zijn visioen van Jack Torrance. Dit zorgt met terugwerkende kracht voor nuance in Nicholsons weergave van het personage, en vertelt het publiek dat, hoewel de Overlook Jack in een monster veranderde, hij dat niet altijd was. Flanagan verdubbelt dit in de derde act van de film, wanneer Danny het Overlook Hotel opnieuw bezoekt en... ziet zijn vader in de plaats van Lloyd de barman. Deze scène is hartverscheurend, want terwijl Danny zijn ondeugden wist te overwinnen, bezweek Jack helaas aan de zijne en werd hij een deel van het hotel.

Op het hoogtepunt van de film, na het verslaan van Roos de hoed, voelt Danny dat de Overlook zijn aandacht op hem richt in een poging hem te corrumperen op dezelfde manier als toen hij een kind was. Hij jaagt Abra Stone door de gangen van het hotel op dezelfde manier als zijn vader deed, in een parallel met de worstelingen die Jack doormaakte. Maar in plaats van toe te geven aan de corruptie van het hotel, en door thematische proxy, zijn verslaving, offert Danny zichzelf op door de boiler in het hotel te laten ontploffen. Dit is hetzelfde als wat Jack Torrance doet in Stephen King's originele einde van De glans. Door een slim beetje vindingrijkheid van het scenario, gebruikte Mike Flanagan Dokter Slaap als een kans om twee ongelooflijke kunstwerken met elkaar te verzoenen, en tegelijkertijd een krachtig statement te maken over de nuance van verslaving en de menselijkheid van degenen die ermee worstelen.

Spider-Man 3 video geeft eindspel-stijl eerbetoon aan Garfield, Maguire & Holland

Over de auteur